മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 17 [സ്പൾബർ] 511

“അത് നമുക്ക് നോക്കാം ടോണിച്ചാ… എന്നാലും ആദ്യത്തെ പണി, അത് ഉമ്മയും, ടോണിച്ചനും മാത്രം മതി… ഉമ്മാന്റ കഴപ്പ് കണ്ടിട്ട് ഞാൻ കൂടി വേണ്ടി വരുമെന്നാ തോന്നുന്നേ… ഏതായാലും ഞാനിത്താനേം, ടോണിച്ചൻ ഉമ്മാനേം ആദ്യം ഓരോന്ന് പൂശാം,, അടുത്തത് നമുക്ക് ഒരുമിച്ചാക്കാം… ”

മൂടൽമഞ്ഞ് പതിയെ മണിമലയാകെ പൊതിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തൊട്ട് മുന്നിൽ പോലും പുകപോലെ മഞ്ഞ് മൂടിയിട്ടുണ്ട്. നല്ല തണുപ്പും. മഞ്ഞും നിലാവും കൂടി പരിസരമാകെ തിളങ്ങുന്ന പോലെ ബെന്നിക്ക് തോന്നി. അതി സുന്ദരമായ കാലാവസ്ഥ.. അതി സുന്ദരമായ പ്രകൃതി..

ഈ തണുപ്പിലാണ് താനാഗ്രഹിച്ചത് പോലുള്ള, മൂത്ത് പഴുത്തൊരു മാദളപ്പഴം തനിക്ക് തിന്നാൻ കിട്ടുന്നത്… അവരുടെ സൗന്ദര്യമോ, ശരീരവടിവോ ഒന്നും തനിക്കറിയില്ല… അതൊന്നുo തന്റെ വിഷയവുമല്ല. അവരുടെ പ്രായമാണ് ഇത് തനിക്ക് മറ്റെന്തിനേക്കാളും സ്പെഷ്യലാക്കുന്നത്…ആ പ്രായത്തിലുള്ള ഒന്നിനെ ഒരു പാട് ആഗ്രഹിച്ചതാണ്. കിട്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു…

ഇളം ചരക്കുകളെ കിട്ടാൻ യാതൊരു പ്രയാസവുമില്ല..ഒന്ന് ശ്രമിച്ചാ അത് നടക്കും. പക്ഷേ, ഇത്തരം ഒന്നിനെ ഒപ്പിക്കാൻ പാട് തന്നെയാണ്. ശ്രമിച്ചാലും നടക്കാൻ സാധ്യതയില്ല.

ഇതിപ്പോ, സ്വന്തം മകൻ തന്നെ താലത്തിൽ വെച്ച് നീട്ടിത്തന്നിരിക്കയാണ് സ്വന്തം ഉമ്മാനെ. അതും അവരുടെ നിർബന്ധ പ്രകാരം.

ഈ പഴം തിന്നാൻ രുചി കൂടും..കാരണം ഇത് തല്ലിപ്പഴുപ്പിച്ചതല്ല.. ശരിക്ക് മൂത്ത് പഴുത്തതാണ്.. ഈ പഴത്തിന് മധുരം കൂടും.. രുചിയും…

“ടോണിച്ചാ… ഓരോന്ന് കഴിച്ചാലോ..?
നല്ല തണുപ്പല്ലേ… ?
പിന്നെ ഉമ്മാനെ മെരുക്കണേൽ രണ്ടെണ്ണം അടിക്കുന്നത് നല്ലതാ… വാവടുത്ത പശുവിനെപ്പോലെ ഒലിപ്പിച്ചോണ്ട് നടക്കുകയാ ഉമ്മ… സാധനം ഞാൻ വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്…”