മീരയും അനീറ്റയും ഒരു ബസ് യാത്ര [Sojan] 321

രണ്ട് ദിവസമായി സ്വയംഭോഗം ചെയ്തിട്ട് എന്ന് അവളോർത്തു. തനിക്ക് പെൺകുട്ടികളോട് ഇത്രയ്ക്ക് ചായ്‌വ് ആദ്യമായിട്ടാണ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. ഈ പൊങ്കൊച്ചിനും ഇപ്പോൾ നനവ് ആയിക്കാണുമോ?! അവൾ അങ്ങിനെല്ലാം ചിന്തിച്ചു.

മീരയുടെ വിരലുകൾ സാവധാനം അവളുടെ തന്നെ മുട്ടിൽ നിന്നും വിടർത്തി പിടിച്ചു. ചിന്തിച്ചതു പോലെ തന്നെ ആ പെൺകുട്ടി പതിയെ അവളുടെ തുടകൾ ആ വിരലുകളിൽ ഉരയ്ക്കുന്നതായ ഒരു പ്രതീതി തോന്നിത്തുടങ്ങി.

കുറച്ചു നേരം മീര അതുപോലെ തന്നെ കൈകൾ പിടിച്ചു. വേണമെങ്കിൽ കാലുകൾ മാറ്റാമെങ്കിലും അതിന് ആ കുട്ടി ശ്രമിക്കാത്തതിനാൽ അവൾക്കും വേണ്ടത് അതാണെന്ന് മീര ഉറപ്പിച്ചു.

മിഡിക്കകത്ത് കൈ ആയതിനാൽ ആർക്കും ഇതൊന്നും കാണാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല, പോരാത്തതിന് മീരയുടെ ഷോളും, വാനിറ്റിബാഗും എല്ലാം മറച്ചിരുന്നു.

ഏതാനും മിനിറ്റുകൾക്ക് ശേഷം മീര അവളുടെ കൈകൾ ആ കുട്ടിയുടെ തുടയിൽ വച്ചു.

അനക്കമില്ല.

മീര പതിയെ കൈകൾ ചലിപ്പിച്ചു, ആ തുടകളിൽ തലോടുകയായിരുന്നു അവൾ.

അവസാനമായി ഒന്നു കൂടി പെൺകുട്ടിയെ നോക്കി, അവൾ മീരയെ പാളിനോക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് മീരയ്ക്ക് മനസിലായി.

മീര കൈകൾ അനക്കിയില്ല, ഇനി അവൾ മുൻകൈ എടുക്കട്ടെ എന്ന് ചിന്തിച്ചു.

ഓർത്തതുപോലെ തന്നെ മീരയുടെ കൈകൾക്ക് പ്രവർത്തിക്കാൻ പറ്റുന്നതരത്തിൽ ആ പെൺകുട്ടി കാലുകൾ സ്വൽപ്പം അകത്തി , സ്വൽപ്പം കയറി നിന്നു, ഇപ്പോൾ കൈപ്പത്തിക്ക് കുറച്ചു കൂടി അകത്തേക്ക് കടക്കാം.

മീര ബസിന്റെ സ്പീഡിനനുസരിച്ച് പതിയെ കൈകൾ അൽപ്പാൽപ്പമായി മുകളിലേയ്ക്ക് കടത്തി.

പെൺകുട്ടി അടുത്ത വളവിൽ മീരയിലേയ്ക്ക് ചെരിഞ്ഞു കൊടുത്തു.

മീര പിന്നെയും കൈ കടത്തുന്നത് നിർത്തി.

ഇനി ഇവളുടെ അഭിപ്രായം ഒന്ന് അറിയണം എന്നു തന്നെ കരുതി മീര ആ പെൺകുട്ടിയോട് ചോദിച്ചു,

‘നിന്ന് മടുത്തോ? ഇരിക്കണോ?’

‘ഇല്ല ചേച്ചി, വേണ്ട’ എന്ന് ഹൃദ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ മൊഴി നൽകി.

‘എന്താ മോളുടെ പേര്’ മീര ചോദിച്ചു

‘അനീറ്റ’ അവൾ ഉത്തരം നൽകി.

‘എവിടെ പഠിക്കുന്നു.’?

അവൾ കോളേജിന്റെ പേരു പറഞ്ഞു.

‘നല്ല തള്ളാണല്ലേ? കയറി നിന്നോ’

അതിന് ആ കുട്ടി ചെറുതായി തല ചെരിച്ച് സമ്മതം അറിയിച്ചു. വാക്കിനാൽ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.