മനസാകെ ഉന്മാദം 2 [സ്പൾബർ] 446

“ കാർത്തൂ, നിനക്ക് കഴിക്കാനെന്തെങ്കിലും വാങ്ങിത്തരണോ..?”

വളരെപതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ മുഖമുയർത്താതെ ഗംഗ ചോദിച്ചു.
അത്കേട്ട് കാർത്തു അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

“ അയ്യോ.. വേണ്ടായേ… എനിക്കിപ്പോ വിശപ്പില്ല… നീയൊര് കാര്യം ചെയ്യ്..അമ്മക്ക് നല്ല വിശപ്പുണ്ട്.. അമ്മക്ക് വയറ് നിറയെകൊടുക്ക്.. മതി എന്ന്പറയുന്നത് വരെ കൊടുക്ക്.. മതിയെന്ന് പറയും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. കുറേയായി അമ്മ വയറ് നിറയെ എന്തേലും കഴിച്ചിട്ട്..നല്ല വിശപ്പുണ്ടാവും..അല്ലേ അമ്മേ..?”

ഒരാക്കിയ ചിരിചിരിച്ച് കാർത്തു ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.

ഗംഗവേഗം ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്കിരുന്ന് വണ്ടി സ്റ്റാർട്ടാക്കി.
കാർത്തു കണ്ണിൽ നിന്ന് മറഞ്ഞതും, സ്നേഹ വന്ന് വണ്ടിയുടെ മുന്നിൽ കയറിയിരുന്നു.

“പോകാടാ കുട്ടാ…””

ഡോർ വലിച്ചടച്ച് സ്നേഹ പറഞ്ഞു.
ഗംഗ വണ്ടിയെടുത്തു. ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നതും സ്നേഹക്ക് ദേഹമാസകലം ചോണനുറുമ്പുകൾ അരിക്കുന്നപോലെ ഇക്കിളിയുണ്ടായി.
കാർത്തു ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അവളെല്ലാം സംസാരിച്ച് ശരിയാക്കിയേനെ.
ഗംഗയിപ്പഴും പേടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവന് ശിക്ഷയുണ്ടെന്നൊക്കെയല്ലേ കാർത്തു പറഞ്ഞത്. അവനെയൊന്ന് സമാധാനിപ്പിക്കാം.. അവന്റെ പേടിയൊന്ന് മാറട്ടെ..

“ കുട്ടാ…”

സ്നേഹത്തോടെയുള്ള അമ്മയുടെ വിളി കേട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.

“ എന്താടാ നീ അമ്മയോടൊന്നും മിണ്ടാത്തത്… ?”

“ അത്… അമ്മേ..ഞാൻ… “

എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്ന് ഗംഗക്ക് മനസിലായില്ല.

“ നീയെന്തിനാടാ കുട്ടാ ഇങ്ങിനെ പേടിക്കുന്നേ… ഞാൻ നിന്റെ അമ്മയല്ലേടാ..ഞാനെന്തെങ്കിലും നിന്നെ പറഞ്ഞോ..?
അതൊന്നും സാരമില്ലെടാ..അതൊക്കെ ഈ ലോകത്ത് നടക്കുന്നതാ… നീ പത്തിരുപത്തെട്ട് വയസുള്ള യുവാവല്ലേ.. അങ്ങിനെയൊക്കെയുണ്ടാവും..
ഞങ്ങളറിഞ്ഞൂന്ന് കരുതി നീ ഒന്നും വിചാരിക്കണ്ട… ഞങ്ങൾക്കതിൽ യാതൊരു പ്രശ്നവുമില്ല… കാർത്തു പറഞ്ഞതൊന്നും നീ കാര്യമാക്കണ്ട.. അവൾ നിന്നെ വട്ട്പിടിപ്പിക്കാൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞതാ…”