മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 13 [സ്പൾബർ] 1118

കള്ളം കണ്ട് പിടിക്കപ്പെട്ട പോലെ റംല നിലത്തേക്ക് നോക്കി.

അത് കണ്ട് നബീസൂന് പേടിയായി.

“എന്താടീ… എന്താ നീയൊന്നും പറയാത്തേ… ?
അവനുമുണ്ടായിരുന്നോ… ?”

നബീസുവിറയലോടെ ചോദിച്ചു.

റംല പതിയെ തലയാട്ടി.
കൂടം കൊണ്ട് നെറുകും തലയിൽ അടി കിട്ടിയ പോലെ നബീസു ഞെട്ടി വിറച്ച് പോയി..!

എന്താ പടച്ചോനേ ഈ കേൾക്കുന്നത്..?രണ്ട് പേരോ..?!

“എന്താ റംലാ നീയീ പറയുന്നേ…?
അവര് രണ്ടാളും നിന്റെ മുറിയിലായിരുന്നോ… ?”

നബീസു അൽഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഇന്നലെ…ഷംസു…തനിച്ച്… “

പതറിപ്പതറി റംല പറഞ്ഞു.

“ഇന്നലെ അവൻ തനിച്ചോ… ?
അപ്പോ…. അപ്പോ അതിന് മുൻപ്..?”

വിശ്വസിക്കാനാവാതെ നബീസു ചോദിച്ചു.

അതിനും റംല താഴോട്ട് നോക്കി.

“പറയെടീ ഒരുമ്പെട്ടോളേ… ഞാനില്ലാത്ത തക്കം നോക്കി എന്തൊക്കെയാടീ നീയീ കാട്ടിക്കൂട്ടിയത്… കഴപ്പ് മൂത്തെങ്കിൽ നിന്റെ കെട്ട്യോനോടിങ്ങോട്ട് വരാൻ പറഞ്ഞൂടായിരുന്നോ… ഒന്നുമറിയാത്ത എന്റെ ചെക്കനെയവൾ മയക്കിയിരിക്കുന്നു… അതും പോരാഞ്ഞ് ഊരും പേരുമറിയാത്ത ഒരുത്തനേയും അവൾ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച് കേറ്റിയിരിക്കുന്നു… കുടുംബം തകർത്തല്ലോടീ നശിച്ചവളേ നീ…”

നബീസുവിന്റെ ആ കുറ്റപ്പെടുത്തൽ റംലക്ക് പിടിച്ചില്ല.

“കുടുംബം തകർത്തത് ഞാനല്ല… നിങ്ങടെ മോനാ… അടങ്ങിയൊതുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ എന്നെ ഈ കുഴിയിൽ കൊണ്ട് ചാടിച്ചതാ നിങ്ങടെ മോൻ… അവന് കാണണമെന്ന്… ഞാൻ വേറൊരാളോടൊപ്പം കിടക്കുന്നത് അവന് കണ്ടാസ്വതിക്കണമെന്ന്… അവനെന്റെ കാല് പിടിച്ച് കരഞ്ഞു.. അവൻ തന്നെയാ ടോണിച്ചനെ കൊണ്ട് സമ്മതിപ്പിച്ചത്… എന്റാങ്ങള വരുംന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെ ഉമ്മാന്റൊപ്പം പറഞ്ഞയക്കാതിരുന്നതും അവന്റെ ബുദ്ധിയാ…
പിന്നെ ഞാനുമൊരു പെണ്ണാ… എനിക്കും ആഗ്രഹങ്ങളൊക്കെയുണ്ട്..
വീട്ടിലുള്ള ഒരാള് തന്നെ നിർബന്ധിച്ചപ്പോ ഞാനുമൊന്ന് കൊതിച്ച് പോയി…
ഉമ്മാന്റെ മൂത്ത മോനെപ്പറ്റി ഞാനൊന്നും പറയണ്ടല്ലോ… ?”