മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 9 [സ്പൾബർ] 665

ദൂരെ നിന്നും കയറ്റം കയറി വരുന്ന ബുള്ളറ്റിന്റെ പടപട ശബ്ദം കേട്ട് നാൻസിയുടെ കന്തൊന്ന് തുള്ളി. പൂറ്റിലേക്ക് കയറിക്കിടക്കുന്ന പാന്റിയുടെ വള്ളിക്കിടയിലൂടെ മുഴുത്ത കന്ത് പുറത്തേക്ക് ചാടിക്കൊണ്ട് തേനൊലിപ്പിച്ച് നിന്നു.
ഇന്ന് ചെയേണ്ട വ്യത്യസ്ഥമായ കളികൾ മനസിൽ ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിച്ചു കൊണ്ട്, വഴുക്കുന്ന പൂറുമായി വന്നവൾ വാതിൽ തുറന്നു….

🍆 🍆 🍆

ഇന്നെന്തോ, തണുപ്പ് കുറച്ച് കൂടുതലുള്ള പോലെ തോന്നി കറിയാച്ചന്.. എഴുന്നേൽക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല.. പക്ഷേ ഇനി കിടന്നാൽ ഉറക്കവും വരില്ല.. തൊട്ടടുത്ത് കിടക്കുന്ന ടോണിയെ ഒന്ന് നോക്കി അയാൾ എഴുന്നേറ്റു. ബാത്ത്റൂമിലൊക്കെ പോയിക്കഴിഞ്ഞ്, ചായക്ക് വെള്ളം തിളപ്പിക്കാൻ വെച്ചു.
അപ്പോഴുണ്ട് മാത്തുക്കുട്ടിയുടെ ജീപ്പ് കയറ്റം കയറി വരുന്നു. ഇവനീ നേരത്ത് ഇതെവിടെപ്പോയി വരുന്നു.. ?
കറിയാച്ചൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി നോക്കി.
മാത്തുക്കുട്ടി കറിയാച്ചനടുത്ത് ജീപ്പ് നിർത്തി.

“ നീയിത് എവിടെപ്പോയി വരുവാടാ ഉവ്വേ.. ഈ കൊച്ചു വെളുപ്പാൻ കാലത്ത്…?”

“ ഒന്നും പറയണ്ട കറിയാച്ചാ.. നമ്മുടെ ശിവരാമൻ ചേട്ടന്റെ അമ്മക്ക് വയ്യാതായി.. രാത്രി ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോയതാ… അങ്ങേർക്ക് മനുഷ്യനെ കുറ്റം പറയാൻ അറിയാമെന്നല്ലാതെ ഒരു ചുക്കുമറിയില്ല..അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടുമോടാൻ ഞാൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായുള്ളൂ….ഇപ്പഴാ ടെസ്റ്റെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് അഡ്മിറ്റാക്കിയത്.. നാലഞ്ച് ദിവസം കിടക്കേണ്ടിവരും…”

“ നിനക്ക് ചായ വേണോടാ… “

കറിയാച്ചൻ സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“” ഓ.. ഇപ്പ വേണ്ട കറിയാച്ചാ.. ഞാനൊന്ന് പോയി ഉറങ്ങട്ടെ… ഒരു പോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല.. “