മാന്ത്രികം [മാൻഡ്രേക്ക്] 982

സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.. നെറ്റിയിൽ ഭസ്മമം ഇട്ട വളരെ ശാന്തവും പ്രസന്നവും ആയ മുഖത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന ആൾ..ചെവിയിൽ തുളസി കതിരുക്കൾ..കഴുത്തിൽ മൂന്ന് തരം രൂദ്രാക്ഷമാലകൾ.. ആദ്ദേഹം ഒരു പൊന്നാട തോളത്തു കൂടി പുതച്ചിട്ടു ഉണ്ട്‌.. കറുത്ത മുണ്ട് ആണ്‌ വേഷം..മന്ത്രഉച്ചാരണം നിർത്തി സ്വാമിജി കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. കല്യാണിയെ നോക്കി ശാന്തമായി പുഞ്ചിരിച്ചു തന്റെ എതിർ വശത്തേക്കു ഇരിക്കാൻ കല്യാണിയോട് അയാൾ കൈ നീട്ടി കാണിച്ചു.. സെറ്റ് സാരീ ഉടുത്തിരുന്ന കല്യാണി കുറച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ട് നിലത്തു സ്വാമിജിയുടെ എതിരായി ചമ്പളം പടിഞ്ഞു ഇരുന്നു.

“കല്യാണി, മകം നക്ഷത്രം..പുലർച്ചെ ഉള്ള ജനനം.. കുട്ടി ആയിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മാതാപിതാക്കൾ മരണപെട്ടു അല്ലേ?” കല്യാണിയുടെ മുഖത്തു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി അയാൾ അത് പറയുമ്പോൾ മായാജാലം കണ്ട കുഞ്ഞിനെ പോലെ കല്യാണിയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.

“അതേ സ്വാമിജി ” കല്യാണി ഭയഭക്തിയോടെ കൈകൾ കൂപ്പി.

സ്വാമിജി കണ്ണുകൾ അടച്ചു ചുരുട്ടി പിടിച്ച വലതു കൈ കൊണ്ടു നെഞ്ചിൽ ചക്രങ്ങൾ വരച്ചു.. കല്യാണി അറിയാതെ സ്വാമിജിയുടെ രോമം നിറഞ്ഞ ഉറച്ച നെഞ്ചിലേക്കും വയറിലും കണ്ണുകൾ ഓടിച്ചു പോയി.. താൻ ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തി മനസിലായ കല്യാണി കണ്ണുകൾ അടച്ചു ഇരു കവിളുകളിലും മാറി മാറി അടിച്ചു കൊണ്ടു ദൈവങ്ങളോട് മാപ്പ് അപേക്ഷിച്ചു.

“മംഗല്യം കഴിഞ്ഞു കുറച്ചു കാലം ആയി.. കുട്ടികൾ ഇല്ല.. അതാണ് കുട്ടിയുടെ പ്രശനം അല്ലേ?” സ്വാമിജി കണ്ണുകൾ തുറന്നു കല്യാണിയെ നോക്കി.

“അതേ തിരുമേനി.. എന്ത് ഹോമം ചെയ്തിട്ട് ആണെങ്കിലും ഒരു അമ്മ ആവണം.. അത് മാത്രം ആണ്‌ എന്റെ ആഗ്രഹം.. അതിനു എന്തും ചെയ്യാൻ ഞാൻ തയ്യാർ ആണ്‌.. സ്വാമിജി കനിയണം ” കല്യാണിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

“ഇങ്ങു വരൂ ” സ്വാമിജി കല്യാണിയെ അടുത്തേക് വിളിച്ചു. കല്യാണി നിരങ്ങി നീങ്ങി സ്വാമിജിയുടെ ഇടതു വശത്തേക്കു ചെരിഞ്ഞു ഇരുന്നു..

സ്വാമിജിയുടെ പാറ പോലെ ഉറച്ച വലത്തെ ഉള്ളം കൈ സാരീയുടെ ഇടയിലൂടെ കല്യാണിയുടെ നഗ്നമായ ആലില വയറിൽ വെച്ചു കണ്ണുകൾ അടച്ചു.. കല്യാണിയുടെ കൃഷ്ണമണികൾ തനിയെ മുകളിലേക്കു പോയി കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു. സ്വാമി ആണെങ്കിലും മറ്റൊരു ഒത്ത പുരുഷൻ തന്റെ ശരീരത്തിൽ അയാളുടെ കരതലം അമർത്തി തടവിയപ്പോൾ കല്യാണിക്കു അതുവരെ തോന്നാത്ത എന്തോ ഒരു വികാരം ആദ്യമായി മുളയിട്ടു. തന്റെ വയറിലൂടെ