മാറി മറിഞ്ഞ ജീവിതം [ശ്രീരാജ്] 303

കൊച്ചു വാടക വീട്ടിൽ, രഞ്ജിത എത്തുമ്പോൾ തന്നെ കാത്ത് തന്റെ അമ്മ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു.

ഓടി, തന്റെ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്, അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാത്തതിന്റെ കുറ്റബോധം കാലങ്ങൾ ആയി മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന രഞ്ജിത, ഉറക്കെ പൊട്ടി കരഞ്ഞു. സുലോചനയും സഹിക്കാൻ ആവാതെ തന്റെ മകളെ പുണർന്നു കരഞ്ഞു.

കഥകൾ എല്ലാം തന്റെ മകളുടെ വായിൽ നിന്നും കേട്ട സുലോചന ചോദിച്ചു : തിരിച്ചു വരായിരുന്നില്ലേ മോളെ… ഞാൻ വരണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും, ഞാൻ എന്റെ മോളെ സ്വീകരിക്കാതിരിക്കുമോ?… നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ, ഈ അമ്മക്ക് അതിന് പറ്റും എന്ന്…

രഞ്ജിത : ഞാൻ അവസാനം വന്നിരുന്നു അമ്മേ,, അപ്പോഴേക്കും നിങ്ങൾ അവിടെ നിന്ന് പോയിരുന്നു.

സുലോചന ആലോചിച്ച ശേഷം : ഞാൻ ഹരിയോട് സംസാരിക്കട്ടെ.. മോൾ എന്റെ കൂടെ വാ, മോളെയും കൂട്ടി. ഹരി പാവം ആണ്, ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ എന്തും കേൾക്കും, അവനൊന്നും പറയില്ല..

രഞ്ജിത : അതൊന്നും വേണ്ട അമ്മേ, ഇപ്പോൾ സുനിടെ ശല്യം ഇല്ല. കഷ്ടപ്പാട് ഉണ്ട്, എന്നാലും ജീവിച്ചു പോവാനുള്ളത് കിട്ടുന്നുണ്ട്…

സുലോചന ഒരുപാട് നിർബന്ധിച്ചെങ്കിക്കും രഞ്ജിത സമ്മതിച്ചില്ല…

കൊണ്ട് വന്ന കുറച്ച് പൈസ രഞ്ജിതയുടെ കയ്യിൽ പിടിപ്പിച്, സുലോചന ഇറങ്ങാൻ നേരം രഞ്ജിത്ത പറഞ്ഞു : അമ്മേ,, അഞ്ചു ഒന്നും അറിയേണ്ട… അവളെ കൂടി സങ്കടപ്പെടുത്തേണ്ട….

അധികം കഴിയുമ്പോഴേക്കും ആണ് ഹരിയുടെ നാട്ടിലെ വരവ്. എല്ലാം കേട്ട ഹരി, പിറ്റേന്ന് അഞ്ജുവിനെയും ഹരിണിയെയും കൂട്ടി രഞ്ജിതയുടെ വാടക വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.