മറുപുറം 3 [Achillies] [Climax] 930

“ഉവ്വാ ഗുഡ് നൈറ്റ്…..പോയി ഉറങ്ങടി ചേച്ചിക്കുട്ടി….”

ഫോൺ വെച്ചിട്ട് കിടന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും അനഖയ്ക്ക് ഉറക്കം കിട്ടുന്നില്ലായിരുന്നു.
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു ഒടുക്കം ക്ഷെമ കെട്ടു ഫോൺ എടുത്തു കുത്തി തുടങ്ങി.

“ശ്ശെ….ഇതെന്തു പറ്റിയതാണാവോ…..പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ ഉറക്കം പോവാൻ….”

ഉറക്കം പോയതിന്റെ കാര്യം ചികഞ്ഞു അനഘ ഫോണിൽ ചുറ്റിയപ്പോൾ രാഹുൽ ഓൺലൈൻ എന്ന് കാണിച്ചു.

“ഒറങ്ങിയില്ലേ….. എന്താണാവോ പരിപാടി….
ചുമ്മാ ചൊറിയണോ….”

സ്വയം പതിയെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ ചിരിച്ചു.
പതിയെ വാതിൽ തുറന്നു അവൾ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.

ഏട്ടന്റെയും ഏട്ടത്തിയുടെയും മുറിയിൽ ലൈറ്റ് കണ്ടില്ല പതിയെ പമ്മി രാഹുലിന്റെ മുറിക്ക് മുന്നിലെത്തി വാതിലിനടിയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന വെളിച്ചം കണ്ട അനഘ ചാടി വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറി.

“അയ്യോ….”

പെട്ടെന്ന് ഒരാൾ ചാടി മുന്നിൽ വന്നത് കണ്ട രാഹുൽ ഞെട്ടി ഒന്ന് തുള്ളിപ്പോയി.

അകത്തേക്ക് കയറിയ അനഖയുടെ കണ്ണ് അവിടത്തെ കാഴ്ച്ച ഒന്ന് പിടിച്ചെടുക്കാൻ ഒരു ഞൊടി എടുത്തു.

അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു, ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു വിറയ്ക്കുന്ന ശരീരവുമായി അവൾ ആഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.

“അനൂ…..എടൊ നിക്ക് പ്ലീസ്….”

ഓടി പിടിച്ചെഴുന്നേറ്റ രാഹുൽ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു റൂമിലേക്ക് തന്നെ നിർത്തി.

“വിട് എന്നെ വിട്….”

കൈ വിടുവിക്കാൻ കുതറിക്കൊണ്ടു അനഘ തുള്ളിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“അനൂ എടൊ പ്ലീസ് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഒന്ന് താൻ കേൾക്ക് എന്നിട്ട് എന്താണ് എന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്തോ….”

അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു നിന്നതല്ലാതെ ഈർഷ്യ അടങ്ങിയിരുന്നില്ല,

“ആഹ് പാവം പ്രാര്ഥനേം കണ്ണീരുമായിട്ട് ഒത്തിരി നടന്നിട്ട് ഇപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ ആയത് എന്ന് നിങ്ങളുടെ ഏട്ടൻ എപ്പോഴും പറയും, ആഹ് പാവത്തിനെ ചതിച്ചിട്ടാ നിങ്ങൾ ഇപ്പോ ഇവിടെ ഈ ചെയ്ത്തു ചെയ്യുന്നേ,….
ഇതറിഞ്ഞാൽ അതിന്റെ അവസ്ഥ എന്താവും എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ…”

ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ കണ്ണീരോടെ ആണ് അനഘ രാഹുലിനോട് പറഞ്ഞത് അതിൽ അവനോടുള്ള ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“ശെരിയാണ് ഞാൻ ഏട്ടത്തിക്ക് ഉറപ്പ് കൊടുത്തതാ ഇനി കുടിക്കില്ലെന്നു….അതിനു ഞാൻ ഒത്തിരി പരി ശ്രെമിക്കുന്നുമുണ്ട്….”

രാഹുൽ പറഞ്ഞതും അനഖയുടെ മുഖത്ത് വന്നത് പുച്ഛം ആയിരുന്നു.

“എനിക്കറിയാം ഇതൊക്കെ ഞാൻ വെറുതെ പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ പറയുന്ന ന്യായമായിട്ടെ തനിക്ക് തോന്നു…