മഞ്ജുവിന്റെ അവിഹിത ഭാവനാലോകം [മഞ്ജു വർമ] 3303

ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പലപ്പോഴും ജോണിച്ചേട്ടന്റെ വികൃതികൾ എന്നെ അരിശം കൊള്ളിച്ചിരുന്നെങ്കിലും മാറ്റാരോടും ഒന്നും പറയാതെ ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തി ഞാൻ ജീവിച്ചു പോന്നു. അങ്ങനെ എന്റെ ഭർത്താവ് ഓഫീസിൽ പോയ ഒരു ദിവസം കാലത്ത് വാതിലിൽ നിർത്താതെയുള്ള കൊട്ട് കേട്ടാണ് ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നത്. സ്ഥിരം വഷളൻ ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ജോണിച്ചേട്ടൻ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്നതുകണ്ട എന്റെ ഉള്ളിൽ ഭയം മുളപൊട്ടിയെങ്കിലും ധൈര്യം കൈവിടാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ചേട്ടനിവിടില്ല വൈകിട്ടേ വരുള്ളു.”

“അതല്ല മോളെ, പുതിയതായി എസി വെച്ച മുറിയിലെ വെന്റിലേഷൻ ഹോൾ അടയ്ക്കാൻ എന്നോടിന്ന് വരാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു. മോളൊന്നു ശ്രീകുമാറിനെ വിളിച്ച് ചോദിച്ചേ.”

ഞാൻ മൊബൈൽ ഫോൺ എടുത്ത് എന്റെ ഭർത്താവിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴും അയാളുടെ വൃത്തികെട്ട കണ്ണുകൾ എന്റെ മുലകളെ ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അതുകണ്ട് ദേഷ്യം വന്ന ഞാൻ വാതിലിന് പുറകിലേക്ക് മറഞ്ഞു നിന്നു.

“എന്താടീ?”

വെറുപ്പോടെ എന്റെ കെട്ടിയോൻ ചോദിച്ചു.

“ജോണിച്ചേട്ടൻ വന്നിട്ടുണ്ട്.”

“മ്മ്, നീയാ മുറിയൊന്ന് കാണിച്ചുകൊടുക്ക്, പിന്നെ അലമാരക്കകത്ത് ഒരു ബോട്ടിലും പൈസയും ഉണ്ട്. ബോട്ടില് ഇപ്പൊ എടുത്ത് കൊടുത്തേക്ക്. പിന്നെ പണി കഴിയുമ്പോൾ പൈസ എത്രയാണെന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് അതും കൊടുത്തേരെ.”

“മ്മ്, ശരി.”

ജോണിച്ചേട്ടനെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചതിന് ശേഷം മുറി കാണിച്ചുകൊടുക്കാനായി ഞാൻ മുന്നേ നടന്നു. മുറിയിലെ അലമാരയുടെ നേരെ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോളാണ് അലമാരയുടെ കണ്ണാടിയിൽ ഞങ്ങളുടെ പ്രതിബിംബം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്. നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഇളകിയാടിക്കൊണ്ടിരുന്ന എന്റെ നിതംബത്തിലേക്ക് ആർത്തിയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ചുണ്ടു നനയ്ക്കുന്ന അയാളെ കണ്ട ഞാൻ പെട്ടെന്ന് അതിയായ ദേഷ്യത്തോടെ തിരിഞ്ഞു  നോക്കി. എന്റെ കണ്ണുരുട്ടിയുള്ള നോട്ടം കണ്ട് പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിപ്പോയ അയാൾ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.