മാനവേദന്‍ മുതലാളിയുടെ ആദ്യരാത്രി [അനുപമ കെ മേനോൻ] 392

‘ഇന്നാ കണ്ടോ എന്റെ അണ്ടി’
കറുത്തുരുണ്ട അയാളുടെ അരക്കെട്ടില്‍ ഈട്ടിതടി പോലെയൊരു സാധനം
സമയം പതിനൊന്ന് മണി
ലുങ്കി വയറിലേക്ക് കയറ്റിയുടുത്ത് മാനവേദന്‍ എണീറ്റു.
കൂടെ എല്ലാവരും എണീറ്റു

‘എന്നാ സാറ് ചെല്ല് ഞങ്ങള് ഞങ്ങടെ പണി നോക്കട്ടെ’ അയാള്‍ വീണ്ടും കോണി കയറി മുറിയിലേക്ക് കയറി വീണ്ടും വാതിലടച്ചു.
വാസന്തിയും സുഹറയും ജൂലിയുമെല്ലാം അവരവരുടെ പണിയിലായിരുന്നു. സുമതി ഡൈനിംഗ് മേശ വൃത്തിയാക്കി. അടിക്കലും തുടക്കലും.
നിലമെല്ലാം തൂത്തുതുടച്ച് എല്ലാവരും ഫ്രീയായി.

‘നമുക്കു കിടന്നോലോ. മുതലാളിയുടെ കലാപരിപാടികള്‍ എപ്പോളാ തീരുകാന്നു അറിയില്ല’
‘എടീ സമയം പതിനൊന്നായി’

‘ഉം കിടക്കാം’

എല്ലാവരും കിടന്നു. ഹാളിലെ ലൈറ്റുകള്‍ കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു
പുലര്‍ച്ചക്ക് അഞ്ച് മണിക്ക് അലാറം അടിച്ചതും ഓരോരുത്തരായി എണീറ്റു.
എല്ലാവരും ആദ്യം നോക്കിയത് മേലെനിലയിലെ റൂമിലേക്കാണ്

‘തുറന്നില്ലല്ലോടീ ഇതുവരെ’

‘പെണ്ണ് കാഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ടോ ആവോ’
അല്‍പ്പനേരംകൊണ്ട് പ്രാതലെല്ലാം തയ്യാറായി രാവിലെ ആറുമണി
മുറി തുറന്ന് മാനവേദന്‍ മുതലാളി പുറത്തിറങ്ങി. തിരിഞ്ഞുനിന്ന് വാതില്‍
പൂട്ടി
താക്കോല്‍ സുമതിക്കു നേരെയെറിഞ്ഞു

‘അപ്പോ ഞാന്‍ ഇറങ്ങുകയാ’

‘ഇനി നാളെ രാത്രി വരാം. നിങ്ങളവളെ ഒന്നു കുളിപ്പിച്ചു ഒരുക്കി നിര്‍ത്ത്

‘ശരി സാര്‍’
മുണ്ടും ജുബ്ബയുമിട്ട് അയാള്‍ ഡൈനിംഗ് ടേബിളിലെത്തി
ഫുഡ് കഴിച്ചു.

‘ഇന്നലെ നേരം വെളുക്കുവോളം കലാപരിപാടി തന്നെയായിരുന്നു അല്ലേ സാറെ’
‘ഉം’

‘ കൊതി തീര്‍ന്നില്ലേ ഈ സാറിന് ഇതുവരെ’? ‘അങ്ങനെ തീരുവോടി അതിന്റെ സുഖം ‘
ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അയാള്‍ പുറത്തിറങ്ങി
കാറ് ചീറിപ്പാഞ്ഞു പോയതും വാസന്തി താക്കോതുമായി മുകളിലേക്ക് കയറി

വാതില്‍ തുറന്നതും ഞെട്ടിപ്പോയി

(തുടരും. . . . . .)

അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അറിയിക്കുക. നിര്‍ബന്ധമായും. ഇത് അമ്പതിലധികം അധ്യായങ്ങള്‍ ആക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു