മോഡേൺ ഫാമിലി ഇരട്ടകൾ വിജിയും സനലും [വാത്സ്യായനൻ] 317

“ആങ്ങളേം പെങ്ങളൂടെ … .” വിജി ചിരിച്ചു.

“കുണ്ണയ്ക്കും പൂറിനും അതറിഞ്ഞൂടല്ലോ!” സനൽ തിരിച്ചടിച്ചു.

വിജി വീണ്ടും ചിരിച്ചു.

“കുറ്റബോധം?” അവൻ തെല്ലൊരു അലിവോടെ ചോദിച്ചു.

“ഛായ്!” വിജി അവൻ്റെ കവിളിൽ മെല്ലെ തൊട്ടു. “നിനക്കോടാ?” അവളുടെ സ്വരവും ആർദ്രമായിരുന്നു.

“ഇതിച്ചിര നേരത്തെ തോന്നീല്ലല്ലോന്നാ കുറ്റബോധം.”

ഇരുവരുടെയും ചൊടികളിൽ മന്ദഹാസം വിടർന്നു.

“എൻ്റെ പെങ്ങളെപ്പണ്ണീ … .” സനലിൻ്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ കൊഞ്ചിച്ചു വിളിച്ചു.

“അപ്പൊ നീയാരാ? ആങ്ങളേപ്പണ്ണിയോ?”

“ആം — ഇത് പെങ്ങളേപ്പണ്ണി, ഇത് ആങ്ങളേപ്പണ്ണി.” വിജി അവൻ്റെയും തൻ്റെയും നേർക്ക് മാറി മാറി വിരൽ ചൂണ്ടി.

“ഗെയിം ഓഫ് ത്രോൺസിലെ ജയ്മിയേം സെർസിയേം പോലെ.” സനൽ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

ഏതാനും നിമിഷം അവർ മൗനമായി കണ്ണിൽക്കണ്ണിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് കിടന്നു.

“നീ കൊള്ളാരുന്നു.” വിജി അവൻ്റെ കവിൾ തലോടി.

“നീയും — നീയാ … കുടിച്ചില്ലേ, എൻ്റൊരു വല്യ ഫാൻ്റസിയാരുന്നു അത്.”

“അതെയോ? നിൻ്റെ എക്സ്-ഗേൾഫ്രണ്ട് കുടിക്കത്തില്ലാരുന്നോ?”

“ങൂഹും.”

“അച്ചോടാ … എൻ്റെ കുട്ടൻ്റെ പാല് ചേച്ചി എപ്പഴും കുടിക്കാമേ!”

സനലിൻ്റെ മനസ്സിൽ ആയിരം പൂത്തിരി വിരിഞ്ഞത് അവൻ പുറമേ പ്രകടിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിലും അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.

“എങ്ങനെ, ചേച്ചിയോ?” അവൻ കളിയായി ചൊടിച്ചു.

“പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് … .” വിജി ചിരിച്ചു.

———— ആ യുവമിഥുനങ്ങൾ സല്ലപിച്ചും പരസ്പരം ലാളിച്ചും കൊഞ്ചിച്ചും കിടന്ന് എപ്പോഴോ മയങ്ങിപ്പോയി. ബെഡ്റൂമിൻ്റെ വാതിലിൽ ഒരു മുട്ടു കേട്ട് ഇരുവരും ഉണരുമ്പോൾ അവരുടെ പുതപ്പ് ചുളുങ്ങിക്കൂടി കിടക്കയുടെ കാൽക്കൽ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“കഴിഞ്ഞില്ലേ പിള്ളേരേ?” പുറത്തുനിന്ന് റോസ്മിൻ്റെ ശബ്ദം.

“ആം.” വിജി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

“അകത്തോട്ട് വരാവോ? തുണി വല്ലോം ഒണ്ടോ?”

“അതൊന്നുമില്ല, കേറി വാ റോസ്മീ. ഏതാണ്ട് കാണാത്ത പോലെ!” സനൽ ആണ് അതു പറഞ്ഞത്.

വാതിൽ തുറന്ന് റോസ്മി അകത്തേക്ക് വന്നു.

“പിറന്ന പടി, രണ്ടാളും!” അയാൾ ശാസിക്കുന്ന മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.

“ഏയ്, ചില പാർട്സ് ഒക്കെ പിറന്നപ്പഴത്തേതീന്ന് ലേശം വ്യത്യാസമൊണ്ട്, അല്ലേടാ?” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിജി സനലിനെ നോക്കി.