മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 7 [സ്പൾബർ] 1072

“ നിന്റെ അലമാരയിൽ ഒരു കവറുണ്ട്, അതൊന്ന് എടുത്ത് നോക്ക്…”

നാൻസി സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ ആകാംക്ഷയോടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
ടോണി എഴുന്നേറ്റ് ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് പോയി.

മൂത്രമൊഴിച്ച് വൃത്തിയാക്കി, മുഖവും കഴുകി അവൻ നാൻസിയുടെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു.
കവറിലുള്ളതെല്ലാം കട്ടിലിലേക്ക് നിവർത്തിയിട്ട് അതിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണവൾ..
മുഖമൊക്കെ ചുവന്ന്, കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..

ടോണിയെ കണ്ട്, അവളെഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ വാതിൽ ചാരി അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഒറ്റ വീഴ്ച..

“ എന്റിച്ചായാ… “

എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ടവൾ തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു.
അവളിതൊട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ല.
തനിക്കൊരാളിൽ നിന്നും കിട്ടുന്ന ആദ്യത്തെ സമ്മാനമാണിത്.
അതിന്റെ സന്തോഷത്താൽ കുതി കുത്തുകയാണ് മനസ്.
സന്തോഷം കൊണ്ടാണവൾ കരയുന്നത്. ഒട്ടും സങ്കടമില്ല…

“ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേടീ നിനക്ക്.. ?”

രണ്ട്കൈ കൊണ്ടും അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് ടോണി ചോദിച്ചു.

അവളൊറ്റക്കടി.. ടോണിയുടെ ചുണ്ടിൽ.

“ എന്തൊക്കെയാടാ കള്ളാ നീ വാങ്ങിയത്.. ?
ഞാനിതൊക്കെ എത്ര കൊതിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നറിയോ.. ?”

നാൻസിയവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് പടർന്ന് കയറി.

“ ഇനി എന്ത് കൊതിയുണ്ടെങ്കിലും എന്നോട് പറയണം..കേട്ടോടീ.. “

അവളെ വിടർത്തി മാറ്റിക്കൊണ്ട് ടോണി പറഞ്ഞു.

“ ഉം…”

അവൾ കാതരയായി മൂളി.
പിന്നെ കട്ടിലിൽ കിടന്ന, പൂർതുള മാത്രം മൂടുന്ന, ബാക്കിയെല്ലാം ചരടുള്ള പാന്റിയെടുത്തു.

“ ഇത് വാങ്ങണമെന്ന് ഞാനൊരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചതാ ഇച്ചായാ.. പക്ഷേ, ഇതെവിടെ കിട്ടുമെന്ന് പോലും എനിക്കറിയില്ല.. ഏതായാലും എനിക്ക് സന്തോഷമായി ഇച്ചായാ… “