മിഴികൾ കഥ പറയുമ്പോൾ 😍 [ഷഹാൻ] 130

പക്ഷെ
എന്റെ കാലുകൾ അനങ്ങിയില്ല.
കൈകൾ ചലിച്ചില്ല..

മനസ്സിൽ ഒരു മരവിപ്പ് മാത്രം….. 😭

 

 

ഞാനെന്റെ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചു.

ഞാൻ പതിയെ അകത്തോട്ടു നടന്നു.

കുടുംബക്കാർ ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളൊന്നും ഞാൻ കേട്ടില്ല.

യാത്രാ ക്ഷീണമെന്ന് പറഞ് ഞാൻ പോയി കിടന്നു.
പിറ്റേ ദിവസം അവളെ ഞാൻ ഉമ്മറത്തു നോക്കിയെങ്കിലും കണ്ടില്ല

അനിയത്തി വഴി
തലേന്ന് രാത്രി
അവൾ പോയെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

എനിക്കവളോട് എല്ലാം തുറന്നു പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു…

ആരുമില്ലാത്തൊരവസരാത്തിനായി ഞാൻ കാത്തു നിന്നു.

 

 

ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ..ആ ദിവസം വന്നു.

 

 

 

രാവിലെ എന്റുമ്മയും അവളുടെ ഉമ്മയും സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് ഞാനുണർന്നത്.

അവളുടെ ഉപ്പാക്ക് ചെവിയുടെ ഓപ്പറേഷൻ കാരണമായി
(ചെവി ഒലിക്കുന്ന എന്തോ ഒരു അസുഖം ആണെന്നറിയാം)

ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകുകയാണെന്നും ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് വരാൻ ഒരാഴ്ച എടുക്കുമെന്നും പറഞ്ഞു.

 

അവർ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി വീട്ടിൽ ആളില്ലാതായിട്ട്
രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം ആയി.

 

 

 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ വീട്ടിലെ കോഴികളെ പരിപാലനത്തിനും, വീട് വൃത്തി യാക്കിയിടാനും വേണ്ടി അവൾക്കവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് വരേണ്ടി വന്നു.

ഞാൻ കടയിൽ നിന്ന് സാധനങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ. അവളൊറ്റക്ക് ഒരോട്ടോയിൽ വീട്ടിലേക്കു പോകുന്നത് കണ്ടു.
കുഞ്ഞനെ ഞാൻ കണ്ടില്ല. ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഉമ്മാന്റെ കൂടെ ആകുമെന്ന് കരുതി.

 

ഞാൻ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങി വീട്ടലേക്ക് വന്നു.
വീട്ടിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി.
ഉമ്മറത്തൊന്നും അവളെ കണ്ടില്ല.