മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 17 [സ്പൾബർ] 511

രണ്ടാളും ടോണി വാങ്ങിക്കൊടുത്ത ഡ്രസൊക്കെ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്..അതിന് മുകളിൽ ഒരു നൈറ്റിയിട്ടാണവർ ഇരിക്കുന്നത്.

നബീസു ഒട്ടും താൽപര്യമില്ലാത്ത മട്ടിൽ വാതിലിന്റെ കുറ്റിയെടുത്തു. പിന്നെ പതിയെ വലിച്ച് തുറന്നു.

പുറത്ത് ഇരുട്ടിൽ രണ്ട് രൂപങ്ങൾ നിൽക്കുന്നു. അവൾ വേഗം വന്ന് കസേരയിലിരുന്നു.
ആദ്യം ഷംസുവും, പിന്നാലെ ടോണിയും അകത്തേക്ക് കയറി. ഷംസു വേഗം വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു. ഹാളിൽ ലൈറ്റുണ്ട്. എല്ലാർക്കും പരസ്പരം വ്യക്തമായി കാണാം..

“ഉമ്മാ… വിളമ്പ്..ഞങ്ങളൊന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല…”

ടോണിയെ പിടിച്ച് കസേരയിലിരുത്തിക്കൊണ്ട് ഷംസു പറഞ്ഞു.

“വേണ്ടുമ്മാ… ഇപ്പോ വേണ്ട… ഉമ്മ ബിരിയാണി ഉണ്ടാക്കിയെന്നൊക്കെ ഷംസു പറഞ്ഞു… നമുക്ക് കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് കഴിച്ചാ പോരേ… ?
പോരേ റംലാ….?”

ടോണി ചോദിച്ചു.

“അതാ നല്ലത്… ഉമ്മയുണ്ടാക്കിയ ബിരിയാണിയാ… നല്ല എരിവ് കാണും… അതിപ്പോ കഴിച്ചാ ശരിയാവൂല…”

റംല കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ് ഉമ്മയെ നോക്കി.

നബീസു, ടോണിച്ചനെ നോക്കിക്കാണുകയാണ്.. അന്നൊരൊറ്റ നോട്ടം കണ്ടതാണ്.ആ മുഖം പോലും ഓർമയില്ല…
താൻ പ്രതീക്ഷിച്ച രൂപമൊന്നുമല്ല അവനെന്ന് നബീസൂന് തോന്നി. റംല വിശദീകരിച്ച് പറഞ്ഞതാണ്. അവന്റെ ഓരോ അവയവത്തെ പറ്റിയും അവൾ വർണിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കുണ്ണയുടെ നീളവും, വണ്ണവും വരെ അവൾ അളവെടുത്തത് പോലെ കൃത്യമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…

എങ്കിലും റംല പറഞ്ഞതിനും, താൻ സങ്കൽപിച്ചതിനും മേലെയാണ് ടോണിച്ചനെന്ന കാളക്കൂറ്റൻ എന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ നബീസൂന് തോന്നി.

അതി സുന്ദരൻ… വെളുത്ത് തുടുത്ത നിറം…ടി ഷർട്ടിനുള്ളിൽ വിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന കരുത്തുറ്റ ശരീരം… കയ്യിലെ മസിലൊക്കെ ഉരുണ്ട് തെറിച്ച് നിൽക്കുന്നു…
ഇവന് തന്നെപ്പോലെ പ്രായമായ ഒരുത്തിയെ പറ്റുമോന്നാണ് നബീസു ചിന്തിച്ചത്… റംലക്ക് തന്നെ ഇവനോട് പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ കുറേ കഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നാ പറഞ്ഞത്… അപ്പോ പിന്നെ തന്റെ കാര്യം… ?
എന്തായാലും വേണ്ടില്ല… ഇവനെപ്പോലെ ഒരുത്തന് കിടന്ന് കൊടുക്കുന്നത് തന്നെ അഭിമാനമാണ്. അവനെന്ത് ചെയ്താലും താനത് സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കും..