“പിന്നെ… ഇപ്രാവശ്യം അവരാരും വന്നില്ലേ ചേടത്തീ? ഓസ്ട്രേലിയക്കാരി വരുന്നുണ്ടെന്ന് രേണു പറഞ്ഞല്ലോ”
“ആര്? എലിസബത്തോ? അവളെന്നാ ഭാവിച്ചാന്നാർക്കറിയാം? അപ്പനേം അമ്മയേം ഒന്നും കാണണ്ടായിരിക്കും. അവിടെ ഒറ്റക്കാന്നാ ഇന്നാള് വിളിച്ചപ്പോ പറഞ്ഞത്. കല്യാണത്തിനൊന്നും താൽപര്യമില്ലാത്ത മട്ടാ. അനീറ്റക്കും സെബാസ്റ്റ്യനും അയർലണ്ടിലെ സിറ്റിസൺഷിപ്പ് കിട്ടി. ഇനി അവരും ഇങ്ങോട്ടുണ്ടാവില്ല”
“അത് അന്നാമ്മ ചേടത്തി കാണുമ്പോഴൊക്കെ കല്യാണത്തിന് നിർബന്ധിക്കുന്നോണ്ടാവും. രേണുവിനെ ഇടക്ക് വിളിക്കാറുണ്ട്”
മകളുടെ ഓർമ്മയിൽ വർഗ്ഗീസ് ചേട്ടൻ കസേരയിലിരുന്ന് എരിപിരി കൊണ്ടു.
“ഞങ്ങളല്ലാതെ പിന്നെ ആരാ അവളോട് ഇതൊക്കെ പറയാനുള്ളത്? എനിക്കാണേൽ രാത്രി കണ്ണു കാണാതായിട്ട് കുറച്ചായി. ഇവൾക്കും വയ്യ. ഇനി എത്ര കാലം എന്ന് വെച്ചാ. അവസാന കാലത്ത് മക്കളാരും അടുത്ത് ഇല്ലാതെ പോയി. ഞാനെന്നാ കൃഷി ഓഫീസിലൊന്ന് പോയി നോക്കട്ടെ. ജയകൃഷ്ണനെ കാണണം”
വർഗ്ഗീസ് ചേട്ടൻ എഴുന്നേറ്റു. മുറ്റത്ത് ഒരു മൂലയിൽ നിർത്തിയിട്ട പുരാവസ്തുവിനേക്കാളും പഴക്കം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ആക്ടീവ ചവിട്ടി സ്റ്റാർട്ടാക്കി പുറത്തേക്ക് ഓടിച്ച് പോയി.
“നിങ്ങളും പോയേപ്പിന്നെ ഇങ്ങോട്ടൊന്നും വരാറില്ലല്ലോ”
“അത് ചേടത്തീ… രേണു… ഇവിടെ വന്നാല് അച്ഛച്ഛനേം അച്ഛനേം ഒക്കെ ഓർമ്മ വരൂന്ന്… അതാ വരാത്തെ”
എലിസബത്ത് ഇളയ പുത്രിയാണ്. രേണുവിൻ്റെ കൂട്ടുകാരി. ഒരാള് കൂടിയുണ്ട്. മേലെ തൊടിയിലെ നിർമ്മല ചേച്ചിയുടെ മകൾ രോഹിണി. ഡിഗ്രി വരെ അവർ മൂന്ന് പേരും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. രോഹിണി ചേച്ചി പോസ്റ്റ് ഗ്രാജ്വേഷന് സെയ്ൻ്റ് സ്റ്റീഫനിലേക്ക് പോയി. എം കോം കഴിഞ്ഞ് സി എ ചെയ്തു. കുറേക്കാലം ഡൽഹിയായിരുന്നു തട്ടകം. ഞങ്ങളുടെ ചാർട്ടേർഡ് അക്കൗണ്ടൻ്റ് ഇപ്പോൾ ചേച്ചിയാണ്. ബാലുശ്ശേരിക്കാരൻ ഒരു നേവൽ ഓഫീസറെയാണ് രോഹിണി ചേച്ചി കല്യാണം കഴിച്ചത്. ഇപ്പോൾ മാങ്കാവിലാണ് താമസം. കൂട്ടുകാരികളിൽ രോഹിണി ചേച്ചി മാത്രമാണ് ഭർത്താവും രണ്ട് കുട്ടികളുമായി നല്ല ഒരു കുടുംബ ജീവിതം നയിക്കുന്നത്. രേണു തനിച്ചാണ്. എലിസബത്തും. ദക്ഷിണ ധ്രുവത്തിൽ റിസേർച്ച് ചെയ്യുകയാണ് എലിസബത്ത്. വർഷത്തിൽ മൂന്ന് മാസം ദക്ഷിണ ധ്രുവത്തിലായിരിക്കും. മൂന്ന് മാസം കൊണ്ട് അൻ്റാർട്ടിക്കയിൽ നിന്നും ശേഖരിച്ച വിവരങ്ങൾ ഓസ്ട്രേലിയയിലെ ലാബിൽ വെച്ചാണ് വിശകലനം ചെയ്യുന്നത്. ഇന്ത്യയിൽ സൗകര്യം ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ് എന്ന കാരണം മുഖവിലക്കെടുക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒന്നല്ല. ഇന്ത്യയല്ല ഓസ്ട്രേലിയ എന്നെനിക്കറിയാം. എന്നാലും. ഒരു പക്ഷേ തറവാട്ട് മഹിമയും പാരമ്പര്യവും പൊക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് നടക്കുന്ന മാമൂൽ വാദികളായ അറുപഴഞ്ചൻ മാതാപിതാക്കളുടെ അനാവശ്യമായ കൈ കടത്തലുകളില്ലാത്ത ജീവിതം നയിക്കാൻ നല്ലത് ഓസ്ട്രേലിയയാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവായിരിക്കാം രണ്ട് വർഷത്തെ റിസേർച്ചിനു പോയ എലിസബത്തിനെ അതു കഴിഞ്ഞിട്ടും മറ്റു പല റിസേർച്ചുകളുമായി അവിടെ തന്നെ തുടരാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്.
ജുമൈലത്തിനെ കണ്ണൻ അറഞ്ഞ് പണ്ണുമെന്ന് ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു ആദ്യത്തെ പാർട്ടിൽ comment ൽ താങ്കൾ സൂചിപ്പിച്ചത് പോലെ. പക്ഷേ കാണാൻ പറ്റിയില്ല.
പറ്റുമെങ്കിൽ ഒരു വന്യമായ ഒരു കന്യകാത്വം കവർന്നെടുക്കുന്ന ഒരു ഭാഗമാണ് അടുത്തതിൽ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. ഈയടുത്ത് Biggboss എഴുതിയ ഓണകൊടി എന്ന കഥയുടെ comment സെക്ഷനിൽ ഒരുപാട് വായനക്കാരുടെ requests, suggestions ഒക്കെ ഒരുപാട് ഉണ്ട്. അതുപോല ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിൽ അടിപൊളി ആകും.
രണ്ട് പാർട്ടുകൾ തമ്മിൾ ഒരുപാട് കാലതാമസം വരുമ്പോൾ ആൾക്കാർക്ക് കഥയിലെ involvement നഷ്ടമാകും.
പിന്നെ എഴുതുമ്പോൾ മാക്സിമം ഇംഗ്ലീഷ് സംഭാഷണങ്ങൾ ഒഴുവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. എന്തോ കഥയുടെ enjoyment (ആസ്വാദനത്തിനെ) നെ വല്ലാതെ ബാധിക്കുന്നു.
വായനക്കാരുടെ മനസ്സിൽ ഒരു feelings പോലുമുണ്ടാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലല്ലോ. ദയവ് ചെയ്തു ഇതിൽ കൂടുതൽ വായനക്കാരുള്ള കുറച്ച് കഥകൾ വായിച്ചിട്ട് എങ്ങനെ ആയിരിക്കണം എഴുതേണ്ടതെന്ന് എങ്കിലും പഠിക്ക്. ഒരുപാട് അറിവ് ഉണ്ടായിട്ട് വലിയ കാര്യമൊന്നുമില്ല. നമ്മുടെ അറിവ് എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാനം.
ഇവിടെ ഇത് എന്താണ്? ഒരു കളി മണക്കുന്ന പോലുമില്ല.
വായിക്കാൻ കൊള്ളാവുന്ന രീതിയിൽ എഴുതിയാൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു. ഇംഗ്ലീഷിൽ ഉള്ളത് ഇംഗ്ലീഷിൽ തന്നെ എഴുതുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്. നിങ്ങളുടെ Knowledge level അല്ല ഇവിടെ കാണിക്കേണ്ടത്. ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങൾ മംഗ്ലീഷിൽ എഴുതിയാൽ ഭയങ്കര ബോറാണ് വായിക്കാൻ.