മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 2 [സ്പൾബർ] 687

“ എവിടെയെടീ നിന്റെ ഗന്ധർവൻ.. ഇവിടെയൊന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ..?””

സൗമ്യയുടെ കണ്ണുകളും ആർത്തിയോടെ അവനെ തേടുകയാണ്.

“” അറിയില്ലെടീ.. വണ്ടി ഇവിടുണ്ട്.. പക്ഷേ ആളെ കാണാനില്ല… നീ ഏതായാലും വാ.. കുറച്ച് നേരം നമുക്ക് അകത്തിരിക്കാം.. ഇപ്പോൾ വരുമായിരിക്കും.. അയാളെ കണ്ടിട്ട് നീപോയാൽ മതി.. “”

നാൻസി, സൗമ്യയുടെകൈ പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി. ചാരിയിട്ട തന്റെ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് ഒരു കാൽ അകത്തേക്ക് വെച്ചതേയുള്ളൂ… തീയിൽ ചവിട്ടിയ മാതിരി ഞെട്ടിക്കൊണ്ടവൾ കാൽ പിൻവലിച്ചു..
കിതച്ചു കൊണ്ടവൾ സൗമ്യയെ നോക്കി. ഒന്നും മനസിലാവാതെ സൗമ്യയും മുറിയിലേക്ക് നോക്കി.. അവളും ഞെട്ടി.. സുന്ദരനായ ഒരു യുവാവ് നാൻസിയുടെ കട്ടിലിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നു.

“ നാൻസീ.. ഇതാരാ ടീ.. നിന്റെ റൂമിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നത്…? “

സൗമ്യ ഒന്നും മനസിലാകാതെ ചോദിച്ചു.

“ എടീ.. അത്.. അത്.. അതാടീ ഞാൻ പറഞ്ഞ ആള്…”

സന്തോഷവും, അൽഭുതവും കൊണ്ട് നാൻസിക്ക് വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല. സൗമ്യ വീണ്ടും മുറിയിലേക്ക് നോക്കി. നാൻസി അയാളെ കുറിച്ച് വർണിച്ച് പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെയാണെന്നവൾക്ക് തോന്നി. ഒരു ഗന്ധർവനെപ്പോലെ സുന്ദരൻ..

“ ഇയാളെന്താടീ.. ഇവിടെ കിടന്നുറങ്ങുന്നത്…?
നിന്റെ ബന്ധുവല്ലതുമാണോ.. ?’

“” അറിയില്ലെടീ.. ഇനി അപ്പച്ചന്റെ ആരെങ്കിലുമാണാവോ…?”

വാതിൽ മുഴുവനായി തുറന്ന് ഗാഢനിദ്രയിൽ കിടക്കുന്ന ടോണിയെ രണ്ടാളും അടിമുടി നോക്കി. അതി സുന്ദരൻ, ആരോഗ്യവാൻ.. നോക്കുന്തോറും രണ്ടാളുടേയും തുടുത്ത പിളർപ്പ് നനഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. സൗമ്യ കൂടുതലും അവന്റെ അരക്കെട്ടിന്റെ ഭാഗത്തേക്കാണ് നോക്കിയത്. അവിടുത്തെ മുഴുപ്പ് എത്രയുണ്ട്.. ? അവിടെ എന്തെങ്കിലും അനക്കമുണ്ടോ.. എന്നൊക്കെയാണ് പ്രധാനമായും അവൾ നോക്കിയത്..
നാൻസിക്കിത് വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല.. തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽതന്നെ ഈറനണിയിച്ച തന്റെ ഗന്ധർവനാണ്, താൻ കിടക്കുന്ന, ഇന്ന് രാവിലെ വരെ അവനെയോർത്ത് തേൻ ചീറ്റിച്ച തന്റെ കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്നത്.. ആ ബെഡ്‌ഷീറ്റിലെല്ലാം തന്റെ തേൻ തുള്ളികൾ വീണ് കിടപ്പുണ്ടാവും. അതിൽ മേലാണവൻ…
പാന്റീസ് നനഞ്ഞ് കുതിരുന്നത് തടയാൻ അവൾക്കായില്ല.