മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 17 [സ്പൾബർ] 511

നബീസു തുറന്ന് സംസരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

പെട്ടെന്ന് അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ നിന്ന് റംലാന്റെ ഒരു കൂവൽ കേട്ടു. ഇക്കിളിപ്പെട്ട പോലൊരു ചിരിയും…

നബീസു ആർത്തിയോടെ ടോണിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“അതെന്തിനാ ഉമ്മാ റംല കൂവുന്നേ… ?”

ടോണി അവളുടെ തുടയിലൊന്ന് അമർത്തി ഞെക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

കാമം കത്തുന്ന കണ്ണുകളോടെ നബീസു ടോണിയെ നോക്കി.

“ടോണിക്കറിയില്ലേ അവളെന്തിനാ കൂവുന്നേന്ന്… ?”

“ ഇല്ല…”

കള്ളച്ചിരിയോടെ ടോണി പറഞ്ഞു.

“ഒന്നുമറിയാത്തൊരു പാവം… അവളെന്നോട് എല്ലാം പറഞ്ഞു… അവളെ കൂവിച്ചതും, അവളെ കരയിച്ചതും എല്ലാം പറഞ്ഞു…”

“ അവള് വെറുതേ പറഞ്ഞതാ ഉമ്മാ… ഉമ്മാനെ ഞാൻ കരയിക്കൂല…”

“കരഞ്ഞാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല….”

താഴോട്ട് നോക്കി പതിയെയാണ് അവളത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അവനത് കേട്ടു.

അവൻ ഒരു വിരല് കൊണ്ട് അവളുടെ താടി പതിയെ ഉയർത്തി. കാമത്താൽ ചുവന്നിരിക്കുന്ന കണ്ണുകളും, വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകളും…

“ഉമ്മ കരയരുത്…. ഉമ്മയെ കരയിക്കാതെയേ ഞാൻ ചെയ്യൂ…”

“ വേണ്ട…എനിക്ക് കരയണം… എനിക്ക് വേദനിക്കണം… എന്നെ വേദനിപ്പിക്കെടാ കുട്ടാ…ഹു ഫ്… ഫ്.. ഫ്… ഫ്… “

നബീസു ചീറിക്കൊണ്ട് ടോണിയുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി ചവച്ചരച്ചു.റംലയെപ്പോലെ ഇതും ഒരു കാമക്കുതിര തന്നെയാണെന്ന് ടോണിക്ക് മനസിലായി. ഇനിയൊന്നും നോക്കാനില്ല.

ടോണി, അവളുടെ തലയുടെ പിന്നിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ച് പിന്നിലേക്ക് മലർത്തി. പിന്നെ മറുകൈ കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് വാ തുറപ്പിച്ചു..
ഒന്നും നോക്കതെ അവളുടെ വായിലേക്ക് തുപ്പി..