മന്ദാരക്കനവ് 4 [Aegon Targaryen] 1968

“എനിക്കാരോടും ചോദിക്കുവേം വേണ്ട അറിയുകയും വേണ്ടാ…ഹൊ എന്നാലും നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് നീ കണ്ടുപിടിച്ച കള്ളം കൊള്ളാം…സമ്മതിക്കണം നിന്നെ…”

“എന്നെ അങ്ങ് കൊല്ല്…ഞാൻ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ സത്യമാ ചേച്ചി ഇതാ സംഭവിച്ചത്…ഇനിയും വിശ്വാസം ആയില്ലെങ്കിൽ എൻ്റെ അമ്മയെ പിടിച്ച് ഞാൻ സത്യം ചെയ്യാം…ഞാൻ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ എൻ്റെ അമ്മയാണേ”

“വേണ്ടാ…വേണ്ടാ നീ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു…എനിക്ക് തോന്നിയതാവും ചിലപ്പോ…ഞാൻ ഗേറ്റ് അടക്കുമ്പോളാ നീ പോകുന്നത് കണ്ടത് നീ എന്നെ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല ശരിയാ…”

ആര്യൻ അമ്മയെ പിടിച്ച് സത്യം ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ശാലിനിക്ക് അവൻ പറയുന്നത് സത്യം ആയിരിക്കുമെന്ന് ഏകദേശം ഉറപ്പായി…കാരണം അവന് അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹം എത്രത്തോളം ഉണ്ടെന്ന് അവൾക്കും നന്നായി അറിയാം.

“ഹാ ചേച്ചി ഞാൻ കണ്ടില്ലാ…കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ രാവിലത്തെ ആ ഓട്ടത്തിൽ ഞാൻ നിർത്തിയില്ലെങ്കിലും അറ്റ്‌ലീസ്റ്റ് സമയമില്ല വൈകിട്ട് സംസാരിക്കാം എന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടേ പോകുവുള്ളായിരുന്നു…സത്യം…”

“മ്മ്…ശരി…എനിക്കെന്തോ നീ പെട്ടെന്ന് എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പോയി എന്നൊരു തോന്നൽ വന്നപ്പോ ചെറിയ സങ്കടം വന്നു അതാ ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്…സോറി നീ ഒന്നും മനസ്സിൽ വെക്കണ്ടാ…”

“ഓ പിന്നേ ഞാൻ മനസ്സിൽ വെക്കാൻ പോകുവാ…ഒന്ന് പോയെ ചേച്ചി…പിന്നെ ഞാൻ ഒന്ന് വിളി കേൾക്കാതെ പോയപ്പോളേക്കും ചേച്ചിക്ക് സങ്കടം ആയത് എന്നേ അത്രയ്ക്ക് കാര്യം ആയതുകൊണ്ടല്ലേ…എനിക്ക് അതൊക്കെ സന്തോഷം തരുന്ന കാര്യം അല്ലേ…”

“അത്രയ്ക്കങ്ങ് സന്തോഷിക്കണ്ടാ സങ്കടം ഒക്കെ എനിക്ക് രണ്ട് മിനിറ്റ് കൊണ്ട് പോയായിരുന്നു…”

“ഹാ പിന്നെയും പഴയ ശാലിനി ആയല്ലോ…”

“ഹാ ശാലിനി ഇങ്ങനെയാ നീ വേണമെങ്കിൽ കൂട്ട് കൂടിയാ മതി…”

“ഇങ്ങനെ മതി…ഈ ശാലിനിയെ ആണ് എനിക്കും ഇഷ്ട്ടം…ഇവിടെ ഞാൻ ആരെയെങ്കിലും കളിയാക്കുമ്പോൾ തിരിച്ച് അതേ നാണയത്തിൽ തന്നെ എനിക്ക് കിട്ടുന്നത് ചേച്ചിയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് മാത്രമാ…അതിന് എനിക്കൊരു പരാതിയും ഇല്ലാ…”

“പരാതി ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ ഞാൻ അങ്ങ് നിർത്താൻ പോവാ ഒന്ന് പോയേടാ ചെക്കാ…”