മഞ്ജുവിന്റെ അവിഹിത ഭാവനാലോകം [മഞ്ജു വർമ] 3279

“എന്താ ചേട്ടന്റെ ഉദ്ദേശ്യം? എന്തിനാ കതകടച്ചത്?”

ഉള്ളിലെ ഭയം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“എടീ പട്ടിച്ചീ, നീയെന്താ കരുതിയത്, നിന്റെ വിരട്ടലിൽ ഞാനങ്ങു പേടിച്ചു പോയെന്നോ?”

കലിതുള്ളിക്കൊണ്ട് അയാൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“എടോ, ഞാനാരാണെന്ന് തനിക്കറിയില്ല. മര്യാദക്ക് എന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് പൊയ്ക്കോ.”

ഉള്ളിലെ ഭയം മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അലറി.

“പോയില്ലെങ്കിൽ?!”

പുച്ഛത്തോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ ഒച്ച വെക്കും.”

“എന്നാ ഒന്ന് ഒച്ച വെച്ചേ, ഞാനൊന്നു നോക്കട്ടെ.”

“അയ്യോ, നാട്ടുകാരെ ഓടി വരണേ. ഞങ്ങടെ വീട്ടിൽ കള്ളൻ കേറിയേ. എന്നെ കൊല്ലാൻ പോണേ!!”

എന്റെ ഭാഗത്തെ ജനൽപ്പാളി തുറന്നിട്ട് അതിലൂടെ ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.

പെട്ടെന്നായിരുന്നു അയാൾ എന്നെ പുറകിൽക്കൂടി കടന്നു പിടിച്ചത്. അയാളുടെ ഉരുക്കു പോലെയുള്ള വലതു കൈ കൊണ്ട് എന്റെ വായ പൊത്തിയതിനു ശേഷം ഇടതു കൈ എന്റെ വയറിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിട്ട് എന്നെ വലിച്ചിഴച്ച് കട്ടിലിലേക്ക് കമഴ്ത്തിക്കിടത്തി. എനിക്കെന്തെങ്കിലും ചെയ്യാനാവുന്നതിനു മുൻപ് അയാൾ എന്റെ പുറത്തേക്ക് ചാടിക്കയറിയിരുന്നു. അയാളെന്റെ പുറത്ത് കമഴ്ന്നു കിടന്നുകൊണ്ട് പിൻ കഴുത്തിൽ  ഉമ്മ വെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടാനായി ഞാൻ പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നെങ്കിലും അയാളുടെ കരുത്തിനു മുന്നിൽ എല്ലാം വിഫലമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ വയറിൽ ചുറ്റിയിരുന്ന കൈകൾ പതിയെ മുകലേക്ക് അരിച്ചു കയറിക്കൊണ്ടിരുന്നതായി എനിക്കനുഭവപ്പെട്ടു. എന്റെ മുലകളെ വേദനയെടുപ്പിക്കുമാറ് അമർത്തി ഞെക്കിക്കൊണ്ട് അയാൾ എന്റെ കാതിൽ പറഞ്ഞു.