മറുപുറം 1 [Achillies] 776

വന്നത്, ഉയർന്ന അവളുടെ കൈ താഴ്ന്നപ്പോൾ അവന്റെ മുഖം ഒരുവശത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു പോയിരുന്നു.

“എന്താ ഡാ എന്താ ഒച്ച കെട്ടേ.. ”

വാതിൽ തുറന്നു ഹാളിലേക്ക് വന്ന ശ്വേത ഒരു ടവ്വൽ എടുത്തു മാറിന് കുറുകെ ചുറ്റിയിരുന്നു, തുടയുടെ പകുതി വരെ കിടന്നിരുന്ന ടവ്വൽ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് മുറുകി പിടിച്ചാണ് ശ്വേത പുറത്തേക്ക് വന്നത്.
തല കുനിച്ചു നിക്കുന്ന നിഖിലിനെയും നിറഞ്ഞു ചുവന്നു ദേഷ്യം പൂണ്ടു വിറക്കുന്ന അനഖയെയും കണ്ട ശ്വേത ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ജീവനറ്റപോലെയായി,

“തുഫ്….”

അവളെയും അവനെയും ഒരുമിച്ചു കണ്ട അനഘ കാർക്കിച്ചു തുപ്പി.

“നീ നിന്നെ….നിനക്ക് വേണ്ടി എല്ലാം ഇട്ടെറിഞ്ഞു വന്നതല്ലേടാ ഞാൻ….എന്നിട്ടും എങ്ങെനെയാ നിനക്കിതെന്നോട് ചെയ്യാൻ തോന്നിയേ….”

കടുപ്പത്തിൽ തുടങ്ങിയെങ്കിലും അവസാനമെത്തുമ്പോൾ അവളുടെ സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു.

“എന്നെക്കാളും ഞാൻ സ്നേഹിച്ചതല്ലേ നിന്നെ…എന്റെ ആഗ്രഹോം സ്വപ്നോം ഒന്നും വേണ്ടെന്നു വെച്ചത് നിനക്കിഷ്ടമില്ലാഞ്ഞത് കൊണ്ടല്ലേ….എന്നിട്ടും എന്നെ ചതിക്കാൻ എങ്ങനെ മനസ്സ് വന്നെട പട്ടി…..”

ചീറിക്കൊണ്ട് അവന്റെ നേരെ ചാടിയ അനഘ അവന്റെ കഴുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചു നെഞ്ചിൽ കൈ വിരിച്ചു പലതവണ തല്ലി,
കരഞ്ഞു പതം പറഞ്ഞവൾ അവന്റെ മേലെ ദേഷ്യം തീർക്കുമ്പോൾ ശ്വേത ഇതെല്ലാം കണ്ടു തരിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

“വിടടി….പൂറിമോളെ…”

തല്ലി കൊണ്ടിരുന്ന കൈ കൂട്ടി പിടിച്ചു തന്നിൽ നിന്നും തട്ടിയകറ്റി അനഖയെ തള്ളിമാറ്റി നിഖിൽ അലറി.

“ആണുങ്ങളാവുമ്പോൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഉണ്ടാവും അതിനിപ്പോ എന്താ…..
നീ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലെ ഞാനും ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്…
എന്നും പറഞ്ഞു എന്റെ മേലെ കുതിര കയറാൻ വന്നാലുണ്ടല്ലോ…”

“ഡാ…നീ…നീ തന്നെയാണോ ഈ പറയുന്നേ…”

ഒരു മൂലയിലേക്ക് ഒടിഞ്ഞു വീണ അനഘ കേണു.

“അതേടി പുല്ലേ…പറ്റുവെങ്കിൽ എന്നെ സഹിച്ചു ഇവിടെ കഴിഞ്ഞാൽ മതി….എനിക്ക് ഇവളെയാ ഇഷ്ടം നിന്നെ പ്രേമിച്ചു കെട്ടിപോയെന്നു കരുതി വേറെ ഒരുത്തിയേം എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാൻ പാടില്ലെന്ന് നിയമോന്നും ഇല്ലല്ലോ….”

“പറഞ്ഞു തീർന്നതും വശം ചേർന്നു ഇതെല്ലാം കണ്ടു മരവിച്ചു നിന്ന ശ്വേതയെ വലിച്ചടുപ്പിച്ചു അവൻ അമർത്തി ചുംബിച്ചു.”

ബോധം വന്ന ശ്വേത ഒന്ന് കുതറിയെങ്കിലും അവൻ പിടി വിടാതെ അവളെ