മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 1 [സ്പൾബർ] 1490

“ ആ… അത് നമ്മുടെ സേവ്യറച്ചനെ കാണാൻ വന്നതാ… രാത്രി എപ്പഴോ ഈ ബെഞ്ചിൽ വന്ന് കിടന്നതാ.. ഇപ്പോൾ അച്ചനെ കാണാൻ ഇറങ്ങുകയാ…””

“ശരിയെന്നാ.. വന്നിട്ട് കാണാം…”

ടോണി എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.
വാതിൽ പടിയിൽ നിന്നും തല പുറത്തേക്കിട്ട് നാൻസിയും അത് നോക്കി നിന്നു. അവൾക്ക് കടുത്ത നിരാശ തോന്നി. അവനോടെന്ന് സംസാരിക്കാൻ പോലും പറ്റിയില്ല. പേര് പോലും അറിയില്ല.
എങ്കിലും തന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ വന്ന് ഇക്കിളിപ്പെടുത്തിയ ആ ഗന്ധർവനെ നേരിട്ടൊന്ന് കാണാൻ പറ്റിയല്ലോ.. അവൾ വേഗം കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി. കടയുടെ ഒരു സൈഡിൽ തന്നെ മറച്ചു കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഒരു കുളിമുറിയാണ്. മിഡിയും, ടീ ഷർട്ടും നാൻസി ഊരിയെടുത്തു. ഇന്നലെ രാത്രി എത്രയോ തവണ ചീറ്റിയ മദജലം തുടച്ച പാന്റീസ് തന്നെയാണവൾ ഇട്ടത്. അതാകെ കുഴഞ്ഞ് പൂറ്റിൽ ഒട്ടിക്കിടക്കുകയാണ്. അതും ഊരി മാറ്റി ക്ലോസറ്റിലേക്കവൾ കുന്തിച്ചിരുന്നു. മൂത്രം ചീറ്റുന്നതിന് മുൻപ് അവൾ പൂറ്റിലൊന്ന് വിരലിട്ട് നോക്കി. അതിപ്പഴും വഴുവഴാന്നിരിക്കുകയാണ്. ഒന്നുകൂടി വിരലിട്ട് ചീറ്റിക്കണമെന്നുണ്ട് നാൻസി ക്ക്. പക്ഷേ ഇനി സമയമില്ല. സൗമ്യ ഇപ്പോൾ വരും..

ടോണിയുടെ ബുള്ളറ്റ് ഒരു കയറ്റം കയറി നിരപ്പായ ഒരു സ്ഥലത്തെത്തിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു,
ദൂരെ ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്ന കുരിശ്. അത് ലക്ഷ്യമാക്കി വണ്ടി വിട്ടു. കുറച്ച് ദൂരം കൂടി ചെന്നപ്പോൾ കനത്ത മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ, പ്രകൃതി രമണീയമായ, ആ കുന്നിൽ ചെരിവിലുള്ള പള്ളി മുറ്റത്തെത്തി.
ഈ കൊച്ചു വെളുപ്പാൻ കാലത്തെന്താ ഒരു വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം എന്നോർത്ത്, കപ്യാർ വറീത് കുഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് വന്നു.
ബൈക്ക് നിർത്തി സുമുഖനായൊരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇറങ്ങി വരുന്നത് വറീത് കുഞ്ഞ് നോക്കി നിന്നു. ടോണി, വറീത് കുഞ്ഞിന്റെ അടുത്തേക്കെത്തി.

“ അച്ചൻ… ?””

“” ഞാനിവിടുത്തെ കപ്യാരാണ്.. ആരാ.. എന്തു വേണം… ?:

“ എന്റെ പേര് ടോണി… അച്ചനെയൊന്ന് കാണണം… അച്ചനുണ്ടോ..?”

“ അച്ചൻ കുളിക്കുകയാണ്.. ഇപ്പോൾ വരും.. കയറിയിരിക്കൂ…”

ടോണി കാലിലുള്ള ഷൂവ് അഴിച്ച് വെച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി.

“” ചായ… ?’”