മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 11 [സ്പൾബർ] 2423

“ഇതിന്റെ രുചിയറിഞ്ഞപ്പോ ആക്രാന്തം കൂടിയെടീ നാൻസീ… ഇപ്പോ ഏതാണിനെ കണ്ടാലും കൊതിയാ… നമ്മുടെ സുദേവൻ സാറില്ലേ… പുള്ളിക്കെന്നോട് ഒരിളക്കമുണ്ട്… ചിലപ്പോ അയാൾക്കും ഞാൻ കൊടുക്കും… എല്ലാത്തിന്റേയും രുചിയൊന്നറിയാലോ….”

സൗമ്യ കാട്ട് കഴപ്പിയായി മാറിയെന്ന് നാൻസിക്ക് മനസിലായി. അവളുടെ അവസ്ഥയും അത് തന്നെയാണ്. മാറിമാറി പരീക്ഷിക്കാൻ അവൾക്കും കൊതിയുണ്ട്…

“പിന്നേ… ഇന്നെങ്ങിനെയാടീ നമ്മുടെ പ്ലാൻ…? ഇന്നെന്തായാലും എനിക്ക് ബുള്ളറ്റിൽ കയറണം… കഴിഞ്ഞ രണ്ട് ദിവസവും അത് നടന്നില്ല… ഇന്നെന്തായാലും വേണം…”

സൗമ്യ കൊതിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അത് നടക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല… ഇങ്ങോട്ടെങ്ങിനെയാടീ രാത്രി ടോണിച്ചൻ ബുള്ളറ്റുമായി വരിക..?
അല്ലെങ്കിലേ അതിന് ഭയങ്കര സൗണ്ടാ..ആൾക്കാരറിയൂടീ പൂറീ..”

നാൻസി അവളെ പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“മോളേ പ്ലീസ്… രണ്ട് ദിവസം കൂടിയല്ലേ എനിക്ക് കിട്ടൂ… നീയെങ്ങിനേലും ഇച്ചായനെ പറഞ്ഞൊന്ന് സമ്മതിപ്പിക്ക്.. നമുക്കാ പാറപ്പുറത്തേക്ക് പോകാടീ… ആ കാടിന്റെ നടുവിൽ നമ്മൾ മൂന്ന് പേരും മാത്രം… ഉടുതുണിയൊന്നുമില്ലാതെ… നല്ല തണുപ്പത്ത്… മഞ്ഞിൽ കുളിച്ച്… നീയൊന്നോർത്ത് നോക്കിയേ…?”

സൗമ്യ, നാൻസിയെ മൂപ്പിക്കാൻ നോക്കി.

“സംഗതി അടിപൊളിയായിരിക്കും… ഞാൻ ഇച്ചായനെയൊന്ന് വിളിച്ച് നോക്കട്ടെ… ഇച്ചായൻ സമ്മതിക്കാൻ പാടാ… “

നാൻസി മൊബൈലെടുത്ത് ടോണിക്ക് വിളിച്ച് വിവരം പറഞ്ഞു.
ആദ്യം അവൻ സമ്മതിച്ചില്ല. പിന്നെ സൗമ്യ ഫോൺ വാങ്ങി കുറേ കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞു.

അവസാനം കുറേ ആലോചനകൾക്ക് ശേഷം ഒരു പത്ത്മണിയാവുമ്പോ സൗമ്യയും, നാൻസിയും നടന്ന് കറിയാച്ചന്റെ കടയുടെ മുന്നിലേക്കെത്തും.. അവിടുന്നങ്ങോട്ട് വീടുകളില്ലാത്തത് കൊണ്ട് പിന്നെ പേടിക്കേണ്ടതില്ല..അവർ നടന്ന് പോകുന്നത് ആരേലും കണ്ടാൽ നാൻസിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് രാത്രി കിടക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന് പറയാം.. തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് അപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യം പോലെ ചെയ്യാം.. വേണമെങ്കിൽ നാൻസിയുടെ കൂടെ കിടക്കാം. സൗമ്യയുടെ വീട്ടിൽ ഏതായാലും ആളില്ലല്ലോ..?