മഴയത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടി [വാത്സ്യായനൻ] 471

ചെരിഞ്ഞും തിരിഞ്ഞും പല പോസുകളിൽ നിന്ന് അവൾ തൻ്റെ മുഖസൗന്ദര്യവും തടമുലകളും വടിവൊത്ത കൈകളും ഒതുങ്ങിയ വയറും ഘനനിതംബവും കടഞ്ഞെടുത്തതു പോലെ ചന്തമാർന്ന തുടകളും കണങ്കാലുകളും എല്ലാം മതി വരുവോളം കണ്ടു. അല്ല. കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും അവൾക്ക് മതി വന്നില്ല എന്നതാണു വാസ്തവം. ഇതെല്ലാം തുറസ്സായ സ്ഥലത്ത് ആർക്കും കാണാവുന്ന വിധത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ പോകുന്നതോർത്തപ്പോൾ അവളിൽ വികാരം തുടിച്ചുണർന്നു. യോനിയിൽ നനവൂറി.

മടിച്ചു മടിച്ച് കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിൽനിന്ന് സ്വയം പറിച്ചു മാറ്റി ശാലിനി മുറിയിൽനിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. അവൾ ടെറസിലേക്ക് തുറക്കുന്ന വാതിലിനടുത്തേക്കുള്ള പടവുകൾ പമ്മിപ്പമ്മി കയറി. വാതിൽക്കലെത്തി ഒരു നിമിഷം അവൾ സംശയിച്ചു നിന്നു. പിന്നെ രണ്ടും കല്പിച്ച് വാതിലിൻ്റെ ടവർ ബോൾട്ടുകളും സാക്ഷയും തുറന്നു. ശാലിനി വാതിൽ തുറന്നതും ചീറിയടിച്ച കാറ്റിനോടൊപ്പം ആർത്തു വന്ന മഴച്ചാറ്റൽ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ കോരിത്തരിപ്പിൻ്റെ തുള്ളികൾ വിതറി. ആകെ കുളിർന്നു പോയ ശാലിനി കൈകൾ മാറിൽ പിണച്ചു വെച്ചു. ഏതാനും നിമിഷം മഴച്ചാറ്റലേറ്റ് നിന്നതിനു ശേഷം പിണച്ച കൈകൾ അഴിച്ചു മാറ്റി ശാലിനി മെല്ലെ വെളിയിലേക്ക്, മഴയിലേക്ക്, നാണമില്ലായ്മയുടെ സർവസ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്ക്, അടിവെച്ച് ഇറങ്ങി.

ആർത്തലച്ച് പെയ്യുന്ന മഴയിൽ അവൾ ആകെ തണുത്ത് വിറച്ചു. ഇങ്ങനെയൊരു സാഹസത്തിനു മുതിർന്നത് അബദ്ധമായിപ്പോയോ എന്ന് ശാലിനിക്കു തോന്നി. പക്ഷേ മെല്ലെ അവളുടെ ശരീരം മഴച്ചാറ്റലിൻ്റെ കുത്തിക്കൊള്ളലും തണുപ്പുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു. ഉപ്പൂറ്റികൾ നിലം തൊടാതെ കാൽവിരലുകളൂന്നി ഉയർന്ന് കൈകൾ വിടർത്തി നിന്ന് മുഖമുയർത്തി നിറചിരിയോടെ അവൾ മഴയെ തന്നിലേക്ക് ഏറ്റു വാങ്ങി.