മാറി മറിഞ്ഞ ജീവിതം [ശ്രീരാജ്] 303

അമ്മയുടെ സ്വഭാവം നന്നായി അറിയാവുന്ന, അഞ്ജുവിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും പേടിച്, കണ്ണ് നീർ തുള്ളികൾ പൊഴിയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

അഞ്ചു കലങ്ങിയ, പേടിച്ച കണ്ണുകളുമായി തന്റെ അമ്മയുടെ തനിക്ക് നേരെ ചൂണ്ടിയ കൈ തന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് കൂട്ടി പിടിച്ചു കെഞ്ചി പറഞ്ഞു : അ…അമ്മേ… അത്… ഹരി. ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ അമ്മേ. അവൻ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല. ഞാൻ,,, ഞാൻ ആണ്‌…..

സുലോചന : ഹരിയോ… ഏതു ഹരി?..

അഞ്ചു: പ്ലീസ് അമ്മേ… പ്ലീസ്… ഹരി പാവം ആണ്… ഇഷ്ടം ആണ് എനിക്ക് അവനെ.. പറ്റി പോയി അമ്മേ…

അഞ്ചു അമ്മയുടെ കൈ വിടാൻ കൂട്ടക്കാതെ കെഞ്ചി പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു…..

തന്റെ ഏക സമ്പാദ്യം ആയി ബാക്കി ഉള്ള പൊന്നു മകൾ, തന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് ഇങ്ങനെ കെഞ്ചി കരഞ്ഞു കൊണ്ട്, അതും തനിക്ക് അല്ല, ഏതോ ഹരിക്ക് വേണ്ടി…. സുലോചന അൽപം ഒന്ന് അടങ്ങി എന്ന് പറയാം..

” ഇനി കൂടുതൽ ഒച്ച വച്ച് ആളുകൾ കൂടിയാൽ, തന്റെ മകളുടെ ഭാവി എന്താവും എന്നോർത്തു ” സുലോചന തന്റെ മനസ്സിൽ.

ഒന്നാലോചിച്ച ശേഷം സുലോചന പറഞ്ഞു : അകത്തുള്ള അവനോട് ഇപ്പോൾ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങി പോവാൻ പറ. മ്മ്മ്…. വേഗം…

കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും, വീർത്ത മുഖവുമായി അഞ്ചു, കതകിനു പിറകിൽ എല്ലാം കേട്ടു കൊണ്ട്, പേടിച് തല കറങ്ങി നിന്നിരുന്ന ഹരി പതിയെ പുറത്തിറങ്ങി.

ആറടി ദൂരം, കിലോമീറ്റർ പോലെ ആണ് ഹരിക്ക് തോന്നിയത്. ഓരോ ചുവടുകളും അത്രക്കും ഭാരം ഉണ്ടായിരുന്നു.

തല കുനിച്ചു പുറത്തിറങ്ങിയ ഹരി, അവരുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ഒന്ന് തല ഉയർത്തി നോക്കി. കണ്ടത് കണ്ണ് തുറിച്ച്, ക്രൂര ഭാവത്തിൽ തന്നെ നോക്കുന്ന അഞ്ജുവിന്റെ അമ്മയുടെ മുഖം ആണ്. കൂടെ ഒന്ന് വേഗം പോ.. എന്ന് കെഞ്ചുന്ന മുഖത്തോടെ ഉള്ള അഞ്ജുവിന്റെ മുഖവും….