മഴപെയ്തനേരം 2 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 487

ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ അപ്പുവും, കോഡ്രൈവർ സീറ്റിൽ ചന്തുവും ഇരുന്ന് അവളെ വാ പൊളിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

“ആഹാ… നീയുമുണ്ടായിരുന്നോ…? എന്താടാ ഇങ്ങനെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നത്…?”

നിള ചന്തുവിന്റെ തലയിൽ കൊട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“എന്ത് ഭംഗിയാ നിളേച്ചി നിന്നേ കാണാൻ… ഇതിപ്പോ കണ്ണന് ഭാര്യമാർ പതിനാറായിരത്തിഒൻപത് ആകൂല്ലോ…”

ചന്തു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“ദൈവദോഷം പറയാതെടാ കൊരങ്ങാ…”

നിള അവന്റെ കയ്യിലൊരു അടികൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞിട്ട്, കാറിലേക്ക് കയറി,

അവൾ അപ്പുവിനെ നോക്കി, അവളെ നോക്കി ഇമയനക്കാതെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്, അവന്റെ നോട്ടം കണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ നാണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി മിന്നി മാഞ്ഞുപോയി,

‘ചുള്ളനായിട്ടുണ്ട് ചെക്കൻ… ന്റെ കണ്ണാ കണ്ട്രോൾ തരണേ…’

അവൾ മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു

അപ്പുവും അവളെ നോക്കി ചിരിച്ച് അടിപൊളി എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു, അവളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു, വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു,

ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കോമ്പൗണ്ടിൽ കാർ നിർത്തി നിളയും ചന്തുവും ഇറങ്ങി, വണ്ടി പാർക്ക്‌ ചെയ്യാൻ അപ്പു പോയി,

“നിളേച്ചി… നീ രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു തന്നയാ അല്ലെ…?”

ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ ചന്തു ചോദിച്ചു

അതിന് അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് തലതാഴ്ത്തി

“ദേ… ഇന്ന് പറഞ്ഞെല്ലാം സെറ്റ് ആക്കിക്കോണം… പറഞ്ഞേക്കാം…”

അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു

“ടാ ചന്തു, എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു ടെൻഷൻ, നീയെന്റെ കൂടെത്തന്നെ നിൽക്കണേടാ…”

അവൾ ഒരപേക്ഷപോലെ അവനോട് പറഞ്ഞു

“ഞാനെന്തിനാ നിളേച്ചി… നീ ചെന്ന് അവനോട് കാര്യം പറ… അന്യനൊന്നുമല്ലല്ലോ, നമ്മുടെ അപ്പുവല്ലേ, മാത്രോല്ല നീയെന്ന് വച്ചാ അവന് ജീവനാ… നിനക്ക് അവനോടുള്ളപോലൊരു ഇഷ്ടം അവന് നിന്നോടുമുണ്ട്… അത് എനിക്കറിയാം…. പിന്നേ നിനക്കും ഉറപ്പുണ്ടല്ലോ നിനക്ക് അവനോടുള്ളപ്പോലൊരിഷ്ടം അവന് നിന്നോടും ഉണ്ടേന്ന്…? പിന്നെന്താ…?”