മണിച്ചിത്രത്താഴ്- The Beginning- 2 211

ആരുമില്ലാതെ ഒത്തുകിട്ടുന്ന അപൂർവം വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ, പാറമടക്കപ്പുറത്തെ പറങ്കിമാവിനു ചാരി നിർത്തി, മുലക്കച്ചയൂരി നിലത്തിട്ട്, ഉള്ളിലെ ചൂടും കാറ്റിന്റെ തണുപ്പും ചേർന്നു ബലം വെപ്പിച്ച തൻ്റെ ഇളംചുവപ്പു മുലക്കണ്ണുകളെ പൂച്ചകുട്ടിയെപ്പോലെ ചപ്പികുടിക്കുമ്പോഴും ഈ തണുപ്പില്ലായിരുന്നെന്ന് അവൾ നാണത്തോടെ ഓർത്തു. പതിയെ, കൃഷ്ണന്റെ നീണ്ട കൈവിരലുകൾ അവളുടെ പാവാടയുടെ ചുളിവുകളെ കൈക്കലാക്കി. തൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ പിൻകഴുത്തിലമർത്തി, അവൻ വിരലുകളെ മേലേക്കുയർത്തി. കാച്ചിയ സ്വർണത്തിന്റെ നിറമുള്ള അവളുടെ ഇളം തുടകൾ പതിയെ അനാവൃതമായി..!!!

ലക്ഷ്മി പുളയുകയായിരുന്നു. ആദ്യമായാണ് ആണൊരുത്തൻ അവളുടെ അകംതുടകളെ തഴുകുന്നത്. പിൻകഴുത്തിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തിയ കൃഷ്ണന്റെ മുഖത്തേക്ക് അവൾ നാണത്തോടെ നോക്കി. ആ നിമിഷത്തിലാണ് അവൻ്റെ ചൂണ്ടുവിരൽ അവളുടെ കൃസരിയിൽ പതിയെ ഉരുമ്മിയത്. വിടർന്നിരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ പൊടുന്നനെ പാതി കൂമ്പിയടഞ്ഞതു കണ്ടപ്പോൾ കൃഷ്ണന്റെ കോണകത്തിനടിയിൽ കുട്ടികൃഷ്ണൻ പത്തി വിടർത്തിയാടി. പതിയെ, അവളുടെ അകംതുടകളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട്, അവനവളെ പുൽത്തകിടിയിലേക്ക് മലർത്തി കിടത്തി. കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു കിടന്ന ലക്ഷ്മി, തൻ്റെ കാലുകൾ പതിയെ വിടർത്തി അവനു സൗകര്യമൊരുക്കി.

കൃഷ്ണൻ ഒരു മായാലോകത്തായിരുന്നു. ചെറിയൊരു നനവു കിനിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന അവളുടെ ഇളം പൂവ് അതിന്റെ സർവ പ്രൗഢിയോടും കൂടി അവനു മുന്നിൽ വിടർന്നു കിടന്നു. ചെറിയമ്മയുടെ പൂറ്റിലെ രോമക്കാടുകൾ മാത്രം കണ്ടു ശീലിച്ച കൃഷ്ണന്, സ്വർണനിറമുള്ള തുടകൾക്കു നടുവിലെ ചെന്താമരയിതളുകൾ പോലുള്ള യോനീദളങ്ങൾ പുത്തൻ കാഴ്ചയായിരുന്നു. സ്വർണനൂലുപോലിരുന്ന, സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ മാത്രം കാണാവുന്ന അല്പം രോമരാജികൾ, തിരണ്ടിവാലുപോലെ അവളുടെ പൊക്കിളിലേക്ക് നീണ്ടു പോകുന്നത് കണ്ട് അവൻ നാവുകൾ നക്കി തുടച്ചു. ചെറിയമ്മയുടെ പൂറിന്റെ മണം തന്നെയായിരിക്കുമോ ലക്ഷ്മിയുടെ പൂവിന് ? ഒരു ചേതനയുടെ പുറത്ത്, അവൻ തന്റെ മുഖം അങ്ങോട്ടടുപ്പിച്ചു.