മംഗല്യധാരണം 6 [Nishinoya] 392

ഫോൺ കട്ട്‌ ആക്കി വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു. കഴിഞ്ഞത് ഒന്നും അത്ര പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് മറക്കാനും പൊറുക്കാനും പറ്റില്ല.

“…മോനെ ആദി…” അച്ഛൻ എന്റെ ഒപ്പം പടിക്കെട്ടിൽ വന്നിരുന്നു.

“… നീ എന്താണ് ആലോചിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് നല്ലപോലെ അറിയാം…” ദൈനീയമായി അച്ഛനെ നോക്കി. അച്ഛൻ എന്നെ നോക്കാതെ മുന്നോട്ട് നോക്കിത്തന്നെ തുടർന്നു.

“…ആരും പറയുന്നത് നീ മുഖവിലയ്ക്ക് എടുക്കണ്ട. നിന്റെ മനസ്സിൽ തോന്നുന്നത് നീ ചെയ്തോ അച്ഛൻ എന്തായാലും നിന്റെ ഒപ്പം ഉണ്ടാവും…” എന്റെ കൈയിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു എനിക്ക് വിശ്വാസം തന്നു.

അച്ഛൻ ഒരിക്കൽ പോലും എന്നോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചിച്ചിട്ടില്ല. അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. അത് കണ്ടിട്ടാവണം അച്ഛൻ എഴുനേറ്റ് അകത്തേക്ക് പോയി.

ഇന്നത്തെ ദിവസം ആരും എന്നോട് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും മിണ്ടാൻ വന്നില്ല. ഗായു പോലും എന്നിൽ നിന്നും അകന്നു നടന്നു ഒരുപക്ഷെ എനിക്ക് കുറച്ചു സമാധാനം തരാൻ ആയിരിക്കും. ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ പോലും ആരും പരസ്പരം സംസാരിച്ചില്ല. ആഹാര ശേഷം മുറിയിൽ തന്നെ കിടന്നു.

“… ഏട്ടാ…എല്ലാരും ഏട്ടനെ തിരക്കുന്നു…” മുറിയിൽ കിടന്ന എന്നെ അമ്മു വന്നു വിളിച്ചു.

“…നിനക്ക് ഈ കല്യാണത്തെകുറിച്ച് എന്താ അഭിപ്രായം…” ഉമ്മറത്തേക്ക് പോകും വഴി അമ്മുവിനോട് ഞാൻ തിരക്കി.

“…എന്താ ഏട്ടാ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ…”

“…എല്ലാരും അവരവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു. നിന്റെ അഭിപ്രായവും അറിയണം അല്ലോ…”