“നീ തന്നെ പോ. എനിക്കെന്റെ തട്ടുകട നോക്കണം” ഞാമ്പറഞ്ഞു.
“ഉണ്ട. ഒരു ചവിട്ടു തരും ഞാന്‍. മനുഷ്യാ നിങ്ങള് ലോകമൊക്കെ ഒന്ന് കാണ്. ഒരു തട്ടുകടേം ഒലക്കേടെ മൂടും. മര്യാദയ്ക്ക് വന്നില്ലേല്‍ ഞാന്‍ അച്ഛനോട് പറേം”
ഞാഞ്ഞെട്ടി. പണ്ടെന്റെ ചന്തിക്ക് പുളിമരക്കമ്പ് കൊണ്ട് അങ്ങേരു പെടച്ച പെട ആയുസ്സൊള്ള കാലം മറക്കാന്‍ ഒക്കുവോ?
“അപ്പം എന്റെ കട” ഞാമ്പരുങ്ങി.
“പിന്നെ വല്യ ഫൈവ് സ്റ്റാര്‍ ഹോട്ടല്‍ അല്ലെ നിങ്ങള് നടത്തുന്നെ. മര്യാദയ്ക്ക് നാളെ റെഡി ആയിക്കോണം. കേട്ടല്ലോ?”
“നാളെയോ”
“നാളെ” അവളു കണ്ണുരുട്ടി. ആ മൊഹഫാവം കണ്ട് പ്വേടിച്ച് ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു. അപ്പഴാ എനിക്ക് വേറൊരു കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നെ.
“എടീ എന്തരായാലും എന്റെ കട അടച്ചുപൂട്ടും. അവിടെ നീ കത എഴുതുന്ന സമയത്ത് ഞാന്‍ വല്ല ചൊമട് ചൊമക്കാനും പോയാലോ?”
“ദേ ഞാന്‍ ചേട്ടനാന്നൊന്നും നോക്കൂല്ല കേട്ടോ”
തള്ളേ അവളെന്നെ കൊന്നില്ലന്നെ ഒള്ളു.
“ശരി ശരി. എടീ അതു പോട്ടെ, അവിടെ ഷാപ്പ് ഒണ്ടോ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“അയ്യോ ഒണ്ട്. ഇവിടുത്തെപ്പോലെ ഗുളിക കലക്കിയല്ല, നല്ല ഒന്നാന്തരം തെങ്ങിന്‍ കള്ളും പനങ്കള്ളും പോരാഞ്ഞ് നല്ല പ്യുവര്‍ വാറ്റ് ചാരായവും ഒക്കെ കിട്ടും. പക്ഷെ ചേട്ടാ മറ്റേ സാധനം വേണം. എന്നാലെ എഴുത്ത് നടക്കൂ” അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“മറ്റേ സാധനവോ?” എനിക്ക് മനസിലായില്ല.
“ങാ, നമ്മളെ ആരും കാണാതിരിക്കാന്‍ പുരട്ടുന്ന ആ വാനിഷിംഗ് ക്രീം ഇല്ലേ? അത്”
“അതോ? അതിനീ ആ മന്ത്രവാദിയെ കണ്ട് മേടിക്കണം. വാളത്തല കറി വച്ചത് കൊടുത്താലേ അങ്ങേരത് തരൂ”
“എന്ത് പണ്ടാരമെങ്കിലും കൊടുത്ത് വാങ്ങ്. പക്ഷെ സംഗതി നടക്കുവല്ലോ അല്ലെ?”
“എടീ ഈ ഫൂമീല്‍ എനിക്ക് മാത്രവേ അങ്ങേര് ആ മരുന്ന് തരൂ. എന്താ കാര്യം? ഞാനൊണ്ടായ സമയത്തിന്റെ കൊണം. എന്റെ തള്ള കൂറ ആണേലും നല്ലനേരം നോക്കിയാ അവരെന്നെ എറക്കി വിട്ടേ. എനിക്കല്ലാതെ ഈ ലോകത്ത് വേറെ ആര്‍ക്കും ആ മരുന്ന് പിടിക്കത്തില്ല. എനിക്കും ഞാന്‍ കൊടുക്കുന്ന ഒരാക്കും മാത്രം. പഷേ അതൊണ്ടാക്കുന്ന വിദ്യ വാളത്തല കിട്ടാന്‍ വേണ്ടി അങ്ങേരു പറഞ്ഞു തരത്തും ഇല്ല. എന്തരായാലും ഞാമ്പോയി ഏതേലും ഷാപ്പീന്ന് വാളത്തല കിട്ടുവോന്നു നോക്കട്ടെ’
“വേഗം പോ. അതുണ്ടെങ്കിലെ നമുക്ക് കോളജിലും ഹോസ്റ്റലിലും ഒക്കെ സുഖമായി കേറിയെറങ്ങാന്‍ പറ്റൂ”
Pls write another story
മാസ്റ്റർ തകർത്തു.. ചില സിനിമകൾ കാണുമ്പോൾ നമ്മൾ അതിലേക്ക് ലയിച്ചു ചേരുന്ന ഒരു ഫീൽ ഉണ്ട്.. ഇപ്പൊൾ മാസ്റ്ററുടെ ഇൗ എഴുത്ത് വായിച്ചപ്പോൾ ആ ഒരു ഫീൽ ആണ് കിട്ടിയത്.. ശരിക്കും പറഞ്ഞാല് ആ ഹോസ്റ്റൽ റൂമിൽ ഞാനും ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഇനി ഇതിന്റെ ബാക്കി അതിന് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നു.. പിന്നെ ആമുഖം അത് തകർത്തു.. ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു ooppaadilaki.. appol അടുത്തതിൽ കാണാം.
Hi Master,
Intro adipoli. Waiting for the next parts. All the best 🙂
—
With Love
Kannan
എന്റെ മാസ്റ്ററെ ഇന്ററോ വായിച്ചു ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു സ്മിതേച്ചി ഒരു അസാമാന്യ കഥാകാരി ആണെന്ന് അറിയാം പക്ഷെ സ്വയം ഒരു പരാജയം ആണെന്ന് കാണിക്കാൻ മാസ്റ്റർ സ്വയം താഴ്ത്തി കാണിക്കുന്നതിൽ double പിജി അന്നെന്നു മനസ്സിലായത് ഇപ്പോള എങ്ങനെ ഏതു ദുരന്തത്തിൽ നിന്നു വന്നാലും മസ്റ്ററിന്റെ കടത്തി വെട്ടാൻ ഇനി കഥാകൃത്തുക്കൽ ജന്മമെടുക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു
Profile pic um pwoli
Great work master,,,, enne ariyonnarila ennalum kadha kollam,,, masterude kadhayil kadhapaathramavuga oru luck aanu
Ningal randum koodi chiripichu kollanano parupadi.
ഹായ് മാസ്റ്റർ
എങ്ങനെയോ അറിയാതെ വന്നു പെട്ടതാണീ ഈ സൈറ്റിൽ മാസ്റ്ററിന്റെ കഥയാണ് ഞാനാദ്യം വായിക്കുന്നത് ഇപ്പൊ 5വർഷം ആയി
മാസ്റ്ററിന്റ വ്യത്യസ്ത ശൈലികൾ കായി കാത്തിരിക്കുന്നു
ആമുഖത്തിൽ ഇതുവരെയുള്ള മാസ്റ്ററെക്കണ്ടു!
പിന്നെ പുതിയ മാസ്റ്ററെയും!
കലാലയ പൈങ്കിളിപ്പാട്ടും അനായാസം വഴങ്ങും…?
ഇനിയും കാത്തിരിക്കുന്നു പുതുമകൾക്ക്…..
മാസ്റ്റർ ജി നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചു ഇൗ പാർട്ട് ഉം. സ്മിത ജി അടുത്ത് വേർഷൻ പാർട്ട് ഇനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.
മാസ്റ്റർ….. സൂപ്പർ…..
ചിരിച്ച് ചിരിച്ച് പണ്ടാരമടങ്ങി…..
????
ആമുഖം വായിച്ചു ചിരിച്ചതിന് കണക്കില്ല.
രാഗിണിയുടെ മനസ്സ് വളരെ നല്ലരീതിയിൽ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.സൂര്യന് ചുറ്റുമുള്ള ഗ്രഹങ്ങളെപ്പോലെ അവളുടെ മനസ്സ് രവിയുടെ ചുറ്റിലുമാണ്.ഒരു ചുംബനത്തിന് ഇത്രയും പവർ ഉണ്ടെന്ന് മനസിലായി,അത് റൈറ്റ് പ്ലേസിൽ ആണ് എങ്കിൽ.
ഹോസ്പിറ്റലിലെ സ്ഥിരം കാഴ്ച്ചകൾ തന്നെ ഇവിടെയും കണ്ടു.അവസാനം അസ്തമയ സൂര്യനെ നോക്കിനിൽക്കുമ്പോൾ രാഗിണിക്ക് ആശങ്കയുണ്ട്….. മനസ്സിൽ ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്
സോഫിയ???????
സ്മിത ചേച്ചിയുടെ ഊഴം കാത്തിരിക്കുന്നു
ആൽബി
Super masterji
ഒന്നും പറയാനില്ല വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട് തുടക്കം തന്നെ ലൈംഗീകതകളിലെക് ആഴത്തിൽ .പോകാതെ വികാരച്ചണർത്തുന്ന ‘ കഥകളാണ് മനസിൽ തങ്ങുന്നത്????????????????????????
പ്രിയ മാസ്റ്റെർ…
രാത്രി വളരെ വൈകിയാണ് ഈ “മാസ്റ്റെർ പീസി” ആദ്യ ഭാഗം കാണുന്നത്.
ഉറങ്ങാനുള്ള ആഗ്രഹം അതിന്റെ ഏറ്റവും പാരമ്യത്തിൽ എത്തിയിരുന്നെങ്കിലും അപ്പോൾ തന്നെ വായിക്കുകകയായിരുന്നു….
മാസ്റ്റർ എടുത്തു പറഞ്ഞ എഴുത്തുകാരിൽ ഒട്ടുമിക്കവരുടെയും കഥകൾ ആദ്യകാലത്ത് വായിക്കുകയും മറക്കാതെ അനുമോദനക്കുറിപ്പുകൾ ഇടുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു ഞാൻ. പിന്നീട്, സൗഹൃദം മാത്രമല്ല മറ്റെല്ലാ രംഗത്തുമുള്ളത് പോലെ വൃത്തികെട്ട കിടമത്സരങ്ങളും മനം മടുപ്പിക്കുന്ന ആരോപണ പ്രത്യാരോപണങ്ങളും കൂടി സൈറ്റിന്റെ ഭാഗമാണ് എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ പതിയെ വായന ചുരുക്കുകയായിരുന്നു.
എഴുതിത്തുടങ്ങിയ ആദ്യനാളുകളിൽ കഥകളെടുത്തു നോക്കിയാൽ മനസ്സിലാകും അക്കാര്യം.
ഇപ്പോൾ സ്ഥിര വാനായ എന്ന് പറയാവുന്നത് വളരെ ചുരുക്കംഎഴുത്തുകാരുടെ മാത്രം.മാസ്റ്റർ , ഋഷി, മന്ദൻ രാജ തുടങ്ങി…
പക്ഷെ സാഗർ,ഹർഷൻ തുടങ്ങിയവർ നേടിയെടുത്ത ജനസമ്മതിയും അംഗീകാരവും അസൂയാവഹം തന്നെയാണ്.
അവരുടെ പല എഴുത്തുകളും വായിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും അവർക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്ന വായനാ സൗഹൃദ സംഘം അദ്‌ഭുതപ്പെടുത്തുന്നത് തന്നെയാണ്.
സൈറ്റിനെ സജീവമാക്കാൻ അവർ നടത്തുന്ന പരിശ്രമങ്ങൾ അഭിനന്ദനീയവും…
പിന്നെ എന്നെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളോട് ഞാൻ ശക്തമായി വിയോജിക്കുന്നു.
മാസ്റ്റർ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ടാഗിലും എഴുതിയിട്ടുള്ള എന്നോട് ഇത്ര ആഴത്തിൽ സ്നേഹം തോന്നുമ്പോൾഎങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ല.
അത്ര ആദരവും അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടവുമുള്ള വ്യക്തിയും എഴുത്തുകാരനുമാണ് താങ്കൾ.
ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചിരുന്നെകിൽ എഴുത്തിന്റെ എത്രയോ ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കേണ്ടയാൾ!!
ഇ സൈറ്റിൽ മാസ്റ്റർക്കുള്ള സ്ഥാനം,ആസ്ഥാനതിനു ലഭിക്കുന്ന അംഗീകാരം ,ആദരവ് ഒക്കെ മറ്റാർക്കും ലഭിക്കില്ല.
സൈറ്റിലുണ്ടാവുന്ന എല്ലാവിവാദങ്ങളും തർക്കങ്ങളും മാസ്റ്റർ എത്ര അനായാസമാണ് തീർപ്പുണ്ടാക്കുന്നത് എന്ന് പല തവണ ഞങ്ങളൊക്കെ കണ്ടതാണ്.
ഭാഷയുടെ കാര്യത്തിൽ,ഡിപ്ലോമസിയുടെ കാര്യത്തിൽ സ്റ്റേറ്റ്സ്മാൻ ഷിപ്പിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാസ്റ്റർ പുലർത്തുന്ന നിഷ്‌കർഷ അപരിമേയമായ ഗുണങ്ങൾ ..ഇവയ്ക്കിന്നിനും സൈറ്റിൽ അനുകരണങ്ങൾ ഇല്ലായെന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം…
ഇനി ആമുഖത്തെ പറ്റി:-
ഞാനാദ്യം പറഞ്ഞത് പോലെ ഉറങ്ങാനുള്ള ചുറ്റുവട്ടത്തിനിടയിലാണ് കഥ കണ്ടത്.
പക്ഷെ ആമുഖം വായിച്ചപ്പോൾ….
മാസ്റ്റർ വിശ്വസിക്കുമോ എന്നറിയില്ല ,ഈയടുത്ത കാലത്തൊന്നും ഞാൻ ഇത്രയേറെ ചിരിച്ചിട്ടില്ല.
റിയലി ..തലകുത്തി മറിഞ്ഞു ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.
സുരാജ് വെഞ്ഞാറമ്മൂട് ഡയലോഗ് പറയുകയാണോ എന്ന് തീർച്ചയായും തോന്നിപ്പോയി.
ധർമ്മ രാജ വായിച്ചതിന് ശേഷം തിരുവനന്തപുരം സ്ളാങ് ഇത്ര ഭംഗിയായി വായിക്കുന്നത് ഇപ്പോഴാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ “തള്ളു” കയാണ് എന്നാരും കരുതരുത് എന്നപേക്ഷിക്കുന്നു.
സത്യമാണ് പറയുന്നത്.
വായിക്കുകയായിരുന്നില്ല.
സുരാജ് വെഞ്ഞാറമ്മൂട് നേരിട്ട് എന്റെ മുമ്പിൽ കടന്നു വന്നു അതൊക്കെ പറയുകയായിരുന്നു…
കഥയെപ്പറ്റി എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല….
രണ്ടു വ്യത്യസ്ത ഭാഷകളുടെ രാജകീയ പ്രവേശമാണ് ഞാൻ കണ്ടത്.
ആമുഖത്തിലെയും കഥയിലെയും ഭാഷയുടെ സൗകുമാര്യത്തിന് മുമ്പിൽ ആദ്യമായി കൈകൾ കൂപ്പി വണങ്ങുന്നു.
ആഴത്തിൽ സഹിത്യാഭിരുചിയുള്ള ഒരാൾക്ക് മാത്രമേ ഇത്തരത്തിൽ ഒരു വൈജാത്യം സൃഷ്ടിച്ച് വായനക്കാരെ വിസ്മയിപ്പിക്കുവാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ.
എന്റെ നിസാരത്വം എനിക്ക് ഒന്നുകൂടി ബോധ്യപ്പെട്ടു.
ഭാഷയുടെയും അവതരണ രതിയുടെയും കാര്യത്തിൽഞാൻ എന്നേ മാസ്റ്റർക്ക് ശിഷ്യപ്പെടേണ്ടതായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു ഒരിക്കൽ കൂടി.
രാഗിണിയുടെയും കൂട്ടുകാരികളുടെയും ഹോസ്റ്റൽ ലൈഫ് വളരെ വിഷ്വൽ ഭംഗിയോടെ മാസ്റ്റർ അവതരിപ്പിച്ചു.
അവരെയൊക്കെ കൺമുമ്പിൽ കണ്ടു.
അവർ ആരുടെയെങ്കിലും എഴുത്തിലെ കഥാപാത്രങ്ങളായി എനിക്ക് വായിച്ചപ്പോൾ തോന്നിയില്ല.
ഒരു ഒതുക്കിൽ മാറിയിരുന്നു ഞാൻ അവരെ കാണുകയായിരുന്നു.
അത്രമേൽ വിഷ്വൽ എഫക്റ്റ് വാക്കുകളിലൂടെസൃഷ്ടിക്കാൻ മാസ്റ്റർക്ക് കഴിഞ്ഞു…
ഇനി ഞാൻ എഴുതാം…
ഒരിക്കൽ കൂടി വിനയപൂർവ്വം,ആദരപൂർവ്വം ,വിസ്മയപൂർവ്വം, കൈകൾ കൂപ്പി,പാദസ്പർശം നടത്തി….
സ്നേഹത്തോടെ,
സ്മിത.
ഈ മറുപടി സ്മിതയ്ക്കും കമന്റ് ഇട്ട എല്ലാവര്‍ക്കും കൂടിയാണ്,
ഈ കഥ എഴുതി വന്നപ്പോള്‍ എനിക്കൊരു പണി കിട്ടി. മുന്‍പ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ ഒരു കൂറ പ്രോക്സി വച്ചാണ് ഞാന്‍ സൈറ്റ് അക്സസ്സ് ചെയ്യുന്നതെന്ന്. ഇന്നലെ സംഗതി ചരമമടഞ്ഞു. ഇനി സൈറ്റ് അക്സസ്സ് ചെയ്യാനേ പറ്റില്ല എന്നൊരു സ്ഥിതിയില്‍ എത്തി ഇതിന്റെ തുടര്‍ച്ച എഴുതുന്നില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചതാണ്. പക്ഷെ കമ്മിറ്റ്മെന്റ്! അതില്‍ നിന്നും പിന്നോട്ട് പോകുന്നത് പോക്രിത്തരം ആയതുകൊണ്ട്, ഞാന്‍ അത്ര ആത്മാര്‍ഥത ഇല്ലാതെയാണ് കഥയുടെ, ആമുഖമല്ല, രണ്ടാം ഭാഗം എഴുതിയത്.
ഇപ്പോള്‍ വേറൊരു പ്രോക്സി, മറ്റവനെക്കാള്‍ മോശമാണ്, ഒത്തുകിട്ടിയതുകൊണ്ട് സൈറ്റില്‍ കയറിക്കൂടാന്‍ സാധിച്ചു. എന്തായാലും ഈ കഥ സ്മിത തുടരുന്ന കാലത്തോളം ഞാനും തുടരും. അടുത്ത ഭാഗങ്ങളില്‍ കഥയ്ക്ക് ജീവന്‍ വയ്ക്കുമെന്ന കാര്യത്തില്‍ സ്മിത ഗ്യാരണ്ടി തന്നു കഴിഞ്ഞു. പിന്നെ എനിക്കെന്നാ കൊഴപ്പം? ഇതിന്റെ രീതി തന്നെ മാറ്റി മറിക്കാന്‍ സ്മിതയുടെ അടുത്ത അദ്ധ്യായം ഇടയാക്കും.
പിന്നെ സ്മിത, എന്നെപ്പറ്റി പറഞ്ഞ നല്ല വാക്കുകള്‍ക്ക് നന്ദി പറയാന്‍ സൌകര്യമില്ല. കാരണം പണ്ടേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അപ്പൊ ശരി. ഈ കൂറ പ്രോക്സി എങ്കിലും പണി തരാതിരുന്നാല്‍ മത്യാര്‍ന്നു.
വേറിട്ട ശൈലികൾ ആണ് അനുവാചകരെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കുന്നത്. ഇവിടെ രണ്ടുപേരും മത്സരിക്കുകയാണ്, ഞങ്ങളെ എങ്ങനെ മുൾ മുനയിൽ നിർത്താം എന്നാലോചിച്ച്, അതല്ലേ വാസ്തവം. മാസ്റ്ററും സ്മിതയും..നിങ്ങളുടെ മനോമുകുരങ്ങളിൽ വിരിയുന്ന ഭാവനാ സമ്പുഷ്ടമായ വാക്കുകളിൽ നിന്നടർന്ന് വീഴുന്ന ഓരോ രംഗങ്ങളും അനുവാചകരെ പുളകം കൊള്ളിക്കാൻ പര്യാപ്തമായ അനിർവചനീയമായ അനുഭൂതി സമ്മാനിക്കുന്നു.
മ്മളെ കൊണ്ട് ത്രയ്ക്കൊക്കെ പറ്റൂ.
കൊച്ചീക്കാരാ..മാണ്ട മാണ്ട
മാസ്റ്റർ എന്നാൽ കഥ തുടങ്ങുയപ്പോൾ ഉള്ള ആൾ ആണ് വായനക്കാരന്റെ മനോധർമങ്ങൾ ( പുല്ലു അങ്ങിനെ ഒരു വാക്ക് ഉണ്ടോ ആവോ ) തൊട്ടറിയുന്നവൻ
മാസ്റ്റർ
തിരുവനന്തപുരം ഭാഷ കേൾക്കാൻ നല്ല രസമാണ്,പക്ഷേ അതേ രീതിയിൽ വായിച്ചു രസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല കുഴപ്പമില്ല അതിനപ്പുറം ഒരു അഭിപ്രായം ആമുഹതിൽ ഇല്ല, കഥയുടെ ശൈലി വ്യത്യസ്തമാണ് മാസ്റ്റർ മറ്റൊളായി മാറിയതുപോലെ.
മാസ്റ്ററുടെ കഥകൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്, ശ്വാസം വിടാൻ അനുവദിക്കാതെ അനുവാചകരെ പിടച്ചിരുത്തുക എന്നത് ആ ഒരു നിലവാരം ശൈലീമാറ്റത്തിലൂടെ കിട്ടുന്നില്ല. എങ്കിലും പോകപ്പോകെ അതിലേക്ക് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും എത്തും എന്ന് കരുതുന്നു. എപ്പോഴും ഒരേ ശൈലി ആവാൻ പറ്റില്ലല്ലോ വ്യത്യസ്തത വേണം അതുകൊണ്ട് ഇത് തുടരണം
മാത്തുക്കുട്ടിച്ചായാ, മറുപടി തരാന്‍ ഒക്കുമെന്നു കരുതിയതല്ല. പുതിയ പ്രോക്സി ഇടയ്ക്കിടെ മര്യാദ കാണിക്കുന്നുണ്ട്. ഇവന്‍ പണി മുടക്കിയാല്‍ പിന്നെ എന്നെ സൈറ്റില്‍ കണികാണാന്‍ കിട്ടില്ല.
ഞാന്‍ മറ്റൊരാളായി മാറിയിട്ടില്ല. സ്മിതയാണ് ഇതിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ രചയിതാവ്. അതിന്റെ തുടര്‍ച്ച എഴുതുമ്പോള്‍ ആ ഒരു രീതി കുറെ എങ്കിലും പിന്തുടരണം. സ്മിതയുടെ അടുത്ത അദ്ധ്യായം ഇതിന്റെ ഗതി നിര്‍ണ്ണയിക്കും. ഇല്ലെങ്കില്‍?
നിരൂവിക്കാവെങ്കി നിരൂവിച്ചോ
അടിപൊളി, ആദ്യത്തെ ഇൻട്രോ എന്തായാലും സൂപ്പർ ആയിട്ടുണ്ട്. രവി രാഗിണിയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുമോ? അതോ സോഫിയയിലേക്കും പടരുമോ എന്നൊക്കെ കണ്ട് അറിയാം.
കഥയെപ്പറ്റി പറയാന്‍ എനിക്ക് വാക്കുകളില്ല, അത്രയ്ക്കും ഗംഭീരം, തികച്ചും ആസ്വാദ്യം…
പിന്നെ നമ്മുടെ മലയാളം വാദ്യാരെകൊണ്ട്‌ എഴുതിക്കണ്ടാട്ടോ?…മാസ്റ്ററുടെ തനതായ ശൈലി തന്നെ മതി…അതാ ഒന്നുകൂടി വായിക്കാൻ സുഖം…
ആ ചാരായ കടേം മലയാളം വാധ്യരും എവിടാണെന്നു പറയുവായിരുന്നേൽ ഞാനും ഒരു കൈ നോക്കാമായിരുന്നു..
Rajave puthiya kadha onnumile kure aayalo kandit
എന്തോ? എങ്ങനെ? എന്തര്???
കണ്ടു……..വായിക്കട്ടെ…….