മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 15 [സ്പൾബർ] 443

പേടിയോടെ പറഞ്ഞ് നാൻസി, സൗമ്യയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.

“ ഹേയ്… ഞാനത് പറയോടീ… !?”

“ഉം… എന്നാ വാ.. മുറിയിലേക്ക് പോകാം…”

എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് നാൻസി പറഞ്ഞു. സൗമ്യയും എഴുന്നേറ്റു .

കൊഴുത്ത ചന്തികൾ ഇടം വലം വെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു പോകുന്ന ആ മാദകത്തിടമ്പുകളുടെ പിന്നാലെ മാത്തുക്കുട്ടിയും മുറിയിലേക്ക് കയറി.

നാൻസി ബെഡിലിരുന്ന് മാത്തുക്കുട്ടിയെ പിടിച്ച് അടുത്തിരുത്തി. ഇപ്പുറത്ത് സൗമ്യയും അവനെ ചേർന്നിരുന്നു. യൗവനയുക്തയായ ആ സുന്ദരികളിൽ നിന്നും പ്രസരിക്കുന്ന മാദക ഗന്ധം മാത്തുക്കുട്ടിക്കൊരു വിറയലുണ്ടാക്കി. ഭോഗസന്നദ്ധരായ ഇണയുടെ ഗന്ധം അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

നാൻസി അവന്റെ കൈ തന്റെ മടിയിലേക്ക് വെച്ച് അതിൽ തലോടി.

“എടാ… നീയിതിന് മുൻപ് ഇങ്ങിനെയൊക്കെ പോയിട്ടുണ്ടോ..?”

സത്യം പറയണോ എന്ന് മാത്തുക്കുട്ടിയൊന്ന് ചിന്തിച്ചു.അല്ലെങ്കിലും ഇവരോട് കള്ളം പറയേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല.

“ഉം… രണ്ട് മൂന്ന് തവണ…”

“എടാ കള്ളാ… ആരാടാ അത്… ?”

സൗമ്യ അൽഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു. മാത്തുക്കുട്ടി കന്യകനാണെന്നാണ് അവൾ വിചാരിച്ചിരുന്നത്.

“അത് വേണോടീ… ?
ആളെ പറയണോ… ? അവരൊക്കെ കുടുംബമായി കഴിയുകയാ…”

“വേണ്ടെടാ.. നീ ആളെ പറയുകയൊന്നും വേണ്ട… ഞങ്ങളെ പറ്റി നീയെന്നെങ്കിലും ഇങ്ങിനെ ചിന്തിച്ചിരുന്നോ…?’”

നാൻസി അവന്റെ ഉള്ളറിയാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു.

“ഉം… “

മാത്തുക്കുട്ടി പതിയെ മൂളി.

“അമ്പടാ… എന്ന് മുതലാടാ നീ ഞങ്ങളെ അങ്ങിനെ കണ്ട് തുടങ്ങിയത്..?’”

സൗമ്യ അവന്റെ ഒരു കയ്യെടുത്ത് തന്റെ തൊട്ടാൽ ചോര പൊടിയുന്ന മാതിരിയുള്ള തുടയിലേക്ക് വെച്ചു.
അതിന്റെ മിനുമിനുപ്പിൽ കൈ തട്ടിയതും അവനൊന്ന് പുളഞ്ഞു.