മംഗല്യധാരണം 7 [Nishinoya] 657

തുണിയും മടക്കികൊണ്ട് ഇരുന്നവൾ അത് ബാഗിലോട്ട് എടുത്ത് എറിഞ്ഞു ചവുട്ടി തുള്ളി താഴേക്ക് പോയി. ഞാൻ പറഞ്ഞത് അവൾക്ക് പിടിച്ചില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു. കുറച്ചു നേരം കൂടി ഗായുവിനോട് കത്തി വച്ച ശേഷം ഉറങ്ങാനായി കിടന്നു. ചാരുവും വന്ന് കിടന്നു. ചാരു എന്തൊക്കെയോ പിറു പിറുക്കുന്നുണ്ട്.

“…പിടയുന്നൊരെന്റെ ജീവനിൽ

കിനാവ് തന്ന കണ്മണി

നീ ഇല്ലയെങ്കിലെന്നിലെ പ്രകാശമില്ലിനി….”

“…ഒന്ന് മിണ്ടാതെ കിടക്കോ. അവളെ കെട്ടാൻ പറ്റാത്തതിന്റെ സങ്കടമായിരിക്കും പാടി തീർക്കണത് 😡…”

സ്വിച്ച് ഇട്ട പോലെ അതും പറഞ്ഞു ചാരു വീണ്ടും അതേ കിടപ്പ് കിടന്നു. ഇപ്പൊ എന്താ ഉണ്ടായേ എന്തിനാ എന്നോട് ചാടികടിക്കാൻ വന്നേ. മനുഷ്യന് ഒരു മൂളി പാട്ട് പാടാൻ ഉള്ള സ്വതന്ത്രവും ഇവിടെ ഇല്ലേ ?

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ ഗായത്രിയുടെ വീട്ടിൽ പോവാൻ റെഡി ആയി.ഹാളിലേക്ക് പോയി.

“… ഇന്നലെ വരെ വിരുന്നിന് പോവുന്നത് പറഞ്ഞപ്പോ ഇഷ്ട്ടം അല്ലായിരുന്നല്ലോ. ഇപ്പൊ എന്താ ചാടി ചാടി നിക്കണേ…” എന്റെ ഉത്സാഹവും സന്തോഷവും കണ്ട് അമ്മ തിരക്കി.

“… അതിന് അമ്മ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ഗായുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ആണ് പോവുന്നത് എന്ന്. അത് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ കുറച്ചു ദിവസം മുമ്പേ പോവായിരുന്നു…”ചാരുവിനെ നോക്കിയപ്പോ അവളുടെ മുഖം വീർതിരിക്കുന്നു.

“… എല്ലാ സാധനങ്ങളും എടുത്ത് വച്ചോടാ…” അതൊക്കെ ഞാൻ ഇന്നലെ പാക്ക് ചെയ്ത് അമ്മേ. അമ്മയുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചാട്ടികൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.