മറുപുറം 2 [Achillies] 689

“ഏട്ടാ….പൊന്നേ….എനിക്ക്
…എനി….ക്ക്….വയ്യ….”

മുരണ്ടുകൊണ്ട് തന്റെ ഉള്ളിൽ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു കയറിയിറങ്ങുന്ന രാഹുലിന്റെ പൗരുഷത്തിന്റെ താഡനത്തിൽ അവളുടെ വാക്കുകൾ ചിന്നി ചിതറി.

“മോളെ….നീ….മുകളിൽ ഇരിക്കുവോ….”

അവളുടെ ചെവിയിൽ കടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഉം….”

ഞരങ്ങുന്നതിനിടയിൽ അവൾ മൂളി,
ഇഴുകി ഉരയുന്ന കുണ്ണ വലിച്ചൂരി മലർന്നതും
ശ്വേത അവന്റെ ഉത്തരം വെടിവെച്ചിടാൻ കാത്തു നിന്നിരുന്ന കൊടിമരത്തിലേക്ക് ഊർന്നിറങ്ങി.

“നോവുന്നുണ്ടോ മോളെ…”

വിമ്മിഷ്ടപ്പെട്ട അവളുടെ കവിളിൽ തഴുകി അവൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ
ചുമൽ കൂച്ചികൊണ്ട് അവൾ അവനുമേലെ മുലകൾ അമ്മർത്തി കിടന്നുകൊണ്ട് അര ചുറ്റിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഇതുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത സുഖത്തിൽ അവൾ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഉറിഞ്ഞിക്കൊണ്ടു മൂളുമ്പോൾ വരവറിയിച്ചുകൊണ്ടു അവനും അവളുടെ ചുണ്ടിലൂടെ ആത്മാവിനെ ഊറ്റിക്കൊണ്ട് അവളുടെ പൂവിലേക്ക് ഇറുക്കി അടിച്ചു.

ചുണ്ട് വിട്ടു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ അരയിൽ ചീറ്റി തെറിച്ചപ്പോൾ , അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചപ്പിക്കൊണ്ട് അവളുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് അവനും നിറച്ചൊഴിച്ചു.

ഒരു പിണക്കം അന്നവിടെ അവസാനിക്കുമ്പോൾ രണ്ടുപേരുടെയും ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു മിന്നൽപ്പിണർ യാത്ര തിരിച്ചിരുന്നു.

********************************

“ഡാ….ഡാ…എണീക്ക്…മതി ഇവിടിരുന്നത് വീട്ടിൽ പോകാം….”

കടൽക്കരയിലെ ചാരു ബെഞ്ചിൽ ബോധം കെട്ടു ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്ന രാഹുലിന്റെ കവിളിൽ തട്ടി ദീപൻ വിളിച്ചു.

മയക്കത്തോടെ വ്യക്തമല്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പിയതല്ലാതെ രാഹുലിൽ നിന്ന് മറ്റു അനക്കം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല…
അത് കണ്ടതോടെ ദീപൻ അവനെ തോളിലേക്കു കയറ്റിപ്പിടിച്ചു പതിയെ അവനെയും താങ്ങിക്കൊണ്ട് റോഡരികിൽ പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

“ഏട്ടാ….അവ….അവള്….അവ…ള്….എന്തിനാ….”

പതിമയക്കത്തിൽ അവൻ എന്തൊക്കെയോ ഉഴറി.

കാറിന്റെ ഡോർ തുറന്നു അവനെ കിടത്തി, ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ദീപന്റെ ഫോൺ അടിച്ചു.

“എന്താ….പാറു…”

കാൾ എടുത്ത ദീപൻ ചോദിച്ചു.

“അവനിന്നും കുടിച്ചിട്ടുണ്ടോ ഏട്ടാ…”

ഒരു ചെറിയ വിതുമ്പൽ അവിടെ നിന്നും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ഹ്മ്മ്….എന്നും ഉള്ളതല്ലേ പിന്നെന്താ…നീ എന്നും ഇത് തന്നെ അല്ലെ ചോദിക്കുന്നെ