മണിമുറ്റത്തെ നീലാംബരം 2 [വിശ്വറാം] 633

കുറ്റബോധം തന്നെ നന്നായി ബാധിച്ചെന്നു അവൾക്ക് മനസിലായി ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി എങ്ങോട്ടേനില്ലാതെ നടന്നു… കിച്ചണിൽ പോയി ഞാൻ ഇവിടെ എന്തിനു വന്നു..

സമനിലതെറ്റിയപോലെ..മനസ് കുറ്റബോധം കൊണ്ടുനിറഞ്ഞു മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു തലയിണയിൽ മുഖം പുഴ്ത്തി കിടന്നു..

അവൻ സ്വന്തമായി ഷേവ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിട്ടും നോക്കാതെ മുറിയിൽ വന്നാൽ മതിയായിരുന്നു അവൻ എന്നെ പറ്റി എന്ത് വിചാരിച്ചിരിക്കും.

എന്തൊരു പാപിയാണു ഞാൻ… കിച്ചണിൽ ഒരുപാട് ജോലിയുണ്ടെങ്കിലും അവളെ കൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ മനസുവരുന്നില്ല….

ഇല്ല ഞാൻ ചെയ്തത് തെറ്റാണു.. ഇപ്പോൾ തന്നെ അവനോട് മാപ്പ് പറയണം… കുറ്റബോധം അവളെ വല്ലാതെ കീഴടക്കി.. അല്ലാതെ ഇന്നുറങ്ങാൻ കഴിയില്ല തനിക്ക്… ഇനി വയ്യ…. അവൻ എന്നെ വേശിയായി കരുതുമോ.. അതെനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിനു അപ്പുറമാണ്…..

ഇല്ലാ…. ഇപ്പോൾ തന്നെ അവന്റെ കാലുപിടിച്ചു മാപ്പിരക്കണം… അവൻ ദേഷ്യത്തോടെയാണ് ഇറങ്ങിപോയത്….

അയ്യേ… ചേ…. ഈ പ്രായത്തിലും എനിക്ക് കഴപ്പോ…. അതെ കഴപ്പ് തന്നെ എന്തൊക്കെയാ ഞാൻ അവനെ ചെയ്തേ ആ കുഞ്ഞു കൂതിയിൽ വിരൽ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിലെ കാമ ഭ്രാന്തി പുറത്ത് ചാടി. ഇന്നേവരെ എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ലാത്ത രീതിയിലുള്ള ഒരു ലഹരി….

അവന്റെ കൂതിയിൽ നിന്നുരിയ വിരൽ വായിലിട്ട് കടിച്ചു ഉറുഞ്ചാൻ…..ച്ചീ..

ച്ചീ….. ഞാൻ പിഴച്ചു…. ശെരിക്കും പിഴച്ചു… ഈ അൻപതാം വയസില് എനിക്ക് കാമം ആണോ ആ കൊച്ചു പയ്യനോട്..