മഴയത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടി [വാത്സ്യായനൻ] 456

പിന്നെ വീണ്ടും കാൽപ്പാദങ്ങൾ നിലത്ത് നേരെ പതിച്ചു നിന്ന് കൈകളാൽ മഴത്തുള്ളികളെ അമ്മാനമാടുന്നതായി അഭിനയിച്ച് ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെപ്പോലെ കിലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു. ശാലിനി ചുറ്റും നോക്കി. എങ്ങും കൂരിരുട്ട്. മഴയുടെ തിരശ്ശീലയിലൂടെ അവ്യക്തമായ ദൂരക്കാഴ്ചകൾ. ചക്രവാളത്തിൽ ഇടയ്ക്കിടെ തെളിഞ്ഞണയുന്ന മിന്നലിൻ്റെ ക്ഷണികപ്രഭകൾ. ഈ കനത്ത ഇരുട്ടിലും മഴയിലും തൻ്റെ നഗ്നതാപ്രദർശനം ഒരു മനുഷ്യജീവി പോലും കാണാൻ ഇടയില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് അവളിൽ സ്വാച്ഛന്ദ്യബോധത്തിൻ്റെ ഉത്സാഹത്തിനോട് ഒപ്പം ഇച്ഛാഭംഗത്തിൻ്റെ തെല്ല് നൈരാശ്യവും ഉണർത്താതിരുന്നില്ല.

എന്തായാലും സന്ദർഭത്തിൻ്റെ ആനുകൂല്യം പരമാവധി പ്രയോജനപ്പെടുത്തുക തന്നെ വേണം എന്നതിൽ അവൾക്ക് സംശയമില്ലായിരുന്നു. തനുവിലും മനസ്സിലും കുളിരു പടർത്തി തിമിർത്തു പെയ്യുന്ന പെരുമഴ ആസ്വദിച്ചു നനഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനി മതി മറന്ന് നൃത്തം ചെയ്തു. എന്നോ കണ്ട ഏതോ സിനിമയിലെ ഒരു മഴപ്പാട്ടിൻ്റെ വരികൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ ഉണർന്നു.

“കന്ദർപ്പനിന്നൊരു പൂവമ്പെയ്തു!
പൂവമ്പു കൊണ്ടപ്പോൾ കാമാർത്തയായ്!
ദൂതിയായ്, പെണ്മണി,
കുളിരു പെയ്തു പുളകമണിയും ലാസ്യയായ് … .”

തൻ്റെ നൃത്തത്തിനൊപ്പം മാറിലെ പോർമുലകൾ തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ശാാലിനിക്കു തന്നെ ചിരി പൊട്ടി. പിന്നെ ശാലിനി ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവയെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ആട്ടം തുടർന്നു. ബാല്യകാലത്തിനു ശേഷം ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ് ശാലിനി ഇത്രയും തുറസ്സായ ഒരിടത്ത് ഒരു നൂലിഴ പോലും ശരീരത്തിലില്ലാതെ സ്വയം മറന്ന് ആഹ്ലാദിക്കുന്നത്. ആ അനുഭൂതി അവളിൽ കാമവികാരം കൊടുമ്പിരി കൊള്ളിക്കുകയായിരുന്നു. മതി വരുവോളം നഗ്നനൃത്തമാടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ അടുത്തുള്ള കോൺക്രീറ്റ് വാട്ടർ ടാങ്കിൻ്റെ വക്കിന്മേൽ ഒരു കാൽ പൊക്കി വെച്ച് നിന്നു. ശാലിനിയുടെ കൈ അവളുടെ രതിസ്രവങ്ങളാൽ ഉൾഭാഗം നനഞ്ഞു കുതിർന്ന രതിനാളത്തിനെ തേടിയെത്തി. കണ്ണുകളടച്ച് ശിരസ്സു പിന്നിലേക്കായ്ച്ച് അവൾ തൻ്റെ മനസ്സിനെ ഒരു രതിഭാവനയിൽ അലയാൻ വിട്ടു.