മന്ദാരക്കനവ് 4 [Aegon Targaryen] 1967

 

ടോയ്‌ലറ്റിൽ നിന്നും തിരിച്ച് വന്ന ലിയ കാണുന്നത് അനങ്ങാതെ ഒരു കസേരയിൽ പുറത്തേക്കും നോക്കി വിഷമിച്ചിരിക്കുന്ന ആര്യനെ ആണ്. ലിയ അവൻ്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു. അപ്പോഴും ആര്യൻ പുറത്തേക്ക് തന്നെ കണ്ണുംനട്ട് അതേ ഇരിപ്പായിരുന്നു. ലിയ മെല്ലെ അവൻ്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് അവനെ വിളിച്ചു.

 

“ആര്യാ…എന്ത് പറ്റി?”

 

“ഏയ്…ഒന്നുമില്ല ചേച്ചി.” ആര്യൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

 

“കള്ളം പറയണ്ടാ…പിന്നെ എന്തിനാ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്?”

 

“ഏയ്…സങ്കടമോ…ചേച്ചിക്ക് തോന്നിയതാവും…”

 

“എന്നിട്ടാണോ നിൻ്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി ഇരിക്കുന്നത്…”

 

ആര്യൻ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ മെല്ലെ ഒന്ന് തടവിയതും രണ്ട് തുള്ളി കണ്ണുനീർ അവൻ്റെ മടിയിലേക്ക് വീണു.

 

“അത് ചേച്ചീ…പെട്ടെന്ന് അമ്മയെ ഒന്ന് ഓർത്ത് പോയി അതാ…”

 

“അതിനെന്തിനാ വിഷമിക്കുന്നത്?”

 

“അങ്ങനെ മാറി നിന്നിട്ടില്ലല്ലോ ഞാൻ പെട്ടെന്ന് എന്തൊക്കെയോ ഓർത്തപ്പോൾ…”

 

“പോട്ടെ സാരമില്ല…നിനക്ക് ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ തോന്നുമ്പോൾ പോയി കാണാൻ എങ്കിലും പറ്റുമല്ലോ അമ്മയേ…”

 

ലിയയുടെ ആ വാക്കുകളിൽ അവളുടെ ഉള്ളിലുള്ള വിഷമവും നിരാശയും കലർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ആര്യന് മനസ്സിലായി. പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആര്യൻ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചിട്ട് മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിടർത്താൻ ശ്രമിച്ചു.

 

“അത് വിട് ചേച്ചി…ഞാൻ ഇന്നും ചേച്ചീടെ മൂഡ് ശോകം ആക്കുന്നില്ല…നമുക്ക് വേറെ എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാം.”

 

“ഹാ അതാ നമ്മൾക്ക് രണ്ടുപേർക്കും നല്ലത്…”

 

അവർ ഇരുവരും ആ വിഷയം മാറ്റി വേറെ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. തമാശകളും വിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞ് അവർ സമയം തള്ളി നീക്കി. ഒരു മണി ആകാറായപ്പോൾ ആര്യൻ അവിടെ നിന്നും ഊണ് കഴിക്കാനായി പുറപ്പെട്ടു.

 

കടയിൽ ചെന്ന് ഊണ് കഴിച്ച ശേഷം ആര്യൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടെ നിന്നും ചന്ദ്രികയോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. തിരികെ ഓഫീസിലേക്ക് പോയ ആര്യൻ വീണ്ടും ലിയയോടൊപ്പം സമയം ചിലവഴിച്ചു. അന്നും മറ്റു പണികൾ ഒന്നും വേറെ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും പരസ്പരം കുറേക്കൂടി മനസ്സിലാക്കാനും അറിയാനും എല്ലാം ആ സമയങ്ങൾ ഉപകരിച്ചു. ഒടുവിൽ പോകേണ്ട നേരം ആയപ്പോൾ അവർ ഓഫീസ് പൂട്ടി ഇറങ്ങി.