മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 174

‘ സര്‍ ക്ഷമിക്കണം, ഇതുപോലൊരു അഹങ്കാരിയാണ് ആളെന്ന് എന്നോട് താങ്കള്‍ പറഞ്ഞില്ല. വിശ്വസിച്ചു ഏല്‍പ്പിക്കാന്‍ തന്നെയല്ലാതെ വേറെ ആരെയും കാണുന്നില്ല, അത് കൊണ്ട് താന്‍ വന്നേ പറ്റൂ എന്ന് മാത്രേ സര്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞുള്ളൂ. അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ വരില്ലായിരുന്നു. ‘ അവന്‍ കസേര നീക്കി പോകാന്‍ തുനിഞ്ഞു.  രാജന്‍ ചാടിക്കേറി അവന്റെ കൈയില്‍ കടന്ന് പിടിച്ചു  അയാളുടെ ചുണ്ടില്‍ ഒരു പുഞ്ചിരി കടന്നു വന്നു. പിന്നെ അല്‍പ്പം കളിഭാവത്തില്‍ സ്‌നേഹത്തോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു.

‘ താനൊന്നു അടങ്ങെടാ കഴുവേറീ. ആദ്യത്തെ സംസാരത്തില്‍ തന്നെ പരസ്പരം ആളറിയാതെ ഇങ്ങനെ കടിച്ചു കീറാന്‍ നിക്കല്ലേ. താനിവിടെ ഇരിക്കൂ. ‘ അയാള്‍ അവനെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു കസേരയില്‍ ഇരുത്തി. അത് കണ്ടതോടെ ശാരികയുടെ ദേഷ്യം ഇരട്ടിച്ചു. തന്റെ അധികാരത്തിന്റെ മുകളില്‍ ആരോ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നത് പോലെ തോന്നി അവള്‍ക്ക്.

‘ രാജന്‍, എന്ത് ഭാഷയാണിത്. ഇത്തരം തറ വാക്കുകള്‍ ഒക്കെയാണോ ഈ സ്ഥാനത്തിരുന്നു എന്റെ ഓഫീസില്‍ നിങ്ങള്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ‘

അയാള്‍ നേര്‍ത്ത ചിരിയോടെ വാഹിദ്‌ന്റെ തലമുടിയില്‍ പിടിച്ചു ചുമ്മാ ഒന്ന് കുലുക്കി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.

‘ മാഡം, ഈ ലോകത്ത് മാഡത്തിന്റെ അച്ഛനോട് ആയിരുന്നു എനിക്ക് ഏറ്റവും വലിയ കടപ്പാട്. പക്ഷെ ഇന്ന് ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നവരും മരിച്ചവരുമായി ഒരാളോടും ഇവനോളം വലുതല്ല. അത്രക്ക് ഇഷ്ട്ടമാണ് എനിക്കിവനെ. ‘ അയാള്‍ അത് പറയുമ്പോള്‍ ശബ്ദം വല്ലാതെ കനത്തിരുന്നു. അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു.