മഞ്ജിമാഞ്ജിതം 3 [കബനീനാഥ്] 940

വിവേക് അടുത്തില്ലാതായിട്ട് ഒരുപാട് നാളുകളായി……

അല്ലെങ്കിലും ഓരോ വരവിലും ഒന്നോ രണ്ടോ ബന്ധപ്പെടലുകൾ…

കൂടുതലും യാത്രകളായിരിക്കും……

അതുകൊണ്ട് തന്നെയായിരിക്കും നന്ദു തന്റെ മാറിടം പിടിച്ചു ഞെരിച്ചപ്പോൾ യോനി നനഞ്ഞതും……….

അല്ലെങ്കിൽ അവനോട് തനിക്ക് കാമം തോന്നാൻ പാടില്ലല്ലോ…….

എങ്ങനെ പറയും……?

അവൻ അത് ഗൗരവമായി എടുത്തില്ലെങ്കിലും പ്രശ്‌നമാണ്……

“”നീ കിടക്കുന്നില്ലേ……….?””

രുക്മിണിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞു……

“ പോണ്……””

പിന്നീടൊരു സംസാരത്തിനു നിൽക്കാതെ അവൾ നന്ദു കിടന്ന മുറിയിലേക്ക് കയറി വാതിൽ ചാരി……

കട്ടിലിൽ, ഭിത്തിയുടെ വശത്ത് , ചുമരിലേക്ക് മുഖം ദർശനമാക്കി നന്ദു കിടന്നിരുന്നു.

മുടിയിഴകൾ ഒന്നുകൂടി ചുറ്റിക്കെട്ടി . ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് അഞ്ജിത ഒരു നിമിഷം നിന്നു…

അല്പ സമയത്തിനകം പുറത്തെ ലൈറ്റിന്റെ പ്രകാശം അകത്തേക്കു കടന്നുവന്നതും അവൾ കിടക്കയിലിരുന്നു..

“ നന്ദൂ… ….”

അവൾ പതിയെ വിളിച്ചു…

അവൻ അനങ്ങിയില്ല…

അവൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലെന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു..

തലയിണ നേരെ എടുത്തു വെച്ച് അവൾ കിടന്നു…

ഒരിക്കലും , ഇതുവരെ ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത ഒരു വിറയൽ തന്റെ ശരീരത്തിനുണ്ടാകുന്നത് അഞ്ജിത അറിഞ്ഞു……

എത്രയോ തവണ ഒരുമിച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടന്നിട്ടുണ്ട്…….

കിടക്കയിൽ ഉരുണ്ടുമറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…

നാലു പേരും കൂടി കിടക്കയിൽ കുത്തി മറിഞ്ഞ് ക്ഷീണിച്ചു , തളർന്ന് കിടന്നിട്ടുണ്ട്……

അടിവസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കാതെ വരെ നന്ദുവിനൊപ്പം ഒരു തവണ കിടന്നിട്ടുള്ളതും അവളോർത്തു……

അന്നൊന്നും ശരീരത്തിനോ മനസ്സിനോ ഇല്ലാത്ത ആവലാതി ഇന്നുണ്ട്……

“”,നന്ദൂട്ടാ… ….”

അവൾ ഒന്നുകൂടി വിളിച്ചു നോക്കി…

അവനൊന്ന് ഇളകിയതല്ലാതെ സംസാരിച്ചില്ല……

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി… ….

“” ഒരു നിയന്ത്രണവും ഇല്ലാത്തതാണ് നമ്മുടെ വീട്… ഇതു പോലൊരു വീട് ഉണ്ടാകാനും വഴിയില്ല..””

നിശബ്ദതയിൽ നിന്ന് അവളുടെ വാക്കുകൾ നന്ദു കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“ എന്റെ മോനേക്കാൾ നിന്നോട് സ്നേഹം ഉണ്ടായിട്ടല്ലേ ഞാൻ എല്ലാത്തിനും നിന്നു തരുന്നത്…… ആ എന്നെ മോൻ സങ്കടത്തിലാക്കരുത്………. “.

അവന്റെ മറുപടി പ്രതീക്ഷിച്ചതു പോലെ കുറച്ചു നേരം അവൾ നിശബ്ദയായിരുന്നു…

പക്ഷേ, നന്ദുവിൽ നിന്ന് മറുപടി ഉണ്ടായില്ല……

“” എനിക്ക് , വിവേകിന്റെ , വിനോദിന്റെ , നിന്റെ അമ്മയുടെ , സച്ചുവിന്റെ ഒക്കെ മുഖത്ത് തലയുയർത്തിത്തന്നെ നോക്കണമെങ്കിൽ കഴിഞ്ഞതെല്ലാം ഓർമ്മയിൽ പോലും ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ല… നമ്മുടെ കുടുംബത്തിലെ ഈ സന്തോഷം നമ്മളില്ലാതാക്കണോ…….?””

The Author