മൂടൽ മഞ്ഞ് 1 [ലസ്റ്റർ] 173

‘ മെല്ലെ മതി പോന്നേ.. ഇങ്ങനെ മതി. ഇല്ലെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെ തന്നെ ഞാന്‍ മരിച്ചു പോവും. നോവുന്നെടാ..’ അവനെ വാരിപ്പുണര്‍ന്നു കൊണ്ട് ശാരിക കുറുകി. അവളെ പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു വാത്സല്യത്തോടെ ഉമ്മ കൊടുത്തു കൊണ്ട്, കവിളില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ അമര്‍ത്തി അവന്‍ അടിയുടെ താളവേഗം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു. പതുക്കെ പതുക്കെ വേദന കുറഞ്ഞു താനൊരു മേഘം കണക്കെ രതിയുടെ ഉന്മാദ വാഹനത്തിലേറി പ്രണയത്തിന്റെ ആകാശത്തിലൂടെ അനന്തമായ ആഹ്ലാദ ചക്രവാളങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുപോകുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. പൂറില്‍ നിലയില്ലാതെ ഉറഞ്ഞു കൂടി നിറഞ്ഞു തൂവിയ മദജലം രണ്ടു പേരുടെയും അരക്കെട്ടിലും തുടയിടുകിലും പുരണ്ടു ശരീരം പരസ്പരം കൂട്ടിമുട്ടുമ്പോള്‍ ശബ്ദമുണ്ടായി കൊണ്ടിരുന്നു. അവള്‍ കുറുകിയും ഞരങ്ങിയും സ്വയം ലയിച്ചു കൈകള്‍ മെത്തയിലും അവന്റെ മുടിയിലും പുറത്തും ഞെരിച്ചു പിടിച്ചും തടവിയും കാമത്തിന്റെ മനോഹരമായ പേക്കുത്തുകളില്‍ അരങ്ങു വാണു. തന്റെ ഭാരം മുഴുവന്‍ അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി, മുലകള്‍ നെഞ്ചില്‍ ഞെരിച്ചു, കവിളില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് കടിച്ചു, ചുണ്ടുകള്‍ വായിലിട്ടു നുണഞ്ഞു, വാഹിദ് ശാരികയുടെ ഇറുകിയ പൊള്ളുന്ന പൂറിലേക്ക് തന്റെ മഹാ ലിംഗം അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടയില്‍ അവള്‍ക്ക് വീണ്ടും രതിമൂര്‍ച്ചയുണ്ടായി. ഇനിയൊരു നൂല് കൊണ്ട് പോലും അവിടെ സ്പര്‍ശിക്കാന്‍ സാധിക്കില്ലെന്ന് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ അവള്‍ നിലവിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

‘ ആഹ്.. മതി മതി. ഇനി പറ്റില്ല വാഹിദ്. എന്നോട് ഇഷ്ടമല്ലേ. നിന്റെ പെണ്ണ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ. എന്നിട്ടെന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഉപദ്രവിക്കുന്നത്.. ആഹ്.. ന്റെ പൊന്നല്ലേ.. എന്റെ.. എന്റെ ജീവനെ.. അടിക്ക് മുത്തേ.. അടിക്ക്… ഉമ്മാഹ്.. നിര്‍ത്തല്ലേ.. രാവിലെ വരെ അടിച്ചോണ്ടിരിക്കൂ.. ഞാന്‍ ചാവും വാഹീ.. മതിയാകൂ.. ആഹ്..ന്റമ്മേ.. ‘ അവള്‍ കൈകള്‍ കൊണ്ട് അവനെ അള്ളിപ്പിടിച്ചു തലയുയര്‍ത്തി വില്ല് പോലെ വളഞ്ഞു. അവന്റെ ചെവിയില്‍ കടിച്ചും കഴുത്തില്‍ മുഖം അമര്‍ത്തി സുഖനൊമ്പരം സഹിച്ചും ആ ഭ്രാന്തമായ വേട്ടയാടലില്‍ ലോകം മറന്നു.