മഞ്ചുവിന്‍റെ ആഴങ്ങളില്‍ [ദേവന്‍] 275

ഒരു ദിവസം, ഒരു പരിപാടിയുടെ റിഹേര്‍സല്‍ ക്യാമ്പില്‍ ഇരുവരും മറ്റുള്ളവരുടെ വരവിനായി ഒറ്റപ്പെട്ടിരുന്നപ്പോൾ, നൌഷാദ് പറഞ്ഞു:
“മഞ്ചു, നിങ്ങളെ പരിചയപ്പെട്ട അന്നുമുതല്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. പുറത്തേക്ക് ശക്തിയായി നിന്നാലും, ഉള്ളിൽ നിറവേറ്റപ്പെടാത്ത ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു…”

മഞ്ചു അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ഇതുവരെ ആരും തന്റെ മനസ്സിനെ ഇത്ര നേരായും, ഇത്ര കരുതലോടെയും പറഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു.
“അതെ, നൌഷാദ്… ഞാൻ പലർക്കും കരുത്തായി നിന്നു. പക്ഷേ എനിക്ക് തന്നെ കരുത്ത് കൊടുക്കാൻ ആരും ഉണ്ടായിട്ടില്ല.”

ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ നൌഷാദ് ഒരു നിമിഷം മിണ്ടാതെയിരുന്നു. അവന് തോന്നി, ഈ സ്ത്രീ തന്റെ രഹസ്യമായ ദാഹങ്ങളുടെ പ്രതിബിംബം തന്നെയാണ്.

അതിനു ശേഷം, അവർ തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങൾ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ കടന്നു.

മഞ്ചുവിന്റെ ഉള്ളിൽ വർഷങ്ങളായി അടച്ചു വെച്ചിരുന്ന ആഗ്രഹങ്ങളുടെ വാതിൽ തുറന്നുപോകുന്നതുപോലെ അവൾക്കു തോന്നി.
നൌഷാദിന് തോന്നി, തന്റെ ജീവിതത്തിലെ നഷ്ടപ്പെട്ട നിറങ്ങൾ മഞ്ചുവിൽ തിരിച്ചുകിട്ടുന്നതുപോലെ.

അതിനു ശേഷം,
അവർ തമ്മിൽ സംസാരിക്കാൻ അവസരം തേടിത്തുടങ്ങി.

സാധാരണ കാര്യങ്ങളായിത്തുടങ്ങിയ സംഭാഷണം,
പിന്നീട് ജീവിതത്തിന്റെ ഗഹനങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങി.

രാത്രികളിൽ,
വാട്ട്സാപ്പിൽ ചെറിയൊരു സന്ദേശം –
“ഇന്ന് നല്ല ദിവസം ആയിരുന്നോ?”
“കുട്ടികൾ എങ്ങനെയുണ്ട്?”
പക്ഷേ ആ ചെറിയ ചോദ്യങ്ങളിൽ മറഞ്ഞിരുന്നത് –
“നിങ്ങളെ ഞാൻ ഓർക്കുന്നു.”