മന്ദാരക്കനവ് 4 [Aegon Targaryen] 1967

“ടാ…ദേ ചെക്കാ ചുമ്മാ കളിക്കരുതേ…ടാ നാളെ നിന്നെ ഞാൻ ശരിയാക്കും കേട്ടല്ലോ…”

ശാലിനിയുടെ വാക്കുകൾ ഒന്നും തന്നെ കേട്ടെന്ന് നടിക്കാതെ അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറി.

“ടാ…ആര്യാ…പോകരുത്…ആര്യാ പ്ലീസ് കഷ്ട്ടം ഉണ്ട്…എടാ…” ശാലിനിയുടെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ കവിളുകളിൽ കൂടി കണ്ണുനീർ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ അവനെ രണ്ട് തവണ കൂടി “ആര്യാ…ആര്യാ…” എന്ന് ഉച്ചത്തിൽ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും അവൻ അവളുടെ കാഴ്ചയിൽ നിന്നും മറഞ്ഞിരുന്നു. ശാലിനിയെ പണ്ടെങ്ങോ പിടികൂടിയിരുന്ന ഒരു ഭയം വീണ്ടും അവളെ മൂടാൻ തുടങ്ങി. അവൾ കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ കൂടി അവൻ തിരികെ വരും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ നിന്നെങ്കിലും അവനെ കാണാതെ ആ പടിയിൽ ഇരുന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങി.

ഇതേ സമയം ആര്യൻ കുളത്തിന് പുറത്ത് മന്ദാരച്ചെടികൾക്ക് മറവിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അവൻ എന്തോ വലിയ കുസൃതി കാണിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന മട്ടിൽ ചിരിക്കുക ആയിരുന്നു. ഒരു രണ്ട് മിനുട്ട് അവിടെ നിന്നിട്ട് തിരികെ ചെന്ന് ശാലിനിയുടെ വായിൽ നിന്നും നല്ല വഴക്ക് കേൾക്കണം എന്ന ചിന്തയിൽ ആണ് അവൻ ഇതൊക്കെ കാട്ടിക്കൂട്ടിയത്. കാരണം ശാലിനി അവനെ കളിയാക്കുമ്പോഴും വഴക്ക് പറയുമ്പോഴും അവൻ അതൊക്കെ നല്ല രീതിയിൽ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.

രണ്ട് മൂന്ന് മിനുട്ടുകൾക്ക് ശേഷം ആര്യൻ മെല്ലെ പടവിലേക്ക് കയറി. അവൻ നോക്കുമ്പോൾ ശാലിനി തിരിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. നല്ല ദേഷ്യത്തിൽ ആയിരിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ബക്കറ്റ് മുകളിൽ വച്ചിട്ട് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ പടികൾ ഇറങ്ങി. അവൻ അവളുടെ അരികിൽ വന്നു നിന്നിട്ട് “പറ്റിച്ചേ…” എന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ ശാലിനിയെ കണ്ട് ആര്യൻ പേടിച്ച് പോയി. തന്നെ ഇപ്പോ ദേഷ്യത്തോടെ ചെവിപൊട്ടുന്ന വഴക്ക് പറയും എന്ന് ആര്യൻ വിചാരിച്ചിരുന്ന ശാലിനി അവിടെ ഇരുന്ന് ഏങ്ങലടിച്ച് കരയുകയാണ്.

ആര്യൻ ഉടനെ തന്നെ “ചേച്ചീ…” എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ അരികിൽ ചെന്നിരുന്നതും ശാലിനി അവളുടെ കൈ വീശി അവൻ്റെ കരണം നോക്കി നല്ലൊരു അടി വെച്ച് കൊടുത്തു.