മരുപ്പച്ച 3 [പ്രസാദ്] 240

“അങ്കിളേ, ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച ആണ്…. നാളെയാണ് എനിക്ക് അനുവദിച്ച ദിവസം….. മറന്നിട്ടില്ലല്ലോ?”

“നീ തീരുമാനിച്ചു ഉറച്ചു തന്നെ.. അല്ലേ?

“പിന്നല്ലാതെ…. അങ്കിളല്ലേ സമ്മതിച്ചത്….. പിന്നെന്താ ഇപ്പം ഒരു മനം മാറ്റം?”

“മോളേ, ഇത് നീ വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ അത്ര നിസ്സാരമല്ല…. ഒരു പെണ്ണിനെ സംബന്ധിച്ചു അവളുടെ ചാരിത്ര്യത്തിനു വളരെയേറെ വിലയുണ്ട്‌…..”

“എന്‍റെ ചേച്ചിയുടെ കാര്യത്തില്‍ അതൊന്നും തടസ്സമായില്ലല്ലോ…. പിന്നെന്താ എനിക്ക്?”

“മോളേ നിനക്ക് അതിന്‍റെ ഗൌരവം അറിയാത്തതുകൊണ്ടാണ്‌….. നിന്‍റെ ഭാവി ജീവിതത്തിലൊക്കെ അത് പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കും….നിന്‍റെ ചേച്ചി ഇക്കാര്യത്തിലൊക്കെ കുറച്ചുകൂടി കാര്യവിവരം ഉള്ള ആളാണ്‌…. നീ അതുപോലെ അല്ല….”

“ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെ കാര്യവിവരം ഉണ്ടാകുന്നത്….. അങ്കിള്‍ വെറുതേ എന്നെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തണ്ട….”

“മോളേ, നിങ്ങളുടെ ഉള്ളില്‍ ഒരു നേരിയ പാടപോലെ ഒരു സീല്‍ ഉണ്ട് അത് പൊട്ടിയാല്‍, നിന്നെ വിവാഹം കഴിക്കുന്ന ആള്‍ അത് കണ്ടുപിടിക്കും….. പിന്നെ മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതം കുഴപ്പമാകും….”

“അതൊക്കെ എനിക്കറിയാം അങ്കിളേ….. അത് അപ്പോഴത്തെ കാര്യമല്ലേ… അതിനു ഇപ്പഴേ എന്തിനാ ആലോചിക്കുന്നത്?”

“ഇനി എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല…. നിന്‍റെ പാട് പോലെ ചെയ്യ്‌…..”

അപ്പോഴേയ്ക്കും അവര്‍ കവലയില്‍ എത്തിയിരുന്നു…. അവിടെ അടുത്താണ് അവളുടെ കോച്ചിംഗ് സെന്‍റര്‍….. അയാള്‍ക്ക് അവിടെ നിന്നും ബസ്സും കിട്ടും. അവള്‍ പിന്നെ ഒന്നും പറയാതെ അയാളെ ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നോട്ടു പോയി…. അയാള്‍ ബസ്സിനുവേണ്ടി കാത്തുനിന്നു. പിന്നെ പതിവുപോലെ ആ ദിവസം കടന്നുപോയി…. പതിവുപോലെ അന്നും ചേച്ചിയുടെ കളിയും, അവളുടെ ആ കളി കണ്ടുള്ള വിരലിടീലും എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഉറക്കവുമായി…. പിറ്റേ ദിവസം പുലര്‍ന്നു… ഇന്നാണ് ആ ദിവസം…. ആരതി ആകെ പൂത്തുലഞ്ഞ അവസ്ഥ. അന്നത്തെ അസ്തമനത്തിനായി അവള്‍ ആകാംഷയോടെ കാത്തിരിപ്പായി.. പതിവുപോലെ അയാളും, ആരതിയും കൂടി രാവിലെ പുറപ്പെട്ടു….

“അങ്കിളേ, ഇന്നാണ് ആ ദിവസം…. മറക്കണ്ട….”

“ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ല. നീ… നിന്‍റെ പാട്….”

പിന്നെ അവള്‍ വലുതായി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല….. ചില്ലറ ചെറു വര്‍ത്തമാനവുമായി കവലയില്‍ എത്തി…. എന്നിട്ട് രണ്ടുവഴി പിരിഞ്ഞു….. അന്നും പകല്‍ അസ്തമിച്ചു….. ആരതി നല്ല ത്രില്ലിലാണ്….. അവള്‍ കുളിച്ചു വൃത്തിയായി വന്നു… അടിവസ്ത്രങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ, ഒരു ചെറിയ ഷോര്‍ട്ട്സും, ടീഷര്‍ട്ടും മാത്രം ധരിച്ചു തയ്യാറായി നിന്നു…. എങ്കിലും, സമയം അടുക്കുംതോറും അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പിന്‍റെ വേഗത കൂടിക്കൂടി വന്നു. താന്‍ സംഭരിച്ചു വച്ചിരുന്ന ധൈര്യമൊക്കെ തന്നെ കൈവിട്ടു എന്നൊരു തോന്നല്‍ ഉള്ളിലാകെ വ്യാപിച്ചു…. ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും അവള്‍ക്ക് അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ….. താന്‍ പോരടിച്ചു നേടിയ ആ കടമ്പ ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ഒരു വിറയല്‍ ഉള്ളില്‍ ഉണ്ട്…. ഒന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന ഒരു തോന്നല്‍…..