മഴപെയ്തനേരം 2 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 487

നന്ദന അനിഷ്ടത്തോടെ പറഞ്ഞു, അത് കേട്ടതും അപ്പുവിന് ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു, എങ്കിലും അതടക്കി അവൻ പറഞ്ഞു

“ആ സെന്റിമെന്റ്സ്… അതൊന്നുകൊണ്ടാ ഞാനിപ്പോ ഇവിടെ വരെ എത്തിയത്, നന്ദനയുടെ മുന്നിൽ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെയിരിക്കാൻ കഴിയുന്നതുപോലും… താൻ പറഞ്ഞ യോഗ്യത ഉണ്ടായതുപോലും അവരോടുള്ള ആ സെന്റിമെന്റ്സ് കൊണ്ടാ…”

അവൻ അല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെപറഞ്ഞു, അത് കേട്ട് നന്ദനയുടെ മുഖമല്പം മങ്ങി, പിന്നീട് അത് ഒളിപ്പിച്ച്, അവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു

“അനന്തൂ… ഞാൻ ചുമ്മ പറഞ്ഞതാ… അത് കാര്യാക്കണ്ട… പിന്നേ… നമ്മുടെ കാര്യം ഞാൻ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു, അച്ഛന്റെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് എതിർപ്പൊന്നുമില്ല, എന്റെ ഇഷ്ടമാണ് അച്ഛന്റേം ഇഷ്ട്ടം, മാത്രല്ല അനന്തു തന്ന പണം കൊണ്ട് കടം തീർത്തത് അച്ഛന് അനന്തൂനോട് ഒരു ഇമ്പ്രെഷൻ തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട്…”

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു

“ഞാനും അമ്മയോട് ഉടനെ തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്… എന്റെ ആഗ്രഹത്തിനോന്നും അമ്മ എതിര് നിക്കില്ല…”

അവനും പറഞ്ഞു

“കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് അനന്തൂനോടൊപ്പം ഗൾഫിലേക്ക് വരണം, എന്നിട്ട് അവിടെ സെറ്റിൽ ചെയ്യാം നമുക്ക്…”

നന്ദന അപ്പുവിനോട് ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു

“അപ്പൊ അമ്മയെ ഒറ്റയ്ക്ക് നിർത്താനോ…? അതൊന്നും ശരിയാവില്ല… താൻ അമ്മയോടൊപ്പം നാട്ടിൽ നിന്നാ മതി, ഞാനും അവിടുത്തെ ബിസിനെസ്സ് നോക്കി നടത്താൻ എന്റെ പി എ യോട് പറഞ്ഞിട്ട് നാട്ടിൽ സെറ്റിൽ ചെയ്യാനാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്…”

അപ്പു പറഞ്ഞു, അത് കേട്ട് നന്ദനയുടെ മുഖം മങ്ങി

“അമ്മയ്ക്ക് ഇവിടെയൊരു വേലക്കാരിയെയോ ഹോം നഴ്സിനെയോ നിർത്താം… അതല്ലേ നല്ലത്…”