മറുപുറം 1 [Achillies] 776

ആർത്തുകരഞ്ഞുകൊണ്ട് സന്ധ്യ ചീറ്റിയൊഴുകി.
തളർന്നു തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്റെ ഉള്ളിൽ തിളയ്ക്കുന്ന കൊഴുപ്പ് നിധിൻ നിറയ്ക്കുന്നതും അവൾ അറിഞ്ഞു.

പുതപ്പിന് കീഴിൽ നഗ്നരായി പരസ്പരം ഉരുമ്മി ചൂട് പകർന്നു സന്ധ്യയും നിധിനും കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“നിനക്ക് പേടിയുണ്ടോ…സന്ധ്യേ….?!”

തന്റെ നെഞ്ചിൽ പറ്റി കിടന്ന സന്ധ്യയുടെ പുറം വടിവിൽ കയ്യോടിച്ചുകൊണ്ട് നിധിൻ ചോദിച്ചു.

അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയ സന്ധ്യയുടെ കണ്ണുകൾ മങ്ങി.

“നിന്റെ ഓരോ ചലനവും എനിക്ക് കൈവെള്ളയിലെന്ന പോലെ അറിയാം…
അനഖയുടെ ജീവിതത്തിൽ നടന്നതുപോലെ തനിക്കും സംഭവിക്കുമോ എന്നൊരു പേടി തട്ടിയിട്ടുണ്ട് തനിക്ക് അല്ലെടോ…”

നെഞ്ചിൽ അമർന്ന സന്ധ്യയുടെ കണ്ണുകളിലെ ജലം അവന്റെ ഉള്ളിനെ തൊട്ടു.
തന്നിലേക്ക് പിടിച്ചുയർത്തി അവളുടെ മിഴികൾ അവൻ ചുണ്ടുകളാൽ ഒപ്പി.

നമുക്ക് പരസ്പരം അല്ലാതെ മറ്റുള്ളവരോടും ഒരു അട്രാക്ഷൻ തോന്നുന്നതൊക്കെ സ്വാഭാവികം ആടോ…ബട്ട് അതിനൊന്നും തന്റെ സ്നേഹത്തിനും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിനും മേലെ ഞാൻ വിലകൊടുക്കില്ല,….വിലകൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല….
കോസ് വീ ആർ ഫോറെവർ….
നീയില്ലാതെ ഞാൻ ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ എപ്പോഴോ മനസ്സിലാക്കിയതാ….”

അവന്റെ വാക്കുകളിൽ മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ തുടിപ്പ് മതിയാകുമായിരുന്നു സന്ധ്യയ്ക്ക് തന്നെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന വ്യഥയ്ക്ക് ഉത്തരമായി…
അവന്റെ നെഞ്ചിനെ പുൽകി ഉറങ്ങുമ്പോൾ അവരുടെ മനസ്സ് തെളിഞ്ഞ അരുവി പോലെ ഒഴുകി.

————————————-

“ഡി….ദേ നോക്കിയേ ആരാ വരുന്നെന്നു…”

വൈകീട്ട്
അമ്പലത്തിൽ തൊഴുതു ഇറങ്ങുകയായിരുന്നു അനഖയും സന്ധ്യയും,
മുന്നിൽ അമ്പലത്തിലേക്ക് വരുന്ന ആളെ കണ്ടതും അനഖയുടെ മിഴികൾ സജലങ്ങളായി.

അനഖയുടെ അമ്മയും ചേച്ചിയും ആയിരുന്നു കവാടത്തിലെ ആൽമരം കടന്നപ്പോഴാണ് ചുറ്റമ്പലത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് കടന്ന അനഖയിൽ അവരുടെ കണ്ണ് പതിച്ചത്,

ഒരു നിമിഷം,…അവളെ കണ്ട മാത്രയിൽ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിൽ തീ നിറയുന്നത് അവൾ കണ്ടു, നിറഞ്ഞു വരുന്ന മിഴികളെ കണ്ണിൽ കുരുത്ത തീനാമ്പുകളെ കൊണ്ട് അവർ എതിരിട്ടു,
ചുവന്നു വിറയ്ക്കുന്ന മുഖവുമായി അനഖയെ പാടെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവർ നടന്നു.

“അമ്മേ…..!!!”

ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന ശബ്ദത്തിൽ അവൾ വിളിച്ചു,..