മഴയത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടി [വാത്സ്യായനൻ] 446

അത് സ്കൂളിലെ കാര്യം. അതിനെക്കാൾ കഷ്ടമായിരുന്നു അവൾ വീട്ടിൽ. ശാലിനിയുടെ വീട് ഇരിക്കുന്ന അൻപതു സെൻ്റ് സ്ഥലത്തിൻ്റെ മുൻവശത്ത് പൊതുവഴിയാണ്. ബാക്കി മൂന്നു ചുറ്റിനും വേലിപ്പത്തലുകളും വാഴകളും മരങ്ങളും അതിരിടുന്നു. വീടിൻ്റെ പിന്നാമ്പുറത്ത് പൊരിവേനലിലും വറ്റാത്ത കിണർ. കുളിമുറി ഉണ്ടെങ്കിലും ആ കിണറിൻ്റെ കരയിൽ നിന്നാണ് മിക്കവാറും അവളുടെ കുളി. ദേഹത്ത് ഒരു നൂൽക്കഷ്ണം പോലും ഇല്ലാതെ.

കുട്ടിക്കാലത്ത് അവൾ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിൽ ആരും തെറ്റു കണ്ടില്ല. പക്ഷേ പ്രായം തികഞ്ഞ്, മൂടും മുലയും വളർന്ന്, ഒത്ത ഒരു പെണ്ണായിക്കഴിഞ്ഞും അത് തുടരുന്നതിലെ അനൗചിത്യത്തിൻ്റെ പേരിൽ ശാലിനിയുടെ അമ്മയും അച്ഛനും അവളെ കുറേ വഴക്ക് പറഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ ഒന്നും ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. നാലു ചുറ്റും കാടുള്ളപ്പോൾ വീട്ടിലുള്ളവരല്ലാതെ തൻ്റെ നഗ്നത മറ്റാരു കാണാൻ എന്നാണ് ശാലിനിയുടെ ന്യായം.

അവർ കാണുന്നത് അവൾക്ക് തെല്ലും വിഷയമല്ല താനും. പുറമേ പറയുന്നത് അങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും ഉള്ളിൻ്റെയുള്ളിൽ ശാലിനിയുടെ ആഗ്രഹം ആരെങ്കിലുമൊക്കെ തൻ്റെ നഗ്നസൗന്ദര്യം ഒളിഞ്ഞു നോക്കി ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടാവണേ എന്നായിരുന്നു. അയലത്തെ വീട്ടിലെ സുന്ദരൻ ചെക്കൻ ഫെബിൻ, അടുത്തയിടെ വിവാഹിതനാകും വരെ

നാട്ടിലെ യുവതികളുടെ ഹരമായിരുന്ന സ്റ്റീഫൻ ചേട്ടൻ, തൻ്റെ ക്ലാസ്മേറ്റ് ആയ നസീമയുടെ കസിൻ ഹാഷിം, അങ്ങനെയങ്ങനെ അവളുടെ സ്വകാര്യതയിലെ ഇക്കിളിക്കനവുകളിൽ വന്ന് യോനി നനയ്ക്കുന്നവരിൽ ആരെങ്കിലും.

എല്ലാവരെയും കാണിക്കാനല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ സൗന്ദര്യം എന്തിനാണെന്ന് ശാലിനിക്ക് എത്ര ചിന്തിച്ചിട്ടും മനസ്സിലായതേ ഇല്ല. ഒരിക്കൽ എല്ലാവരും വാർധക്യത്തിലെത്തും. അന്ന് സൗന്ദര്യമോ ആരോഗ്യമോ ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല. മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ ജീർണിച്ചോ ദഹിച്ചോ പോകുന്ന ശരീരം. അതിന് ഭംഗിയുള്ള കാലത്ത് അത് മൂടിപ്പൊതിഞ്ഞു വെക്കണമെന്നും കാമുകനെയോ ഭർത്താവിനെയോ മാത്രമേ കാണിക്കാൻ പാടുള്ളൂ എന്നും സമൂഹം പറയുന്നത് എങ്ങനെ ശരിയാകും?