മരുപ്പച്ച 3 [പ്രസാദ്] 239

ചേച്ചിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കുമ്പോള്‍, ചേച്ചി തന്നെ കളിയാക്കുന്ന പോലെ ഒരു മുഖഭാവം….. അവള്‍ തന്നെ കൈവെടിഞ്ഞ ആ ധൈര്യം തിരികെ പിടിക്കാനുള്ള ഒരു തയ്യാറെടുപ്പ് മനസ്സില്‍ ആസൂത്രണം ചെയ്തു തുടങ്ങി… അവള്‍ ഒരു വെരുകിനെ പോലെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടുമൊക്കെ നടന്നു…. അവള്‍, കൈകള്‍ രണ്ടുംകൂടി കൂട്ടി തിരുമ്മിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. ആതിര, മറ്റ് ജോലികള്‍ തീര്‍ക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമത്തിനിടെയും ആരതിയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആരതി ഇതിനിടെ രണ്ടു തവണ മൂത്രശങ്ക തീര്‍ക്കാനും പോയി…. ഒടുവില്‍ ആതിര, ജോലികളെല്ലാം ഒതുക്കി എത്തി…. അനിയത്തിയുടെ അസ്വസ്ഥത കണ്ടു അവള്‍ കാര്യം തിരക്കി…

“നീ എന്താ മോളേ ഇങ്ങനെ നില്‍ക്കുന്നത്… ചേട്ടന്‍ മുറിയില്‍ പോയി നിന്നെ കാത്തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര സമയമായി… നീ നിന്‍റെ ആഗ്രഹം ഉപേക്ഷിച്ചോ?”

“ചേച്ചീ, ആഗ്രഹമൊക്കെ ഉണ്ട്… പക്ഷേ, സമയം അടുത്ത് വന്നപ്പോഴേക്കും ഉള്ളില്‍ ഒരു ഭയമോ, വിറയലോ എന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നു…”

“എങ്കില്‍ പിന്നെ മോള് പോയിക്കിടന്നു ഉറങ്ങാന്‍ നോക്ക്… പിന്നെ എപ്പഴെങ്കിലും ധൈര്യമൊക്കെ തിരികെ പിടിച്ചിട്ടു നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം…..”

“എന്നാലും ചേച്ചീ….. ചേച്ചി കൂടി വാ….”

“അയ്യേ! ഇതൊക്കെ പരസ്യമായി ചെയ്യാനുള്ളതാണോ? ഇതൊക്കെ ഓരോരുത്തരുടെയും സ്വകാര്യമല്ലേ?”

“ഇന്നലെയും, അതിനു മുന്‍പുള്ള ദിവസവുമൊക്കെ നിങ്ങളുടെ പണി ഞാന്‍ കണ്ടല്ലോ….”

“അത് നീ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയതല്ലേ….”

“എന്‍റെ പൊന്നു ചേച്ചിയല്ലേ… എന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്ക് ചേച്ചീ…..”

“അതിനുള്ള അവസരം ഉണ്ടാക്കാനും ചേട്ടനെക്കൊണ്ട് സമ്മതിപ്പിക്കാനുമൊക്കെ എന്ത് വീറും വാശിയുമായിരുന്നു… എന്നിട്ടിപ്പോഴെന്തു പറ്റി?”

“അതൊരു ചെറിയ സ്റ്റാര്‍ട്ടിംഗ് ട്രബിള്‍…. അത്രയേ ഉള്ളൂ… അതിനു ചേച്ചി ഒന്ന് സഹായിക്കണം…..”

“എന്നാല്‍ വാ….”

അങ്ങനെ രണ്ടാളും കൂടി അയാളുടെ മുറിയിലേയ്ക്ക് പോയി…. ആതിര ഒരു ഫുള്‍ പാവാടയും ടീഷര്‍ട്ടുമാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്…. ഇന്ന് തന്‍റെ ഊഴമല്ലാത്തതിനാല്‍, ആതിര, അടിവസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ ധരിച്ചിരുന്നു…. ആതിര ചാരിയിരുന്ന കതക് തുറന്നു ഉള്ളില്‍ കയറി… എന്നിട്ടും ആരതി മുറിയിലേയ്ക്ക് കയറാതെ പുറത്ത് തന്നെ മറഞ്ഞു നിന്നു. ആതിര അകത്ത് ചെന്ന് അയാളുടെ കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നു….

“ഇന്ന് നിന്‍റെ അനിയത്തി തയ്യാറായി നിന്നിട്ട് എന്ത് പറ്റി? അവള്‍ക്ക് നല്ല ബുദ്ധി ഉദിച്ചോ?”