മരുപ്പച്ച 3 [പ്രസാദ്] 239

അത് കേട്ട അച്ഛന്‍ ഇടപെട്ടു: “മോനേ അവള്‍ക്ക് താമസ സൌകര്യമൊക്കെ ശരിയാക്കണ്ടേ? അതൊക്കെ എങ്ങനെയാ?”

“അച്ഛാ, ഒരാഴ്ച വേണമെങ്കില്‍ കമ്പനി വക ഗസ്റ്റ് ഹൌസില്‍ താമസിക്കാം. അതിനിടെ വേറെ താമസസ്ഥലം കണ്ടുപിടിച്ചാല്‍ മതി.”

“അതിന്‍റെ കാര്യമില്ലല്ലോ….. നീ ഇപ്പോള്‍ പോയിട്ട് നിങ്ങളുടെ കമ്പനിയിലുള്ള സ്ത്രീകള്‍ താമസിക്കുന്ന ഹോസ്റ്റലിലെങ്ങാണം സൌകര്യപ്പെടുത്തന്‍ പറ്റുമോന്നു നോക്ക്.”

“ഞാന്‍ നോക്കാം അച്ഛാ. കുറച്ചുപേര് അവിടെ ഒരു വീട് എടുത്തു താമസിക്കുന്നുണ്ട്. അവിടെ പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കാം. ഹോസ്റ്റലിനെക്കാള്‍ അതായിരിക്കും സൗകര്യം. സ്വന്തമായി ആഹാരം ഉണ്ടാക്കണമെന്ന് മാത്രം.”

“ഒറ്റയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ആണോ പാചകം? “

“അല്ല ആന്റീ…. എല്ലാരും കൂടി ചെയ്യണം. ജോലിക്കാരൊന്നും ഇല്ല.”

“അതിനെന്താ? അതൊക്കെ അവള്‍ ചെയ്തുകൊള്ളും.”

അവന്‍, അപ്പോള്‍ തന്നെ ആരെയോ വിളിച്ചു വിവരങ്ങള്‍ തിരക്കി…. അപ്പോള്‍ തന്നെ അത് ശരിയാക്കി. അവര്‍ക്ക് അത്രയും ആയപ്പോഴേയ്ക്കും ആശ്വാസമായി. ഇത്രയും ഒക്കെ സംഭവിച്ചിട്ടും ആ കുട്ടി ഒരക്ഷരം പോലും മിണ്ടിയില്ല. ഇതിനിടെ, ആതിര പോയി ചായുണ്ടാക്കി കൊണ്ടുവന്നു എല്ലാവര്‍ക്കും കൊടുത്തു. പിന്നെയും കുറച്ചു സമയം എല്ലാവരും സംസാരിച്ചിരുന്നിട്ടു അവര്‍ തിരികെ പോയി. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു അവനും തിരികെ പോയി. പിന്നെ പതിവുപോലെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നടന്നുപോയി.

അങ്ങനെയിരിക്കെ, പറഞ്ഞിരുന്നതുപോലെ തന്നെ ശനിയാഴ്ച അവന്‍ വന്നു. ഞായറാഴ്ച വൈകുന്നേരം കൊച്ചുവേളി ബാംഗ്ലൂര്‍ എക്സ്പ്രസ്സില്‍ അവര്‍ പോയി. അവന്‍റെ അച്ഛനാണ് അവരെ കൊല്ലം റയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ കൊണ്ട് വിട്ടത്. അവളുടെ അമ്മയും അനിയനും ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടു പേര്‍ക്കും ഒന്നിച്ചു അവന്‍ തന്നെയാണ് ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നത്.

ജോലിക്ക് ആദ്യമായി ജോയിന്‍ ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നതുകൊണ്ട്‌ അവളുടെ ടിക്കറ്റ് ചാര്‍ജ് കമ്പനി നല്കും . ടൂ ടയര്‍ എ . സി. യിലാണ് യാത്ര. അവര്‍ക്ക് മുകളിലും താഴെയുമായി ആണ് ബര്‍ത്ത് കിട്ടിയത്. അവളെ മുകളില്‍ കിടത്തുന്നതാണ് സേഫ് എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് അവള്‍ക്ക് അപ്പര്‍ ബര്‍ത്ത് കൊടുത്തു. ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്‌ വരെ അവര്‍ സംസാരിച്ചു ഇരുന്നു. അവള്‍ അത്ര വലിയ സംസാരപ്രിയ ആണെന്ന് തോന്നിയില്ല. വളരെ ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളില്‍, അവന്‍ ചോദിക്കുന്നതിനു മാത്രം മറുപടി നല്‍കും… അത്രയേ ഉള്ളൂ…..