മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 174

അവള്‍ നീറിപ്പുകഞ്ഞു വെറുപ്പോടെ അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി. അത് കാര്യമാക്കാതെ, അവന്‍ അവളുടെ കൈകള്‍ മുലകളില്‍ നിന്ന് മാറ്റി മുലയില്‍ ചോര കിനിയുന്ന ദന്തപ്പാടുകളിലേക്ക് മരുന്നടിച്ചു. അവള്‍ നീറ്റല്‍ കാരണം നിലവിളിച്ചു. മരുന്ന് പതുക്കെ രണ്ട് മുലകളിലും തേച്ച് പിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന വാഹിദ്‌ന്റെ കൈയില്‍ കടന്ന് പിടിച്ചു ശാരിക കൈനീട്ടി അവന്റെ കവിളില്‍ ആഞ്ഞൊരു തല്ലു കൊടുത്തു.

‘ ഇറങ്ങെടാ നാറീ എന്റെ മുറിയില്‍ നിന്ന്. എനിക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല നിന്നെ, നിന്റെ ഒരു കാര്യവും എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല. എന്റെ സ്വസ്ഥതകളില്‍ നിന്ന് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഒന്ന് പോയിതരൂ.. ‘ അവള്‍ ഒരു അപേക്ഷ പോലെ അവന് നേരെ കൈകൂപ്പി. ഒന്നും ഉരിയാടാതെ അല്‍പനേരം അവളെ നോക്കി ഇരുന്നിട്ട് അവന്‍ എഴുന്നേറ്റു. വാതില്‍ക്കലേക്ക് നടക്കാന്‍ നേരം അവളുടെ കവിളില്‍ തന്റെ കൈപ്പാടിലേക്ക് നോക്കി. അവിടം ചുവന്നു തീണിര്‍ത്തൂ നിന്നിരുന്നു.

‘ സോറി.’.

പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ അതും പറഞ്ഞു അവന്‍ പുറത്തേക്ക് പോയി. അവള്‍ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു ഒരു ധ്യാനത്തില്‍ എന്ന വണ്ണം കിടന്നു. കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പുറത്തു ബുള്ളെറ്റ് േെമൃ േആവുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. അവള്‍ അറിയാതെ എഴുന്നേറ്റ് ജാലകത്തിലേക്ക് ചെന്ന് വിരിപ്പ് മാറ്റിയപ്പോള്‍ ഗേറ്റ് കടന്നു മഞ്ഞു മൂടിയ ഇരുട്ടിലേക്ക് മറയുന്ന ബുള്ളെറ്റ്‌ന്റെ പിന്നിലെ ചുവന്ന ലൈറ്റു കണ്ടു. അതിവേഗം അത് ഇരുളില്‍ മറഞ്ഞു, പിന്നെ അതിന്റെ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തു രാവിന്റെ നിശബ്ദതയില്‍ അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നു. ശാരിക വിജനമായ രാതീരം പോലെ നിര്‍വ്വികാരമായ മനസ്സുമായി കട്ടിലിലേക്ക് വീണു.