മണിക്കുട്ടന്റെ പാറുക്കുട്ടി 4 485

“അജ്മലേ…ഇപ്രാവശ്യം നീ ജയിച്ചേ പറ്റൂ.. .എന്ത് സംശയമുണ്ടെങ്കിലും എന്നോട് ചോദിച്ചോ…” അവൾ അവന്റെ തൊട്ടു മുന്നിൽ നിന്നാണ് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്.

“ഞാൻ നന്നായി പഠിക്കുന്നുണ്ട് ടീച്ചർ…” അവർ ഒന്നു പരുങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിന്റെ  ശ്രദ്ധ ഇവിടെയെങ്ങും അല്ല… അതാ നിന്റെ കുഴപ്പം…” അവൾ ഒരു ചെറു മന്ദഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.

എങ്ങിനെ ശ്രദ്ധ കിട്ടാനാ… പാർവ്വതി ടീച്ചറുടെ ക്ലാസ്സിൽ എത്ര ശ്രദ്ധിക്കണമെന്ന് വിചാരിച്ചാലും നടക്കാറില്ല… അത്രയ്ക്ക് ഭംഗിയാണ് ടീച്ചർക്ക്… ക്ലാസ്സിൽ ബോർഡിൽ എഴുതുമ്പോഴും തിരിയുമ്പോഴുമെല്ലാം ടീച്ചറുടെ ശരീരത്തിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രം പഠിക്കുന്നതല്ലാതെ ഒരു വഹ തന്റെ തലയിൽക്കയറാറില്ലെന്ന് അവനോർത്തു.

ടീച്ചറുടെ സാരിയുടെ വശങ്ങളിലൂടെ കാണുന്ന ബ്ലൌസിന്റെ ആവരണത്താൽ പൊതിഞ്ഞ മുഴുത്ത കരിക്ക് പോലുള്ള  ആ മാറിടങ്ങളും…നല്ല കുഴിഞ്ഞ ആ പൊക്കിൾ കുഴിയും… സാരിയിൽ പുറകിലേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന ചന്തിപ്പന്തുകളും  ഒക്കെ ഓർത്ത് എത്ര തവണ  താൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചു അടിച്ചിട്ടുണ്ട്.

“എനിക്ക് സംശയം…” അവൻ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

“എന്താ നിനക്ക് സംശയം ഒന്നുമില്ലേ..” പാർവ്വതി അവന്റെ വിരലുകൾ വച്ചിരുന്ന ഡസ്കിന്റെ മുൻവശത്തേക്ക് കയറി നിന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. അപ്പോൾ അവന്റെ വലതു കൈവിരലുകൾ അവളുടെ വയറിൽ അമർന്നു. അവൻ തന്റെ ചൂണ്ടുവിരൽ നിവർത്തി… അവൾ നിന്ന പൊസിഷൻ അനുസരിച്ച് ആ വിരൽ അവളുടെ പൊക്കിളിലാണ് ഉരസിയത്.

“ടീച്ചറേ… ചന്ദ്രനിൽ വലിയ കുഴികളുണ്ടെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്… അത് ശരിയാണോ?” അവൻ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ദ്വയാർത്ഥട്ടിൽ ചോദിച്ചു. കയ്യിലിരുന്ന ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കിന്റെ ഇടതുപകുതി അവന്റെ ഇടത് കൈയ്യാൽ പൊക്കി നിർത്തി. അപ്പോൾ അവന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്ന പയ്യന് അവിടെ നടക്കുന്നത് ഒന്നും കാണാൻ കഴിയില്ല. ഇപ്പൊ വായിച്ചു  കൊണ്ടിരിക്കുന്ന  പാഠഭാഗമായി ഒരു ബന്ധമില്ലാത്ത കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അടുത്തിരുന്നവൻ അവനെ അന്തം വിട്ട് നോക്കി.

“ഉം… ശരിയാണ്… എന്തേ ഇപ്പോൾ അങ്ങിനൊരു സംശയം തോന്നാൻ…” അവൾ അവന്റെ സംശയത്തെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.