മംഗല്യധാരണം 6 [Nishinoya] 392

“… തൽകാലം പുന്നാര പെങ്ങൾ എന്റെ അളിയന്റെ ഒപ്പം പ്രണയിച്ചുനടക്ക്. ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാം…”

ഞാൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ആക്കി രണ്ട് മൂന്നു ദിവസം അവിടെ തന്നെ കൂടി. അമ്മുമ്മക്ക് വയ്യാത്തത്കൊണ്ട് എല്ലാ തവണത്തെയും പോലെ ഒരു അടിച്ചുപൊളി ഇല്ലായിരുന്നു. കല്യാണം ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ അതിന്റെ പിന്നിൽ തന്നായിരുന്നു ഓട്ടം മുഴുവൻ. ജാതകം നോക്കൽ കല്യാണ തിയതി കുറിക്കൽ അങ്ങനെ അങ്ങനെ. ജാതകത്തിൽ പ്രശ്നം വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് പറഞ്ഞു ഒഴിയാം എന്ന് വിചാരിച്ചപ്പോ ജാതകത്തിൽ ഒടുക്കത്തെ പൊരുത്തം. അങ്ങനെ അതും മൂഞ്ചി. ഒരു മാസത്തിനകത്തുള്ള കല്യാണ തീയതിയും കുറിച്ച് കിട്ടി. വിവാഹം ഇത്ര നേരത്തെ ആയത്കൊണ്ട് തന്നെ നിച്ഛയം അങ്ങ് ക്യാൻസൽ ചെയ്തു. വെറുതെ എന്തിനാ ഒരു പാഴ്ചിലവ്. ഇന്ന് കല്യാണ പുടവ പർച്ചെയ്‌സ് ആണ്. രണ്ടു കൂട്ടരും ബന്ധുക്കൾ ആയതോണ്ട് തന്നെ ഒരുമിച്ചാണ് പോക്ക് എല്ലാം. അച്ഛൻ വരുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞോണ്ട് അമ്മയെയും അമ്മുവിനെയും കൊണ്ട് ഞാനാണ് പോയത്. പിന്നെയാണ് ആ ചതി എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. പൊന്ന് ഉരുക്കുന്നിടത്ത് പൂച്ചക്ക് എന്താ കാര്യം എന്ന് പറയുന്ന പോലെ പെണ്ണുങ്ങൾ ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കുന്ന ഇടത്ത് ഞാൻ പോസ്റ്റ്‌🥲. അവരുടെ പർച്ചെയ്‌സ് കാണാൻ കരുത്ത് ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഷോപ്പ്കാർ തന്ന ചായയും കുടിച്ച് ഫോണിൽ തോണ്ടി ഒരു മൂലക്ക് കൂടി. മോശം പറയരുത് അല്ലോ നല്ല ചായയായിരുന്നു.

“…ആദി…” ആരാണ് എന്നെ വിളിക്കുന്നെ എന്ന് നോക്കിയപ്പോ ഏറെ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ചാരു എന്നോട് മിണ്ടിയിരിക്കുന്നു.