മന്ദാരക്കനവ് 2 [Aegon Targaryen] 1620

 

ആര്യൻ ചെരുപ്പ് ഊരിയ ശേഷം പടികൾ കയറി അകത്ത് ചെന്നു.

 

“ആരാ മോളെ ഇത്?” ചെറിയ ആ ഹാളിൻ്റെ ഒരു മൂലയ്ക്കിരുന്ന് തയിക്കുന്ന സുഹറയുടെ ചോദ്യം.

 

“ഇതാണ് നമ്മടെ പുതിയ പോസ്റ്റ്മാൻ.”

 

ആര്യൻ സുഹറയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

 

“ആഹാ ആള് നല്ല ചെറുപ്പം ആണല്ലോ.”

 

“ആദ്യത്തെ പോസ്റ്റിംഗ് ഇവിടാണ്.”

 

“ഹാ അത് ശരി…എന്താ സാറിൻ്റെ പേര്?”

 

“ആര്യൻ…അങ്ങനെ തന്നെ വിളിച്ച മതി എന്നെ.”

 

“ഹാ…എവിടെയാ ആര്യൻ്റെ വീട്?”

 

“കോട്ടയം.”

 

“അത് ശരി.”

 

“ഇത് കുറച്ച് ചെറുതായിപ്പോയോ ചേച്ചി?” ശാലിനി ബ്ലൗസ് നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇടയിൽ കയറി ചോദിച്ചു.

 

“ഏയ് ഇല്ലല്ലോ അന്ന് വന്നപ്പോ എടുത്ത് അളവ് അനുസരിച്ച് തന്നെ ആണല്ലോ തയിച്ചത്. മോളൊന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി ഒന്ന് ഇട്ടോണ്ട് വന്നേ നോക്കട്ടെ.”

 

“ശരി ചേച്ചി…” ശാലിനി ഇടനാഴിയിലൂടെ അപ്പുറത്തുള്ള മുറിയിൽ കയറി ബ്ലൗസ് ഇട്ടു നോക്കാനായി പോയി.

 

“എന്തെങ്കിലും തയിക്കാനോ തുന്നാനോ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇങ്ങു കൊണ്ടുവരണം കേട്ടോ.” സുഹറ ആര്യനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

 

“ഓഹ് അതിനെന്താ ഇത്താ കൊണ്ടുവരാം.”

 

“എന്താ വിളിച്ചത്?”

 

“ഇത്താ…ന്ന്…ഞാൻ പെട്ടെന്ന്…”

 

“ഏയ് അങ്ങനെ വിളിച്ചോ കുഴപ്പമില്ല…എന്നെ കുറെ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് ഒരാൾ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത് അതുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു പോയതാ.”

 

“ഹാ…ഇത്തേടെ നാടും വീടുംമൊക്കെ?”

 

“വയനാട്…ഹാ അവിടിപ്പോ വീടുണ്ടോ വീട്ടുകാരുണ്ടോ എന്നൊന്നും അറിയാൻ പാടില്ല…” സുഹറ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മിഷ്യൻ്റെ ഫുട് പെഡിലിൽ ചവിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

 

“ആര്യൻ അവരുടെ പറച്ചിലിലുള്ള ആ നിരാശയും സങ്കടവും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവന് അവരുടെ അവസ്ഥ ഓർത്ത് വല്ലാത്ത സഹതാപവും കഷ്ടവും തോന്നി. എന്നാൽ അത് അവരുടെ കണങ്കാലിലെ നിറവും കൊഴുപ്പും കാണുന്നത് വരെയേ മനസ്സിൽ നിന്നുള്ളൂ…

 

സുഹറ…നല്ല തൂവെള്ള നിറത്തോടുകൂടി പതുപതുത്ത ചർമ്മമുള്ള മേനിക്കുടമ. കൊഴുത്ത കൈകാലുകൾ. എന്നാൽ അതിനേക്കാൾ കൊഴുപ്പുള്ള ചാടിയ വയർ. സാമാന്യം വലുപ്പമുള്ള അധികം ഉടയാത്ത മുലകൾ. ഇതെല്ലാം കൂടി ഒത്തുചേർന്നു വന്ന ഒരു പുരുഷനാൽ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്ന നല്ല നെയ്യ്മുറ്റിയ നിതംബം. ഇതായിരുന്നു അവൾ.