മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 7 [സ്പൾബർ] 1089

“ ഇച്ചായന്റെഡ്രസൊക്കെ നിന്റെ റൂമിലാണോടീ വെച്ചത്…?”

സൗമ്യ അസൂയയോടെ ചോദിച്ചു.

“ അതിന്നലെ ഞാൻ എല്ലാം അലക്കിത്തേച്ച് അലമാരയിലേക്ക് വെച്ചു..എല്ലാം ബാഗിൽ കുത്തി നിറച്ച് വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.. ഒരു ശ്രദ്ധയുമില്ലെടീ ഇച്ചായന്…”

ഒരു ഭാര്യയുടെ അധികാരത്തോടെ നാൻസി പറഞ്ഞു.

“നാൻസീ… ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് വന്നേ…”

അകത്ത് നിന്നും ടോണിയുടെ വിളി. നാൻസി വേഗം വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി.

“ആ വാതിലങ്ങ് ചാര് “

നാൻസി വാതിൽ ചാരി.

നാൻസിയുടെ ഭാഗ്യത്തിൽ സന്തോഷമുണ്ടായെങ്കിലും, കടുത്ത അസൂയയാണ് സൗമ്യയിൽ പതഞ്ഞ് പൊന്തിയത്.
അവൾക്ക് കിട്ടിയത് തനിക്ക് കിട്ടാത്തതിലുള്ള സങ്കടവും.പക്ഷേ,അവൾക്കെന്ത് കിട്ടിയാലും തനിക്ക് കൂടെ തരും എന്നുറപ്പാണ്.

“ എന്നതാ ഇച്ചായാ.. എന്നാത്തിനാ വിളിച്ചേ..?”

അവനെ ചേർന്ന് നിന്നു കൊണ്ട് നാൻസി ചോദിച്ചു.

“ മോളേ… ഞാൻ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ടൗണിലേക്ക് പോകുന്നുണ്ട്… നിനക്കെന്തെങ്കിലും വാങ്ങണോ.. എന്തേലും വേണേൽ പറ.. ഇച്ചായൻ വരുമ്പോ മേടിച്ചോണ്ട് വരാം…”

നാൻസിയൊന്ന് പതറി. ഈ ചോദ്യം കേൾക്കാൻ കുറേ കൊതിച്ചതാണ്.. ഇത് വരെ ആരും ഇങ്ങിനെയൊന്നും ചോദിച്ചിട്ടില്ല.
അവൾക്ക് സന്തോഷമായി.സങ്കടവും…

“ ഒന്നുംവേണ്ട ഇച്ചായാ.. എനിക്കൊന്നും വേണ്ട.. “

വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകളോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
താനെന്തെങ്കിലും വേണമെന്ന് പറഞ്ഞാൽ അത് ഒരു മുതലെടുപ്പായി ടോണിച്ചന് തോന്നിയാലോ എന്ന് കരുതിയാണവൾ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞത്.

അലമാര പൂട്ടി ചാവി അവൾക്ക് നൽകിക്കൊണ്ട് ടോണി പറഞ്ഞു.

“ ഇന്നാ താക്കോൽ.. നിനക്കെന്ത് ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും ഇതിൽ നിന്ന് പൈസയെടുത്തോ… എന്നോട് ചോദിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട.. “